Söhbət

Təcili, dərhal, təxirəsalınmaz olaraq daxili söhbətə və onun mənbəyinə diqqət yetirin.

Şübhəsiz ki, yanlış daxili söhbət indiki zamanda və gələcəkdə bir çox uyğunsuz və xoşagəlməz psixi vəziyyətlərin “Səbəbkarı”dır.

Aydındır ki, xarici dünyada özünü büruzə verən bu boş, əsassız, qeyri-müəyyən söhbət və ümumiyyətlə, bütün zərərli, ziyanlı, absurd söhbətlər yanlış daxili söhbətdən qaynaqlanır.

Məlumdur ki, Qnostisizmdə daxili sükutun ezoterik təcrübəsi var; bunu “Üçüncü Palata” şagirdlərimiz bilirlər.

Tam aydınlıqla demək lazımdır ki, daxili sükut xüsusi olaraq çox dəqiq və müəyyən bir şeyə aid olmalıdır.

Dərin daxili meditasiya zamanı düşünmə prosesi qəsdən tükəndikdə, daxili sükut əldə edilir; lakin bu, hazırkı fəsildə izah etmək istədiyimiz şey deyil.

Həqiqətən daxili sükutu əldə etmək üçün “ağlı boşaltmaq” və ya “ağlı ağ etmək” də indi bu abzaslarda izah etməyə çalışdığımız şey deyil.

İşarə etdiyimiz daxili sükutu tətbiq etmək, həm də bir şeyin ağıla nüfuz etməsinin qarşısını almaq demək deyil.

Biz hazırda çox fərqli bir daxili sükut növündən danışırıq. Bu, ümumi bir şey deyil…

Biz daxili sükutu artıq ağılda olan bir şeylə, şəxslə, hadisə ilə, özümüzlə və ya başqası ilə bağlı bir məsələ ilə, bizə danışılanlarla, filankəsin etdikləri ilə və s. bağlı tətbiq etmək istəyirik, lakin ona daxili dilimizlə toxunmadan, şəxsi söhbət olmadan…

Təkcə xarici dillə deyil, həm də gizli, daxili dillə susmağı öyrənmək qeyri-adi, möhtəşəmdir.

Çoxları xaricdən susur, lakin daxili dilləri ilə qonşusunun dərisini diri-diri soyurlar. Zəhərli və pis niyyətli daxili söhbət daxili qarışıqlıq yaradır.

Yanlış daxili söhbətə diqqət yetirilsə, onun yarı həqiqətlərdən və ya bir-biri ilə az-çox yanlış şəkildə əlaqəli olan həqiqətlərdən, ya da əlavə olunan və ya buraxılan bir şeydən ibarət olduğu görüləcək.

Təəssüf ki, emosional həyatımız yalnız “özünə rəğbət” üzərində qurulub.

Bütün bu rəzalətin üstünə, yalnız özümüzə, öz “əziz Eqo”muza rəğbət bəsləyirik və bizə rəğbət bəsləməyənlərə qarşı antipatiya və hətta nifrət hissi keçiririk.

Biz özümüzü həddindən artıq sevirik, yüz faiz narsistikik, bu, danılmazdır, qəbuledilməzdir.

“Özünə rəğbət”ə qapanmağa davam etdikcə, Varlığın hər hansı bir inkişafı qeyri-mümkün olur.

Biz başqasının baxış bucağını görməyi öyrənməliyik. Başqalarının yerinə özümüzü qoymağı bilmək təcildir.

“Beləliklə, insanların sizə etməsini istədiyiniz hər şeyi siz də onlara edin”. (Matta: VII, 12)

Bu tədqiqatlarda əsl əhəmiyyət kəsb edən şey, insanların bir-birlərinə daxili və görünməz şəkildə necə davrandığıdır.

Təəssüf ki, çox nəzakətli, hətta bəzən səmimi olsaq belə, şübhə yoxdur ki, görünməz və daxili olaraq bir-birimizə çox pis davranırıq.

Görünüşdə çox xeyirxah olan insanlar, oxşarlarını gizli mağaralarına sürükləyirlər ki, onlarla istədiklərini etsinlər. (Təhqir, istehza, rişxənd və s.)