Zülmət

Dövrümüzün ən çətin problemlərindən biri, şübhəsiz ki, nəzəriyyələrin mürəkkəb labirintidir.

Şübhəsiz ki, bu günlərdə seudo-ezoterik və seudo-okkultist məktəblər hər yerdə hədsiz dərəcədə artıb.

Ruhların, kitabların və nəzəriyyələrin ticarəti dəhşətlidir, çox nadirdir ki, bu qədər ziddiyyətli fikirlərin torunda həqiqətən gizli yolu tapa biləsən.

Bütün bunların ən ciddisi intellektual cazibədir; ağıla gələn hər şeylə sırf intellektual şəkildə qidalanmaq meyli var.

İntellektual səfillər artıq kitab bazarlarında bol olan bütün bu subyektiv və ümumi tipli kitabxanalarla kifayətlənmirlər, indi isə hər yerdə alaq otu kimi bol olan ucuz seudo-ezoterizm və seudo-okkultizmlə də dolurlar və həzmsizlik edirlər.

Bütün bu jarqonların nəticəsi intellektual dələduzların açıq çaşqınlığı və istiqamətsizliyidir.

Daim olaraq hər cür məktub və kitablar alıram; göndərənlər həmişəki kimi bu və ya digər məktəb, filan və ya filan kitab haqqında soruşurlar, mən yalnız aşağıdakıları cavablandırıram: Zehni tənbəlliyi buraxın; Başqasının həyatı sizi maraqlandırmamalıdır, marağın heyvani mənini parçalayın, yad məktəblər sizi maraqlandırmamalıdır, ciddi olun, özünüzü tanıyın, özünüzü öyrənin, özünüzü müşahidə edin və s., və s., və s.

Əslində əhəmiyyətli olan zehniyyətin bütün səviyyələrində özünü dərindən tanımaqdır.

Qaranlıq şüursuzluqdur; işıq şüurdur; işığın qaranlığımıza nüfuz etməsinə icazə verməliyik; açıq-aşkar ki, işıq qaranlığı məğlub etmək gücünə malikdir.

Təəssüf ki, insanlar öz zehinlərinin üfunətli və iyrənc mühitində özlərinə qapanıblar, əziz Eqolarına sitayiş edirlər.

İnsanlar öz həyatlarının sahibi olmadıqlarını başa düşmək istəmirlər, əlbəttə ki, hər bir insan daxildən bir çox başqa insanlar tərəfindən idarə olunur, mən daxilimizdə daşıdığımız bütün o mən çoxluğuna vurğulamaq istəyirəm.

Açıq şəkildə bu mən-lərin hər biri ağlımıza nə düşünməli olduğumuzu, dilimizə nə deməli olduğumuzu, qəlbimizə nə hiss etməli olduğumuzu və s. qoyur.

Bu şərtlərdə insan şəxsiyyəti orqanik maşının əsas mərkəzlərinin ali nəzarətinə can atan və üstünlük uğrunda mübarizə aparan fərqli insanlar tərəfindən idarə olunan bir robotdan başqa bir şey deyil.

Həqiqət naminə təntənəli şəkildə təsdiq etməliyik ki, səhvən insan adlandırılan kasıb intellektual heyvan özünü çox tarazlı hesab etsə də, tam psixoloji balanssızlıqda yaşayır.

İntellektual məməli heç bir şəkildə birtərəfli deyil, əgər belə olsaydı, tarazlı olardı.

İntellektual heyvan təəssüf ki, çoxşaxəlidir və bu, tükənməz şəkildə nümayiş etdirilir.

Rasional humanoid necə tarazlı ola bilərdi? Mükəmməl tarazlığın olması üçün şüurlu şüura ehtiyac var.

Yalnız bucaqlardan deyil, tam mərkəzi şəkildə özümüzə yönəldilmiş şüurun işığı, ziddiyyətlərə, psixoloji ziddiyyətlərə son qoya və daxilimizdə əsl daxili tarazlığı yarada bilər.

Əgər daxilimizdə daşıdığımız bütün o mən dəstəsini həll etsək, şüurun oyanışı gəlir və ardıcıllıq və ya nəticə olaraq öz psixikamızın əsl tarazlığı gəlir.

Təəssüf ki, insanlar yaşadıqları şüursuzluğu başa düşmək istəmirlər; dərindən yatırlar.

Əgər insanlar oyaq olsaydılar, hər kəs qonşularını özündə hiss edərdi.

Əgər insanlar oyaq olsaydılar, qonşularımız bizi öz içərisində hiss edərdilər.

Onda, açıq-aşkar ki, müharibələr olmazdı və bütün dünya həqiqətən bir cənnət olardı.

Şüurun işığı, bizə əsl psixoloji tarazlıq verərək, hər şeyi öz yerinə qoyur və əvvəllər bizimlə daxili münaqişəyə girən şey, əslində öz yerində qalır.

Kütlələrin şüursuzluğu o qədərdir ki, onlar işıq və şüur arasında mövcud olan əlaqəni belə tapa bilmirlər.

Şübhəsiz ki, işıq və şüur eyni şeyin iki tərəfidir; harada işıq varsa, şüur da var.

Şüursuzluq qaranlıqdır və sonuncusu daxilimizdə mövcuddur.

Yalnız psixoloji özünü müşahidə yolu ilə işığın öz qaranlığımıza nüfuz etməsinə icazə veririk.

“İşıq qaranlığa gəldi, lakin qaranlıq onu anlamadı”.