Mexaniki Məxluqlar

Heç bir halda həyatımızın hər anında baş verən Təkrarlanma Qanununu inkar edə bilmərik.

Əlbəttə ki, varlığımızın hər günündə hadisələrin, şüur vəziyyətlərinin, sözlərin, arzuların, düşüncələrin, iradələrin və s. təkrarı mövcuddur.

Aydındır ki, özünə müşahidə etməyən bir insan bu dayanmadan davam edən gündəlik təkrarı dərk edə bilməz.

Aşkardır ki, özünü müşahidə etməyə heç bir maraq göstərməyən bir insan, həqiqi, köklü bir çevrilmə əldə etmək üçün də çalışmaq istəmir.

Daha da betəri odur ki, özləri üzərində çalışmadan dəyişmək istəyən insanlar var.

Hər kəsin ruhun həqiqi xoşbəxtliyinə haqqı olduğunu inkar etmirik, ancaq eyni zamanda doğrudur ki, özümüz üzərində çalışmasaq, xoşbəxtlik qeyri-mümkün bir şey olar.

Bir insan, gündəlik başına gələn müxtəlif hadisələrə qarşı reaksiyalarını dəyişməyi bacaranda, daxilən dəyişə bilər.

Ancaq həyatın təcrübəsindəki hadisələrə qarşı reaksiyalarımızı dəyişdirə bilmərik, əgər özümüz üzərində ciddi şəkildə çalışmasaq.

Düşüncə tərzimizi dəyişdirməyə, daha az laqeyd olmağa, daha ciddi olmağa və həyata fərqli bir şəkildə, onun həqiqi və praktik mənasında baxmağa ehtiyacımız var.

Ancaq, əgər belə davam etsək, hər gün eyni şəkildə davranaraq, eyni səhvləri təkrarlayaraq, eyni laqeydliklə, dəyişiklik üçün hər hansı bir imkan faktiki olaraq ortadan qalxacaq.

Əgər bir insan həqiqətən özünü tanımağa nail olmaq istəyirsə, həyatının hər hansı bir günündəki hadisələrə qarşı öz davranışını müşahidə etməyə başlamalıdır.

Bununla demək istəmirik ki, insan özünü gündəlik müşahidə etməməlidir, sadəcə təsdiqləmək istəyirik ki, birincisi bir günü müşahidə etməklə başlamaq lazımdır.

Hər şeydə bir başlanğıc olmalıdır və həyatımızın hər hansı bir günündəki davranışımızı müşahidə etməklə başlamaq yaxşı bir başlanğıcdır.

Yataq otağı, ev, yemək otağı, bina, küçə, iş və s., və s., və s. kimi bütün bu kiçik detallara qarşı mexaniki reaksiyalarımızı, insanın dediklərini, hiss etdiklərini və düşündüklərini müşahidə etmək, əlbəttə ki, ən uyğun olanıdır.

Əsas olan sonra bu reaksiyaları necə və ya hansı şəkildə dəyişdirə biləcəyimizi görməkdir; ancaq, əgər biz yaxşı insanlar olduğumuza, heç vaxt şüursuz və yanlış şəkildə davranmadığımıza inanırıqsa, heç vaxt dəyişməyəcəyik.

Hər şeydən əvvəl anlamalıyıq ki, biz insanlar-maşınlarıq, gizli agentlər, gizli “mən”lər tərəfindən idarə olunan sadə kuklalaraq.

Şəxsimizin daxilində bir çox insanlar yaşayır, biz heç vaxt eyni deyilik; bəzən bizdə xəsis bir insan, bəzən əsəbi bir insan, hər hansı bir başqa anda gözəl bir insan, xeyirxah, daha sonra qalmaqallı və ya böhtançı bir insan, sonra bir müqəddəs, sonra bir yalançı və s. təzahür edir.

Hər birimizin daxilində hər cür insanlar var, hər növ “mən”lər. Şəxsiyyətimiz sadəcə bir kukla, danışan bir oyuncaq, mexaniki bir şeydir.

Gün ərzində kiçik bir hissə ərzində şüurlu şəkildə davranmağa başlayaq; gündəlik qısa dəqiqələr ərzində belə olsa, sadə maşınlar olmaqdan imtina etməliyik, bu varlığımıza həlledici təsir göstərəcək.

Özümüzü Müşahidə etdiyimiz zaman və filan və ya bəsman “mən” nə istəyirsə onu etmədiyimiz zaman, aydındır ki, maşın olmaqdan imtina etməyə başlayırıq.

Kifayət qədər şüurlu olunduğu, maşın olmaqdan imtina etmək üçün olan tək bir an, əgər könüllü olaraq edilərsə, adətən bir çox xoşagəlməz vəziyyəti kökündən dəyişdirir.

Təəssüf ki, gündəlik olaraq mexaniki, rutin, mənasız bir həyat yaşayırıq. Hadisələri təkrarlayırıq, vərdişlərimiz eynidir, heç vaxt onları dəyişdirmək istəməmişik, onlar miskin varlığımızın qatarının hərəkət etdiyi mexaniki yoldur, ancaq özümüz haqqında ən yaxşısını düşünürük…

Hər yerdə “MİTOMANLAR”, özlərini Tanrılar hesab edənlər boldur; mexaniki, rutin məxluqlar, yerin palçığının personajları, müxtəlif “mən”lər tərəfindən hərəkət etdirilən miskin kuklalar; belə insanlar özləri üzərində çalışmayacaqlar…