Вопыт Рэальнага

На ўрачыстым парозе храма ў Дэльфах знаходзіўся гератычны надпіс, высечаны ў жывым камені, які абвяшчаў: “СПАЗНАЙ СЯБЕ САМОГА”. Спазнай сябе і спазнаеш сусвет і багоў.

Трансцэндэнтная навука медытацыі мае краевугольным каменем гэты святы дэвіз старажытных ГРЭЧАСКІХ ІЕРАФАНТАЎ.

Калі мы сапраўды і шчыра хочам закласці аснову для правільнай медытацыі, неабходна зразумець сябе на ўсіх узроўнях розуму.

Закласці правільную аснову медытацыі – гэта значыць быць свабодным ад амбіцый, эгаізму, страху, нянавісці, прагнасці да псіхічных сіл, прагі да вынікаў і г.д., і г.д., і г.д.

Усім відавочна і без усялякага сумневу, што пасля закладкі КРАЕВУГОЛЬНАГА КАМЕНЯ медытацыі розум застаецца ціхім і ў глыбокай і велічнай цішыні.

З пункту гледжання строгай логікі, абсурдна жадаць адчуць САПРАЎДНАЕ, не ведаючы сябе.

Неабходна зразумець у ЦЭЛАСНАСЦІ і ва ўсіх сферах розуму кожную праблему па меры яе ўзнікнення ў розуме, кожнае жаданне, кожны ўспамін, кожны псіхалагічны дэфект і г.д.

Усім відавочна, што падчас практыкі медытацыі па экране розуму ў змрочнай працэсіі праходзяць усе псіхалагічныя дэфекты, якія нас характарызуюць, усе нашы радасці і смутак, незлічоныя ўспаміны, шматлікія імпульсы, якія паходзяць альбо з вонкавага свету, альбо з унутранага свету, жаданні ўсялякага роду, страсці ўсялякага віду, старыя крыўды, нянавісць і г.д.

Той, хто сапраўды хоча закласці ў сваім розуме асноўны камень медытацыі, павінен звярнуць поўную ўвагу на гэтыя пазітыўныя і негатыўныя каштоўнасці нашага разумення і зразумець іх у цэласнай форме не толькі на чыста інтэлектуальным узроўні, але і ва ўсіх падсвядомых, інфрасвядомых і несвядомых сферах розуму. Мы ніколі не павінны забываць, што розум мае шмат узроўняў.

Глыбокае вывучэнне ўсіх гэтых каштоўнасцей азначае на самай справе самапазнанне.

Кожны фільм на экране розуму мае пачатак і канец. Калі заканчваецца парад формаў, жаданняў, страсцей, амбіцый, успамінаў і г.д., тады розум застаецца ціхім і ў глыбокай цішыні, ПУСТЫМ ад усялякіх думак.

Сучасныя студэнты псіхалогіі павінны адчуць ПРАСВЯТЛЯЮЧУЮ ПУСТЭЧУ. Пранікненне ПУСТЭЧЫ ў наш уласны розум дазваляе адчуць, адчуць, перажыць элемент, які трансфармуе, гэты ЭЛЕМЕНТ – гэта САПРАЎДНАЕ.

Распазнавайце паміж розумам, які спакойны, і розумам, які жорстка супакоены.

Распазнавайце паміж розумам, які знаходзіцца ў цішыні, і розумам, які гвалтоўна прымушаны да цішыні.

У святле любой лагічнай дэдукцыі мы павінны разумець, што калі розум гвалтоўна супакоены, у глыбіні і на іншых узроўнях ён не спакойны і змагаецца за вызваленне.

З аналітычнага пункту гледжання мы павінны разумець, што калі розум гвалтоўна прымушаны да цішыні, у глыбіні ён не знаходзіцца ў цішыні, ён крычыць і адчайна спадзяецца.

Сапраўдны спакой і цішыня, натуральныя і спантанныя для розуму, прыходзяць да нас як ласка, як шчасце, калі заканчваецца вельмі інтымны фільм нашага ўласнага існавання на цудоўным экране інтэлекту.

Толькі калі розум натуральна і спантанна спакойны, толькі калі розум знаходзіцца ў цудоўнай цішыні, адбываецца пранікненне ПРАСВЯТЛЯЮЧАЙ ПУСТЭЧЫ.

ПУСТЭЧУ няпроста растлумачыць. Яе нельга вызначыць або апісаць, любая канцэпцыя, якую мы выказваем пра яе, можа памыліцца ў галоўным пункце.

ПУСТЭЧУ нельга апісаць або выразіць словамі. Гэта таму, што чалавечая мова была створана галоўным чынам для абазначэння існуючых рэчаў, думак і пачуццяў; яна не падыходзіць для выразнага і канкрэтнага выражэння з’яў, рэчаў і пачуццяў, ЯКІХ НЕ ІСНУЕ.

Спроба абмеркаваць ПУСТЭЧУ ў межах мовы, абмежаванай формамі існавання, безумоўна, з’яўляецца, па сутнасці, дурной і абсалютна памылковай.

«ПУСТЭЧА – гэта НЕІСНАВАННЕ, а ІСНАВАННЕ – гэта НЕ ПУСТЭЧА».

«ФОРМА НЕ АДРОЗНІВАЕЦЦА АД ПУСТЭЧЫ, І ПУСТЭЧА НЕ АДРОЗНІВАЕЦЦА АД ФОРМЫ».

«ФОРМА – ГЭТА ПУСТЭЧА, А ПУСТЭЧА – ГЭТА ФОРМА, МЕЖА ТАГО, ШТО РЭЧЫ ІСНУЮЦЬ, ГЭТА ПУСТЭЧА».

«ПУСТЭЧА І ІСНАВАННЕ ДАПАЎНЯЮЦЬ АДНО АДНОГА І НЕ СУПРАЦЬСТАЯЦЬ». ПУСТЭЧА І ІСНАВАННЕ ЎКЛЮЧАЮЦЬ І АБДЫМАЮЦЦА.

«КАЛІ ІСТОТЫ З НАРМАЛЬНАЙ ЧУЙНАСЦЮ БАЧАЦЬ ПРАДМЕТ, ЯНЫ БАЧАЦЬ ТОЛЬКІ ЯГО ІСНУЮЧЫ АСПЕКТ, ЯНЫ НЕ БАЧАЦЬ ЯГО ПУСТЫ АСПЕКТ».

«Кожная ПРАСВЯТЛЁНАЯ ІСТОТА можа бачыць адначасова існуючы і ПУСТЫ аспект чаго заўгодна.

«ПУСТЭЧА – гэта проста тэрмін, які абазначае НЕ СУТНАСНУЮ і не АСОБНУЮ прыроду істот, і сігнал абазначэння стану абсалютнага адрыву і свабоды».

Настаўнікі і настаўніцы школ, каледжаў і ўніверсітэтаў павінны глыбока вывучыць нашу Рэвалюцыйную псіхалогію, а затым навучыць сваіх студэнтаў шляху, які вядзе да эксперыментавання з САПРАЎДНЫМ

Дасягнуць ВОПЫТУ САПРАЎДНАГА магчыма толькі тады, калі думкі скончаны.

Пранікненне ПУСТЭЧЫ дазваляе нам адчуць ЯСНАЕ СВЯТЛО ЧЫСТАЙ РЭАЛЬНАСЦІ.

Гэта ПРЫСУТНАЕ ПАЗНАННЕ ў рэальнасці ПУСТЭЧЫ, без характарыстык і без колеру, ПУСТАЕ ПА ПРЫРОДЗЕ, з’яўляецца САПРАЎДНАЙ РЭАЛЬНАСЦЮ, УСЕАГУЛЬНЫМ ДАБРОМ.

ТВОЙ ІНТЭЛЕКТ, сапраўдная прырода якога – ПУСТЭЧА, на якую не варта глядзець як на ПУСТЭЧУ НІЧОГА, а як на САМ ІНТЭЛЕКТ без перашкод, бліскучы, універсальны і шчаслівы, – гэта СВЯДОМАСЦЬ, БУДА, Усеагульна Мудры.

ТВАЯ ўласная ПУСТАЯ СВЯДОМАСЦЬ і бліскучы і радасны ІНТЭЛЕКТ непадзельныя. ІХ АБ’ЯДНАННЕ – гэта ДХАРМА-КАЯ; СТАН ДАСКАНАЛАГА ПРАСВЯТЛЕННЯ.

ТВАЯ ўласная БЛІСКУЧАЯ СВЯДОМАСЦЬ, ПУСТАЯ і непадзельная з вялікім ЦЕЛАМ ЗБЛІЖЭННЯ, не мае ні НАРАДЖЭННЯ, ні СМЕРЦІ і з’яўляецца нязменным святлом АМІТАРЫ БУДЫ.

Гэтага ведання дастаткова. Прызнаць ПУСТЭЧУ ўласнага ІНТЭЛЕКТУ як СТАН БУДЫ і лічыць яе ўласнай СВЯДОМАСЦЮ – гэта працягваць ДУХОЎНЫМ ДУХУ БУДЫ.

Захоўвай свой ІНТЭЛЕКТ, не адцягваючыся падчас МЕДЫТАЦЫІ, забудзься пра тое, што ты знаходзішся ў Медытацыі, не думай, што ты медытуеш, таму што калі думаеш, што ты медытуеш, гэтай думкі дастаткова, каб парушыць медытацыю. ТВАЙ розум павінен заставацца ПУСТЫМ, каб адчуць САПРАЎДНАЕ.