Xoşbəxtlik

İnsanlar hər gün işləyir, sağ qalmaq üçün mübarizə aparır, nə olursa olsun yaşamaq istəyir, lakin xoşbəxt deyillər. Xoşbəxtlik – deyildiyi kimi – çincə bir şeydir, ən pisi də odur ki, insanlar bunu bilir, amma bu qədər acılığın içində bir gün bəxtəvərliyə nail olmaq ümidini itirmirlər, necə və nə cür olduğunu bilmədən.

Yazıq insanlar! Nə qədər əziyyət çəkirlər! Bununla belə, yaşamaq istəyirlər, həyatı itirməkdən qorxurlar.

Əgər insanlar inqilabi psixologiya haqqında bir şey başa düşsəydilər, bəlkə də fərqli düşünərdilər; lakin əslində heç nə bilmirlər, öz bədbəxtlikləri içində sağ qalmaq istəyirlər vəssalam.

Həzzli və çox xoş anlar var, amma bu, xoşbəxtlik deyil; insanlar həzzi xoşbəxtliklə qarışdırırlar.

“Pachanga”, “Parranda”, sərxoşluq, orqiya – heyvani həzzdir, lakin xoşbəxtlik deyil… Lakin sərxoşluqsuz, vəhşiliksiz, alkoqolsuz və s. sağlam şənliklər də var, amma bu da xoşbəxtlik deyil…

Siz mehriban insansınız? Rəqs edəndə özünüzü necə hiss edirsiniz? Aşiqsiniz? Həqiqətən sevirsiniz? Sevdiyiniz insanla rəqs etmək sizə necə təsir edir? İcazə verin, bu anlarda bir az qəddarlaşım və sizə deyim ki, bu da xoşbəxtlik deyil.

Əgər artıq qocalmısınızsa, bu həzzlər sizi cəlb etmirsə, tarakan dadı verirsə; Bağışlayın, əgər sizə desəm ki, gənc və xəyallarla dolu olsaydınız, fərqli olardınız.

Hər halda, nə desələr də, rəqs etsəniz də, etməsəniz də, aşiq olsanız da, olmasanız da, pulunuz olsa da, olmasa da, əksini düşünsəniz belə, siz xoşbəxt deyilsiniz.

İnsan ömrü boyu hər yerdə xoşbəxtlik axtarır və onu tapmadan ölür.

Latın Amerikasında çoxları bir gün lotereyanın böyük mükafatını qazanmağa ümid edir, düşünürlər ki, beləliklə xoşbəxtliyə nail olacaqlar; bəziləri hətta həqiqətən də qazanırlar, lakin buna görə də çoxdan gözlədikləri xoşbəxtliyə nail olmurlar.

İnsan gənc olanda ideal qadın, “Min Bir Gecə”nin şahzadəsi, qeyri-adi bir şey xəyal edir; sonra faktların acı reallığı gəlir: Qadın, böyütməli kiçik uşaqlar, çətin iqtisadi problemlər və s.

Şübhə yoxdur ki, uşaqlar böyüdükcə problemlər də böyüyür və hətta qeyri-mümkün olur…

Oğlan və ya qız böyüdükcə ayaqqabılar getdikcə böyük olur, qiyməti də artır, bu aydındır.

Uşaqlar böyüdükcə geyimlər getdikcə daha çox bahalaşır; pul varsa, bunda problem yoxdur, amma yoxdursa, vəziyyət ağırdır və dəhşətli əziyyət çəkir…

Əgər yaxşı qadın olsa idi, bütün bunlar az-çox dözülməz olardı, amma yazıq kişi xəyanətə uğrayanda, “buynuz qoyulanda”, onda pul qazanmaq üçün mübarizə aparmağın nə xeyri var?

Təəssüf ki, fövqəladə hallar var, möhtəşəm qadınlar, həm var-dövlətdə, həm də bədbəxtlikdə əsl yoldaşlar, lakin daha betəri odur ki, kişi onu qiymətləndirməyi bilmir və hətta həyatını acılaşdıracaq digər qadınlar üçün onu tərk edir.

Çoxlu qızlar “ağ atlı şahzadə” xəyal edirlər, təəssüf ki, əslində hər şey çox fərqli olur və faktların reallığında yazıq qadın bir cəlladla evlənir…

Qadının ən böyük arzusu gözəl bir evə sahib olmaq və ana olmaqdır: “Müqəddəs əvvəlcədən təyinat”, lakin kişi çox yaxşı olsa belə, bu, əlbəttə ki, çox çətindir, sonda hər şey keçir: oğullar və qızlar evlənirlər, gedirlər və ya valideynlərinə pis davranırlar və ev tamamilə dağılır.

Yekun olaraq, yaşadığımız bu qəddar dünyada xoşbəxt insanlar yoxdur… Bütün yazıq insanlar bədbəxtdir.

Həyatda problemlərlə dolu, hər cür davalarla, vergilərlə yüklənmiş pulla dolu bir çox eşşəklə tanış olmuşuq. Onlar xoşbəxt deyillər.

Sağlamlığın yoxdursa, zəngin olmaq nəyə lazımdır? Yazıq zənginlər! Bəzən hər hansı bir dilənçidən daha bədbəxtdirlər.

Bu həyatda hər şey keçir: əşyalar, insanlar, fikirlər və s. Keçənlər pulları olanlardır, olmayanlar da keçir və heç kim əsl xoşbəxtliyi bilmir.

Çoxları narkotik və ya alkoqol vasitəsilə özlərindən qaçmaq istəyirlər, lakin əslində nəinki belə bir qaçış əldə edə bilmirlər, hətta daha betəri odur ki, pis vərdişin cəhənnəmində ilişib qalırlar.

Alkoqolun, marixuananın və ya “L.S.D.”-nin dostları, pis vərdişə alışmış insan həyatını dəyişmək qərarına gələndə bir növ yoxa çıxırlar.

“Mən Özümdən”, “Öz Mənimdən” qaçmaqla xoşbəxtliyə nail olunmur. “Öküzü buynuzlarından tutmaq”, “Mən”-i müşahidə etmək, ağrının səbəblərini tapmaq məqsədilə onu öyrənmək maraqlı olardı.

İnsan bu qədər səfalətin və acılığın əsl səbəblərini kəşf etdikdə, nəsə edə biləcəyi aydındır…

Əgər “Öz Mənimlə”, “Sərxoşluqlarımla”, “Pis Vərdişlərimlə”, ürəyimdə bu qədər ağrıya səbəb olan “Hisslərimlə”, beynimi dağıdan və məni xəstələndirən narahatlıqlarımla və s., və s. sona çatdıra bilsəm, aydındır ki, onda zamandan olmayan, bədəndən, hisslərdən və ağıldan kənarda olan, həqiqətən də anlayış üçün naməlum olan və adlanan şey gəlir: XOŞBƏXTİLİK!

Şübhəsiz ki, şüur “Öz Mənimin”, “Özümün” arasında saxlanılmağa davam etdiyi müddətdə, heç bir şəkildə qanuni xoşbəxtliyi bilə bilməyəcək.

Xoşbəxtliyin elə bir dadı var ki, “Öz Mənim”, “Özüm” heç vaxt bilməyib.