Psixoloji Üsyan

Oxucularımıza xatırlatmaq yersiz olmaz ki, daxilimizdə riyazi bir nöqtə mövcuddur… Şübhəsiz ki, belə bir nöqtə heç vaxt nə keçmişdə, nə də gələcəkdə tapılmaz…

Həmin sirli nöqtəni tapmaq istəyən, onu elə burda və indi, öz daxilində, məhz bu anda, nə bir saniyə qabaqda, nə də bir saniyə geridə axtarmalıdır… Müqəddəs Xaçın iki çubuğu – Şaquli və Üfüqi bu nöqtədə birləşir…

Beləliklə, anbaan iki Yolun qarşısındayıq: Üfüqi və Şaquli… Aydındır ki, Üfüqi yol çox “bayağıdır”, onunla “Visente və bütün insanlar”, “Vilyeqas və gələn hər kəs”, “Don Raymundo və bütün dünya” gedir…

Aydındır ki, Şaquli yol fərqlidir; bu, ağıllı üsyankarların, İnqilabçıların yoludur… İnsan özünü xatırladıqda, öz üzərində işlədikdə, həyatın bütün problemləri və kədərləri ilə eyniləşmədikdə, əslində Şaquli Yol ilə gedir…

Şübhəsiz ki, mənfi emosiyaları aradan qaldırmaq, öz həyatımızla, hər cür problemlərlə, bizneslə, borclarla, ödənişlərlə, ipotekalarla, telefon, su, işıq və s. ilə bütün əlaqəni itirmək heç vaxt asan vəzifə deyil. İşsizlər, bu və ya digər səbəbdən işini itirənlər, təbii ki, pulsuzluqdan əziyyət çəkirlər və öz vəziyyətlərini unutmaq, narahat olmamaq, öz problemi ilə eyniləşməmək həqiqətən də dəhşətli dərəcədə çətindir.

Əziyyət çəkənlər, ağlayanlar, hansısa xəyanətin, həyatda pis ödənişin, nankorluğun, böhtanın və ya hər hansı bir fırıldağın qurbanı olanlar, həqiqətən də özlərini, əsl daxili Varlıqlarını unudurlar, tamamilə öz mənəvi faciələri ilə eyniləşirlər…

Öz üzərində işləmək Şaquli Yolun əsas xüsusiyyətidir. Öz üzərində heç vaxt işləməyən heç kim Böyük Üsyan Yoluna qədəm qoya bilməz… Söhbət etdiyimiz iş Psixoloji xarakter daşıyır; o, olduğumuz indiki anın müəyyən bir transformasiyası ilə məşğuldur. Anbaan yaşamağı öyrənməliyik…

Məsələn, hansısa sentimental, iqtisadi və ya siyasi problemə görə ümidsiz olan bir insan, təbii ki, özünü unudub… Əgər belə bir insan bir an dayansa, vəziyyəti müşahidə etsə və özünü xatırlamağa çalışsa və sonra öz münasibətinin mənasını anlamağa çalışsa… Bir az düşünsə, hər şeyin keçici olduğunu, həyatın xəyali, ötəri olduğunu və ölümün dünyanın bütün boş şeylərini külə çevirdiyini düşünsə…

Əgər probleminin əslində “saman alovundan” başqa bir şey olmadığını, tezliklə sönən alov olduğunu başa düşsə, birdən təəccüblə görəcək ki, hər şey dəyişib… Mexanik reaksiyaları məntiqi qarşılaşma və Varlığın Daxili Özünü Dərk etmə yolu ilə dəyişdirmək mümkündür…

Aydındır ki, insanlar həyatın müxtəlif şəraitlərinə mexaniki olaraq reaksiya verirlər… Yazıq insanlar!, Onlar həmişə qurban olurlar. Kimsə onlara yaltaqlananda gülümsəyirlər; təhqir edildikdə əziyyət çəkirlər. Təhqir edilsələr təhqir edirlər; yaralansalar yaralayırlar; heç vaxt azad deyillər; bənzərlərinin onları sevincdən kədərə, ümiddən ümidsizliyə aparmağa gücləri çatır.

Üfüqi Yolla gedən o insanlardan hər biri musiqi alətinə bənzəyir, burada hər bir bənzəri ağlına gələni çalır… Mexanik münasibətləri dəyişməyi öyrənən, əslində “Şaquli Yola” girir. Bu, “Psixoloji Üsyanın” qeyri-adi nəticəsi olan “Varlıq Səviyyəsində” əsaslı bir dəyişiklik deməkdir.