Eşq

Şagirdlər elə məktəb sıralarından İNTEQRAL şəkildə SEVGİ adlanan şeyi anlamalıdırlar.

QORXU və ASILILIQ çox vaxt SEVGİ ilə qarışdırılır, lakin onlar SEVGİ deyillər.

Şagirdlər valideynlərindən və müəllimlərindən asılıdırlar və aydındır ki, onlara eyni zamanda hörmət edir və qorxurlar.

Oğlanlar və qızlar, gənclər valideynlərindən geyim, yemək, pul, sığınacaq və s. üçün asılıdırlar və hər kəsə aydın olur ki, onlar özlərini qorunmuş hiss edirlər, valideynlərindən asılı olduqlarını bilirlər və buna görə də onlara hörmət edirlər və hətta onlardan qorxurlar, lakin bu SEVGİ deyil.

Söylədiklərimizə nümunə olaraq, tam dəqiqliklə yoxlaya bilərik ki, hər bir oğlan və ya qız, gənc və ya xanım öz məktəb yoldaşlarına, valideynlərindən daha çox etibar edir.

Həqiqətən də uşaqlar, gənclər öz yoldaşları ilə heç vaxt valideynləri ilə danışa bilməyəcəkləri intim şeylər danışırlar.

Bu, bizə göstərir ki, övladlar və valideynlər arasında əsl etibar yoxdur, əsl SEVGİ yoxdur.

SEVGİ ilə hörmət, qorxu, asılılıq, qorxu adlanan şey arasında köklü bir fərqin olduğunu anlamaq TƏCİLİDİR.

Valideynlərimizə və müəllimlərimizə hörmət etməyi bilmək TƏCİLİDİR, lakin hörməti SEVGİ ilə qarışdırmamalıyıq.

HÖRMƏT və SEVGİ SIRA SİX BİRLƏŞMƏLİDİR, lakin birini digəri ilə qarışdırmamalıyıq.

Valideynlər övladlarından qorxurlar, onlar üçün ən yaxşısını, yaxşı bir peşə, yaxşı bir evlilik, qorunma və s. arzulayırlar və bu qorxunu əsl SEVGİ ilə qarışdırırlar.

Əsl SEVGİ olmadan valideynlərin və müəllimlərin yeni nəsilləri müdrikcəsinə yönləndirməsinin qeyri-mümkün olduğunu anlamaq lazımdır, hətta çox yaxşı niyyətlər olsa belə.

UÇURUMA aparan yol ÇOX YAXŞI NİYYƏTLƏRLƏ döşənib.

Dünya miqyasında məşhur olan “SƏBƏBSİZ ÜSYANKARLAR” hadisəsini görürük. Bu, bütün dünyaya yayılmış zehni bir epidemiyadır. Valideynləri tərəfindən çox sevilən, çox əzizlənən, çox istənilən bir çox “YAXŞI UŞAQLAR” müdafiəsiz keçənlərə hücum edirlər, qadınları döyüb təcavüz edirlər, oğurluq edirlər, daşlayırlar, hər yerdə zərər vuraraq dəstə halında gəzirlər, müəllimlərə və valideynlərə hörmətsizlik edirlər və s. və s. və s.

“SƏBƏBSİZ ÜSYANKARLAR” əsl SEVGİ olmamasının məhsuludur.

Əsl SEVGİ olan yerdə “SƏBƏBSİZ ÜSYANKARLAR” ola bilməz.

Əgər ailələr övladlarını həqiqətən SEVSƏYDİLƏR, onları ağılla istiqamətləndirməyi bilərdilər və o zaman “SƏBƏBSİZ ÜSYANKARLAR” olmazdı.

Səbəbsiz üsyankarlar pis yönləndirmənin məhsuludur.

Ailələr övladlarını müdrikcəsinə yönləndirməyə həqiqətən həsr etmək üçün kifayət qədər SEVGİyə sahib deyildilər.

Müasir ailələr yalnız pul haqqında düşünürlər və oğluna daha çox və daha çox şey vermək, ən son model avtomobil və ən son dəbdə olan kostyumlar və s. lakin həqiqətən sevmir, sevməyi bilmirlər və buna görə də “səbəbsiz üsyankarlar” var.

Bu dövrün səthiliyi ƏSL SEVGİ olmamasından irəli gəlir.

Müasir həyat dərinliyi, dərinliyi olmayan bir gölməçəyə bənzəyir.

Həyatın dərin gölündə bir çox canlı, bir çox balıq yaşaya bilər, lakin yolun kənarında yerləşən gölməçə tezliklə günəşin yandırıcı şüaları ilə quruyur və o zaman qalan tək şey palçıq, çürük, eybəcərlikdir.

SEVMƏYİ öyrənməsək, həyatın gözəlliyini bütün əzəməti ilə anlamaq qeyri-mümkündür.

İnsanlar hörmət və qorxunu SEVGİ adlanan şeylə qarışdırırlar.

Biz böyüklərimizə hörmət edir və onlardan qorxuruq və sonra onlara aşiq olduğumuza inanırıq.

Uşaqlar valideynlərindən və müəllimlərindən qorxur və onlara hörmət edir və sonra onlara aşiq olduqlarına inanırlar.

Uşaq qamçıdan, xətkeşdən, pis qiymətdən, evdə və ya məktəbdə danlaqdan qorxur və sonra valideynlərini və müəllimlərini sevdiyinə inanır, lakin əslində onlardan sadəcə qorxur.

Biz işdən, müdirdən asılıyıq, yoxsulluqdan, işsiz qalmaqdan qorxuruq və sonra müdiri sevdiyimizə inanırıq və hətta onun maraqlarına görə çalışır, əmlakını qoruyuruq, lakin bu SEVGİ deyil, bu qorxudur.

Bir çox insanlar həyat və ölüm sirləri haqqında özləri düşünməkdən, soruşmaqdan, araşdırmaqdan, anlamaqdan, öyrənməkdən qorxurlar və sonra deyirlər: MƏN TANRINI SEVİRƏM VƏ BU KİFAYƏTDİR!

Onlar TANRINI SEVDİKLƏRİNƏ inanırlar, lakin əslində SEVMİRLƏR, qorxurlar.

Müharibə dövründə arvad ərinə əvvəlkindən daha çox pərəstiş etdiyini hiss edir və onun evə qayıtmasını sonsuz həyəcanla arzulayır, lakin əslində onu sevmir, sadəcə ərindən, müdafiəsindən və s. məhrum qalmaqdan qorxur. və s. və s.

Psixoloji köləlik, asılılıq, birindən asılı olmaq SEVGİ deyil. Bu, yalnız QORXUDUR və bu qədər.

Uşaq təhsildə MÜƏLLİM və ya MÜƏLLİMƏDƏN asılıdır və aydındır ki, QOVULMAQDAN, pis qiymətdən, danlaqdan qorxur və çox vaxt onu SEVDİYİNƏ inanır, lakin olan odur ki, ondan qorxur.

Arvad doğuşda və ya hər hansı bir xəstəlikdən ölüm təhlükəsində olanda, əri onu daha çox sevdiyinə inanır, lakin əslində olan odur ki, onu itirməkdən qorxur, bir çox şeydə, məsələn, yemək, seks, paltar yuma, oxşama və s. ondan asılıdır və onu itirməkdən qorxur. Bu SEVGİ deyil.

Hər kəs hər kəsə pərəstiş etdiyini söyləyir, amma belə deyil: Həyatda HƏQİQƏTƏN SEVMƏYİ bilən birini tapmaq çox nadirdir.

Əgər valideynlər övladlarını həqiqətən sevsəydilər, əgər övladlar valideynlərini həqiqətən sevsəydilər, əgər müəllimlər şagirdlərini həqiqətən sevsəydilər, müharibələr olmazdı. Müharibələr yüz faiz qeyri-mümkün olardı.

Olan odur ki, insanlar sevginin nə olduğunu anlamayıblar və hər cür qorxu və hər cür psixoloji köləlik və hər cür ehtiras və s. ilə SEVGİ adlanan şeyi qarışdırırlar.

İnsanlar SEVMƏYİ bilmirlər, insanlar sevməyi bilsəydilər, həyat əslində bir cənnət olardı.

AŞİQLƏR sevdiklərinə inanırlar və bir çoxları hətta sevdiklərinə qanları ilə and içməyə belə hazır olardılar. Lakin onlar sadəcə EHTİRASLIDIRLAR. EHTİRAS təmin edildikdən sonra, oyun kartı evi yerlə bir olur.

EHTİRAS çox vaxt AĞLI və ÜRƏYİ aldadır. Hər EHTİRASLI AŞIQ olduğuna inanır.

Həyatda həqiqətən aşiq olan bir cütlük tapmaq çox nadirdir. EHTİRASLI cütlüklər çoxdur, lakin AŞİQ bir cütlük tapmaq çox çətindir.

Bütün sənətçilər SEVGİYƏ mahnı oxuyurlar, lakin SEVGİNİN nə olduğunu bilmirlər və EHTİRASI SEVGİ ilə qarışdırırlar.

Bu həyatda çox çətin bir şey varsa, bu, EHTİRASI SEVGİ ilə qarışdırmamaqdır.

EHTİRAS ağla gələ biləcək ən ləzzətli və ən incə zəhərdir, həmişə qan bahasına zəfər çalır.

EHTİRAS yüz faiz CİNSƏLDİR, EHTİRAS heyvani bir şeydir, lakin bəzən çox incə və incə olur. Həmişə SEVGİ ilə qarışdırılır.

Müəllimlər şagirdlərə, gənclərə SEVGİ ilə EHTİRAS arasındakı fərqi öyrətməlidirlər. Yalnız bu şəkildə həyatda bir çox faciələrin qarşısı alınacaq.

Müəllimlər şagirdlərin məsuliyyətini formalaşdırmağa borcludurlar və buna görə də onları həyatda faciəvi hala gəlməmələri üçün lazımi şəkildə hazırlamalıdırlar.

Qısqanclıq, ehtiraslar, zorakılıq, qorxu, bağlılıqlar, psixoloji asılılıq və s. ilə qarışdırıla bilməyən SEVGİ adlanan şeyi anlamaq lazımdır. və s. və s.

Təəssüf ki, SEVGİ insanlarda yoxdur, lakin istixana gülü kimi ƏLDƏ EDİLƏ, satın ALINABİLƏN, yetişDIRILƏBİLƏN bir şey də deyil.

SEVGİ bizdə DOĞULMALIDIR və yalnız içimizdə daşıdığımız NİFRƏTİN, QORXUNUN, CİNSİ EHTİRASIN, qorxunun, psixoloji köləliyin, asılılığın və s. nə olduğunu dərindən anladıqda DOĞULUR. və s. və s.

Bu PSİXOLOJİ qüsurların nə olduğunu anlamalıyıq, onların yalnız həyatın intellektual səviyyəsində deyil, həm də şüuraltının digər gizli və naməlum səviyyələrində bizdə necə işləndiyini anlamalıyıq.

Bu qüsurların hamısını şüurun müxtəlif guşələrindən çıxarmaq lazımdır. Yalnız bu şəkildə SEVGİ adlanan şey bizdə spontan və təmiz şəkildə doğulur.

SEVGİNİN alovlanması olmadan dünyanı dəyişdirmək istəmək qeyri-mümkündür. Yalnız SEVGİ həqiqətən dünyanı dəyişə bilər.