Ağıl

Təcrübə vasitəsilə sübut edə bildik ki, AĞLI tam şəkildə dərk etməmiş, SEVGİ ADlanan O ŞEYİ anlamaq mümkün deyil.

AĞLIN BEYİN olduğunu düşünənlər tamamilə yanılırlar. AĞIL ENERJİ, incədir, maddədən müstəqil ola bilər, müəyyən hipnotik və ya normal yuxu vəziyyətlərində çox uzaq yerlərə gedərək, orada baş verənləri görüb eşidə bilər.

PARAPSİXOLOGİYA laboratoriyalarında HİPNOTİK vəziyyətdə olan subyektlərlə diqqətəlayiq təcrübələr aparılır.

HİPNOTİK vəziyyətdə olan bir çox subyektlər, hipnoz vəziyyətlərində uzaq məsafələrdə baş verən hadisələr, insanlar və vəziyyətlər haqqında incə detallarla məlumat verə bilmişlər.

Alimlər bu təcrübələrdən sonra bu MƏLUMATLARIN reallığını yoxlaya biliblər. Faktların reallığını, HADİSƏLƏRİN dəqiqliyini təsdiq edə biliblər.

PARAPSİXOLOGİYA laboratoriyalarının bu təcrübələri ilə müşahidə və təcrübə vasitəsilə BEYİNİN AĞIL olmadığı tamamilə sübut olunmuşdur.

Həqiqətən və bütün həqiqəti ilə deyə bilərik ki, ağıl beyindən müstəqil olaraq, uzaq yerlərdə baş verən şeyləri görüb eşitmək üçün zaman və məkan daxilində səyahət edə bilər.

SENSOR EKSTRA-PERSEPSİYALARIN REALLIĞI artıq TAMAMİLƏ sübut olunmuşdur və yalnız dəli və ya axmaq, EKSTRA-PERSEPSİYALARIN reallığını inkar edə bilər.

Beyin düşüncəni hazırlamaq üçün yaradılıb, lakin düşüncə deyil. Beyin sadəcə AĞLIN alətidir, ağıl deyil.

Əgər həqiqətən SEVGİ adlanan O ŞEYİ tam şəkildə bilmək istəyiriksə, ağılı dərindən öyrənməliyik.

Uşaqların və gənclərin, oğlan və qızların ağılları daha elastik, çevik, hazır, ayıq və s.-dir.

Valideynlərindən və müəllimlərindən filan və ya başqa şeylər haqqında soruşmağı sevən bir çox uşaq və gənclər var, onlar bir az daha çox şey bilmək istəyirlər və buna görə də soruşurlar, müşahidə edirlər, böyüklərin laqeyd qaldığı və ya qavramadığı müəyyən detalları görürlər.

İllər keçdikcə, yaşımız irəlilədikcə, ağıl yavaş-yavaş bərkiyir.

Yaşlıların ağlı sabitdir, daşlaşmışdır, artıq dəyişmir.

Qocalar onsuz da belədir və belə də ölürlər, onlar dəyişmirlər, hər şeyə sabit bir nöqtədən yanaşırlar.

Qocaların “AĞILLILIĞI”, onların qərəzləri, sabit fikirləri və s. birlikdə bir QAYA, heç bir şəkildə dəyişməyən bir DAŞ kimi görünür. Buna görə də adi bir deyim var: “KİMİN XASİYYƏTİ NECƏDİR, ÖLƏNƏDƏK ELƏDİR”.

Şagirdlərin ŞƏXSİYYƏTİNİ formalaşdırmaqla məşğul olan müəllimlərin yeni nəsillərə ağılla rəhbərlik edə bilmələri üçün ağılı dərindən öyrənmələri TƏCİLİDİR.

Zaman keçdikcə AĞLIN yavaş-yavaş daşlaşmasını dərindən anlamaq ağrılıdır.

AĞIL, REALLIĞIN, həqiqətin qatilidir. AĞIL SEVGİNİ məhv edir.

Qocaldıqda artıq SEVMƏYƏ qadir deyilsən, çünki ağlın ağrılı təcrübələr, qərəzlər, polad ucu kimi sabit fikirlərlə doludur.

Hələ də SEVMƏYƏ qadir olduqlarını düşünən yaşlı tərbiyəsizlər var, amma baş verən odur ki, həmin qocalar qocalıq cinsi ehtirasları ilə doludur və EHTIRASI SEVGİ ilə səhv salırlar.

Hər bir “YAŞLI TƏRBİYƏSİZ” və “HƏR BİR YAŞLI TƏRBİYƏSİZ” ölməzdən əvvəl dəhşətli ehtiraslı vəziyyətlərdən keçir və onlar bunun SEVGİ olduğunu düşünürlər.

Qocaların SEVGİSİ mümkün deyil, çünki ağıl onu “AĞILLILIQ”, SABİT FİKİRLƏR”, “QƏRƏZLƏR”, “QISQANCLIQLAR”, “TƏCRÜBƏLƏR”, “XATİRƏLƏR”, cinsi ehtiraslar və s. ilə məhv edir.

AĞIL SEVGİNİN ən pis düşmənidir. ÇOX SİVİLİZLƏŞMİŞ ölkələrdə artıq SEVGİ yoxdur, çünki insanların ağlı yalnız fabriklər, bank hesabları, benzin və sellüloz qoxusundan ibarətdir.

Ağıl üçün bir çox şüşə var və hər bir insanın ağlı çox yaxşı qablaşdırılmışdır.

Bəzilərinin AĞLI iyrənc KOMMUNİZM-də, digərlərinin isə amansız KAPİTALİZM-də qablaşdırılmışdır.

AĞLI qısqanclıqda, nifrətdə, varlı olmaq arzusunda, yaxşı sosial mövqedə, pessimisizmdə, müəyyən insanlara bağlılıqda, öz əziyyətlərinə bağlılıqda, ailə problemlərində və s. qablaşdırılmış olanlar var.

İnsanlar AĞLI qablaşdırmağı sevirlər, həqiqətən də şüşəni qırmaq qərarına gələnlər azdır.

AĞLI AZAD etməliyik, lakin insanlara qulluq xoş gəlir, həyatda AĞLI yaxşı qablaşdırılmamış birini tapmaq çox nadirdir.

Müəllimlər şagirdlərinə bütün bunları öyrətməlidirlər. Yeni nəsillərə öz ağıllarını araşdırmağı, müşahidə etməyi, anlamağı öyrətməlidirlər, yalnız belə dərindən ANLAMA vasitəsilə ağılın bərkiməsinin, donmasının, qablaşdırılmasının qarşısını ala bilərik.

Dünyanı dəyişdirə biləcək yeganə şey SEVGİ adlanan şeydir, lakin ağıl SEVGİNİ məhv edir.

Öz ağlımızı ÖYRƏNMƏLİYİK, müşahidə etməliyik, dərindən araşdırmalıyıq, həqiqətən anlamalıyıq. Yalnız belə, yalnız özümüzə, öz ağlımıza sahib olaraq, SEVGİNİN qatilini öldürəcəyik və həqiqətən xoşbəxt olacağıq.

SEVGİ haqqında şirin xəyallar quranlar, SEVGİ haqqında layihələr quranlar, SEVGİNİN onların zövqlərinə və narazılıqlarına, layihələrinə və fantaziyalarına, qaydalarına və qərəzlərinə, xatirələrinə və təcrübələrinə və s. uyğun işləməsini istəyənlər, SEVGİNİN nə olduğunu heç vaxt həqiqətən bilə bilməyəcəklər, əslində onlar SEVGİNİN düşməninə çevriliblər.

Təcrübələrin yığılması vəziyyətində ağıl proseslərinin nə olduğunu tam şəkildə anlamaq lazımdır.

Müəllim çox vaxt ədalətli şəkildə, lakin bəzən axmaqcasına və əsl səbəb olmadan, bütün ədalətsiz töhmətlərin şagirdlərin ağlında qaldığını anlamadan danlayır, bu cür səhv hərəkətin nəticəsi, adətən, MÜƏLLİM, MÜƏLLİMƏ üçün SEVGİNİN itirilməsi olur.

AĞIL SEVGİNİ məhv edir və bu, məktəblərin, Kolleclərin və universitetlərin MÜƏLLİMLƏRİNİN heç vaxt unutmamalı olduğu bir şeydir.

SEVGİNİN gözəlliyinə son qoyan bütün o zehni prosesləri dərindən anlamaq lazımdır.

Sadəcə ata və ya ana olmaq kifayət deyil, SEVMƏYİ bilmək lazımdır. Ailənin ata və anaları, uşaqları olduğu üçün, onlara sahib olduqları üçün, velosiped, avtomobil, ev sahibi olan kimi övladlarını sevdiyini düşünürlər.

Sahiblənmə, asılılıq hissi adətən SEVGİ ilə səhv salınır, lakin heç vaxt SEVGİ ola bilməz.

Məktəb olan ikinci evimizin müəllimləri, onlara aid olduqları üçün, onlara sahib olduqları üçün şagirdlərini, şagirdələrini sevdiklərini düşünürlər, lakin bu SEVGİ deyil. Sahiblənmə və ya asılılıq hissi SEVGİ DEYİL.

AĞIL SEVGİNİ məhv edir və yalnız ağılın bütün səhv funksiyalarını, düşünmək üçün absurd formamızı, pis adətlərimizi, avtomatik, mexaniki vərdişlərimizi, şeylərə səhv baxışımızı və s. anlayaraq, həqiqətən zamana aid olmayan, SEVGİ adlanan şeyi yaşaya, təcrübədən keçirə bilərik.

SEVGİNİN öz gündəlik maşınlarının bir hissəsinə çevrilməsini istəyənlər, SEVGİNİN öz qərəzlərinin, istəklərinin, qorxularının, həyat təcrübələrinin, şeylərə eqoist baxışının, düşünməyin səhv yolunun səhv yollarında getməsini istəyənlər, əslində SEVGİYƏ son qoyurlar, çünki o heç vaxt tabe olmağa imkan vermir.

SEVGİNİN MƏN İSTƏDİYİM kimi, MƏN ARZU EDİYİM kimi, MƏN DÜŞÜNDÜYÜM kimi işləməsini istəyənlər, SEVGİNİ itirirlər, çünki SEVGİ TANRISI olan KUPİDON, heç vaxt ÖZÜ tərəfindən kölə edilməyə hazır deyil.

SEVGİ uşağını itirməmək üçün ÖZÜNƏ, MƏNİM ÖZÜMƏ, ÖZÜNƏ son qoymaq lazımdır.

ÖZÜ xatirələrin, istəklərin, qorxuların, nifrətin, ehtirasların, təcrübələrin, eqoizmlərin, paxıllıqların, tamahların, şəhvətlərin və s. toplusudur.

Yalnız hər bir qüsuru ayrı-ayrılıqda anlayaraq; yalnız onu öyrənərək, təkcə intellektual bölgədə deyil, həm də ağlın bütün şüuraltı səviyyələrində birbaşa müşahidə edərək, hər bir qüsur yox olur, andan-ana ölürük. Beləliklə və yalnız belə ÖZÜN parçalanmasına nail oluruq.

SEVGİNİ özünün dəhşətli şüşəsinə qoymaq istəyənlər, SEVGİNİ itirirlər, onsuz qalırlar, çünki SEVGİNİ heç vaxt qablaşdırmaq olmaz.

Təəssüf ki, insanlar SEVGİNİN öz adətlərinə, arzularına, adətlərinə və s. uyğun davranmasını istəyirlər, insanlar SEVGİNİN ÖZÜNƏ tabe olmasını istəyirlər və bu tamamilə mümkün deyil, çünki SEVGİ ÖZÜNƏ tabe olmur.

Aşiqlər, ya da bu dünyada daha çox olan ehtiraslı insanlar, SEVGİNİN öz istəklərinin, hərisliklərinin, səhvlərinin və s. yolları ilə sədaqətlə getməsi lazım olduğunu düşünürlər və bunda tamamilə yanılırlar.

Gəlin ikimizdən danışaq!, deyirlər aşiqlər və ya cinsi ehtiraslı insanlar, bu dünyada ən çox yayılan şey budur və sonra söhbətlər, layihələr, arzular və ahlar gəlir. Hər kəs bir şey deyir, layihələrini, arzularını, həyatdakı şeylərə baxışını açıqlayır və SEVGİNİN ağıl tərəfindən çəkilən polad yollarla dəmir yolu maşını kimi hərəkət etməsini istəyir.

O Aşiqlər və ya ehtiraslı insanlar necə də yanılırlar!, onlar həqiqətdən nə qədər də uzaqdırlar.

SEVGİ ÖZÜNƏ tabe olmur və həyat yoldaşları boynuna zəncir vurub tabe etdirmək istədikdə, bədbəxt vəziyyətdə olan cütlüyü tərk edərək qaçır.

AĞILIN müqayisə etmək kimi pis bir zövqü var. Kişi bir gəlini digəri ilə müqayisə edir. Qadın bir kişini digəri ilə müqayisə edir. Müəllim bir şagirdi digəri ilə, bir şagirdəni digəri ilə, sanki bütün şagirdləri eyni minnətdarlığa layiq deyilmiş kimi müqayisə edir. Həqiqətən bütün müqayisələr İYRƏNCDİR.

Günəşin gözəl batmasını seyr edən və onu digəri ilə müqayisə edən, gözləri qarşısında olan gözəlliyi həqiqətən dərk etməyi bilmir.

Gözəl bir dağı seyr edən və onu dünən gördüyü başqa bir dağla müqayisə edən, gözləri qarşısında olan dağın gözəlliyini həqiqətən anlamır.

MÜQAYİSƏ mövcud olan yerdə ƏSİL SEVGİ yoxdur. Uşaqlarını həqiqətən sevən Ata və Ana, onları heç kimlə müqayisə etmirlər, onları sevirlər və bu qədər.

Həqiqətən arvadını sevən əri, onu heç kimlə müqayisə etmək kimi bir səhv etmir, onu sevir və bu qədər.

Şagirdlərini sevən MÜƏLLİM və ya Müəllimə, onlara heç vaxt ayrı-seçkilik etmirlər, onları öz aralarında heç vaxt müqayisə etmirlər, onları həqiqətən sevirlər və bu qədər.

Müqayisələrlə bölünmüş Ağıl, DUALİZMİN köləsi olan Ağıl, SEVGİNİ məhv edir.

Ziddiyyətlərin mübarizəsi ilə bölünmüş Ağıl, yenisini anlamağa qadir deyil, bərkiyir, donur.

AĞLIN BİR ÇOX DƏRİNLİKLƏRİ, bölgələri, şüuraltı torpaqları, guşələri var, lakin ən yaxşısı MAZĞ, ŞÜUR-dur və o, Mərkəzdədir.

DUALİZM bitdikdə, ağıl TAM, SAKİT, DƏRİN olduğunda, artıq müqayisə etmədikdə, MAZĞ, ŞÜUR oyanır və bu, ƏSİL TƏHSİLİN əsl məqsədi olmalıdır.

OBYEKTİV və SUBYEKTİV arasında fərq qoyaq. OBYEKTİV-də oyanmış şüur var. SUBYEKTİV-də yatmış Şüur, ŞÜURALTI var.

Yalnız OBYEKTİV ŞÜUR OBYEKTİV BİLİYİNDƏN həzz ala bilər.

Hazırda bütün Məktəblərin, Kolleclərin və Universitetlərin Şagirdlərinin aldığı intellektual məlumatlar yüz faiz SUBYEKTİVDİR.

OBYEKTİV BİLİK OBYEKTİV ŞÜUR olmadan əldə edilə bilməz.

Şagirdlər əvvəlcə ÖZÜ ŞÜURUNA, sonra isə OBYEKTİV ŞÜURA çatmalıdırlar.

Yalnız SEVGİ YOLU ilə OBYEKTİV ŞÜURA və OBYEKTİV BİLİYƏ çata bilərik.

Əgər həqiqətən SEVGİ YOLU ilə getmək istəyiriksə, AĞLIN MÜRƏKKƏB PROBLEMİNİ anlamaq lazımdır.