Həqiqət

Uşaqlıqdan və gənclikdən bədbəxt varlığımızın Vía-Crucisi bir çox zehni əyilmələr, intim ailə faciələri, evdə və məktəbdəki ziddiyyətlərlə və s. başlayır.

Aydındır ki, uşaqlıqda və gənclikdə, çox nadir istisnalarla, bütün bu problemlər bizə həqiqətən dərin təsir göstərə bilmir, lakin biz böyüdükdə suallar başlayır: Mən kiməm? Haradan gəlmişəm? Niyə əziyyət çəkməliyəm? Bu varlığın məqsədi nədir? və s. və s. və s.

Həyat yolunda hamımız bu sualları vermişik, hamımız bir zamanlar bu qədər acılıqların, pisliklərin, mübarizələrin və əzabların “səbəbini” araşdırmaq, sorğu-sual etmək, öyrənmək istəmişik, lakin təəssüf ki, həmişə hansısa bir nəzəriyyədə, hansısa bir fikirdə, hansısa bir qonşunun dediyinə inamda, hansısa bir köhnə qocanın bizə cavab verdiyində və s. sıxışdırılmış vəziyyətdə qalırıq.

Biz əsl günahsızlığı və sakit qəlbin sülhünü itirmişik və buna görə də həqiqəti bütün sərtliyi ilə birbaşa yaşamağa qadir deyilik, başqalarının dediklərindən asılıyıq və aydındır ki, səhv yoldayıq.

Kapitalist cəmiyyət ateistləri, Allaha inanmayanları radikal şəkildə qınayır.

Marksist-Leninist Cəmiyyət isə ALLAHa İNANANLARI qınayır, lakin əslində hər ikisi eyni şeydir, sadəcə rəylər məsələsidir, insanların kaprizləri, zehni proyeksiyalarıdır. Nə möminlik, nə imansızlıq, nə də skeptisizm həqiqəti təcrübədən keçirmək demək deyil.

Ağıl inanmaq, şübhə etmək, fikir bildirmək, fərziyyələr irəli sürmək və s. kimi lüksə sahib ola bilər, lakin bu, həqiqəti təcrübədən keçirmək deyil.

Biz də günəşə inanmaq və ya ona inanmamaq, hətta ondan şübhələnmək kimi lüksə sahib ola bilərik, lakin ulduz kralı mövcud olan hər şeyə işıq və həyat verməyə davam edəcək və bizim fikirlərimiz onun üçün ən kiçik bir əhəmiyyət daşımayacaq.

Kor-koranə inamın arxasında, imansızlığın və skeptisizmin arxasında bir çox yalançı əxlaq çalarları və yalançı hörmətin bir çox səhv anlayışları gizlənir ki, onların kölgəsində MƏN güclənir.

Kapitalist tipli cəmiyyətin və kommunist tipli cəmiyyətin hər birinin özünəməxsus şəkildə və öz kaprizlərinə, qərəzlərinə və nəzəriyyələrinə uyğun olaraq xüsusi bir əxlaq növü var. Kapitalist blokda əxlaqlı olan şey kommunist blokda əxlaqsızdır və əksinə.

Əxlaq adətlərdən, yerdən, dövrdən asılıdır. Bir ölkədə əxlaqlı olan şey başqa ölkədə əxlaqsızdır və bir dövrdə əxlaqlı olan şey başqa dövrdə əxlaqsızdır. Əxlaqın heç bir əsas dəyəri yoxdur, onu dərindən analiz etdikdə yüz faiz axmaq olduğu ortaya çıxır.

Əsas təhsil əxlaqı öyrətmir, əsas təhsil İNQİLABİ ETİKANI öyrədir və yeni nəsillərə məhz bu lazımdır.

Əsrlərin dəhşətli gecəsindən, hər zaman HƏQİQƏTİ axtarmaq üçün dünyadan uzaqlaşan insanlar olub.

HƏQİQƏTİ axtarmaq üçün dünyadan uzaqlaşmaq absurdalğdır, çünki o, dünyanın içində və insanın içində, burada və indi tapılır.

HƏQİQƏT anbaan naməlum olan şeydir və onu dünyadan ayrılmaqla və ya qonşularımızı tərk etməklə kəşf edə bilmərik.

Bütün həqiqətin yarı həqiqət olduğunu və bütün həqiqətin yarı səhv olduğunu söyləmək absurdalğdır.

HƏQİQƏT radikaldır və YA VARDIR, YA DA YOXDUR, heç vaxt yarı ola bilməz, heç vaxt yarı səhv ola bilməz.

Demək absurdalğdır: HƏQİQƏT zamana aiddir və bir zamanda olan şey başqa zamanda DEYİLDİR.

HƏQİQƏTİN zamanla heç bir əlaqəsi yoxdur. HƏQİQƏT ZAMANDAN KƏNARDIR. MƏN zamandır və buna görə də HƏQİQƏTİ tanıya bilməz.

Şərti, müvəqqəti, nisbi həqiqətləri güman etmək absurdalğdır. İnsanlar anlayışları və fikirləri HƏQİQƏT olan şeylə qarışdırırlar.

HƏQİQƏTİN nə fikirlərlə, nə də belə adlandırılan şərti həqiqətlərlə heç bir əlaqəsi yoxdur, çünki bunlar yalnız zehniyin ötəri proyeksiyalarıdır.

HƏQİQƏT anbaan naməlum olan şeydir və yalnız psixoloji MƏN-in olmadığı zaman təcrübədən keçirilə bilər.

Həqiqət sofizm, anlayış, fikir məsələsi deyil. Həqiqət yalnız birbaşa təcrübə vasitəsilə tanına bilər.

Ağıl yalnız fikir bildirə bilər və fikirlərin həqiqətlə heç bir əlaqəsi yoxdur.

Ağıl heç vaxt HƏQİQƏTİ təsəvvür edə bilməz.

Məktəblərin, kolleclərin, universitetlərin müəllimləri həqiqəti təcrübədən keçirməli və şagirdlərinə yol göstərməlidirlər.

HƏQİQƏT nəzəriyyələr, fikirlər və ya anlayışlar məsələsi deyil, birbaşa təcrübə məsələsidir.

Biz öyrənə bilərik və öyrənməliyik, lakin hər bir nəzəriyyədə, anlayışda, fikirdə və s. olan həqiqəti özümüz üçün və birbaşa təcrübədən keçirmək təciliyyət təşkil edir.

Biz öyrənməliyik, analiz etməliyik, sorğu-sual etməliyik, lakin eyni zamanda öyrəndiyimiz hər şeydə olan HƏQİQƏTİ təcrübədən keçirməyə təxirəsalınmaz TƏCİLİYYƏT ilə ehtiyacımız var.

Ağıl həyəcanlı, sarsıntılı, zidd fikirlərlə əzab çəkən zaman HƏQİQƏTİ təcrübədən keçirmək mümkün deyil.

HƏQİQƏTİ yalnız ağıl sakit olanda, ağıl susqun olanda təcrübədən keçirmək mümkündür.

Məktəblərin, kolleclərin və universitetlərin müəllimləri şagirdlərə dərin daxili meditasiya yolunu göstərməlidirlər.

Dərin daxili meditasiya yolu bizi zehni sakitliyə və susqunluğa aparır.

Ağıl sakit olanda, düşüncələrdən, istəklərdən, fikirlərdən və s. boş olanda, ağıl susqun olanda həqiqət bizə nazil olur.