Амбіцыя

АМБІЦЫІ маюць некалькі прычын, і адна з іх — гэта тое, што называюць СТРАХАМ.

Сціплы хлапчук, які ў парках шыкоўных гарадоў чысціць абутак ганарлівых кавалераў, мог бы стаць злодзеем, калі б пачаў баяцца беднасці, баяцца сябе, баяцца сваёй будучыні.

Сціплая швачка, якая працуе ў раскошным універмагу магната, магла б стаць злодзейкай ці прастытуткай раптоўна, калі б пачала баяцца будучыні, баяцца жыцця, баяцца старасці, баяцца сябе самой і г.д.

Элегантны афіцыянт раскошнага рэстарана або вялікага гатэля мог бы стаць ГАНГСТЭРАМ, рабаўніком банкаў або вельмі вытанчаным злодзеем, калі б, на жаль, пачаў баяцца сябе, сваёй сціплай пасады афіцыянта, сваёй уласнай будучыні і г.д.

Нікчэмная казурка імкнецца быць элегантнай. Бедны работнік прылаўка, які абслугоўвае кліентаў і цярпліва паказвае нам гальштук, кашулю, абутак, робячы шмат паклонаў і ўсміхаючыся з прытворнай пакорай, імкнецца да чагосьці большага, таму што баіцца, вельмі баіцца, баіцца галечы, баіцца сваёй змрочнай будучыні, баіцца старасці і г.д.

АМБІЦЫІ шматгранныя. АМБІЦЫІ маюць твар святога і твар д’ябла, твар мужчыны і твар жанчыны, твар зацікаўленасці і твар незацікаўленасці, твар цноты і твар грэшніка.

АМБІЦЫІ ёсць у таго, хто хоча ажаніцца, і ў таго старога заўзятага халасцяка, які ненавідзіць шлюб.

АМБІЦЫІ ёсць у таго, хто шалёна жадае “СТАЦЬ КІМСЬЦІ”, “ФІГУРАВАЦЬ”, “КАРАСКАЦЦА”, і АМБІЦЫІ ёсць у таго, хто становіцца АНАХАРЭТАМ, які не жадае нічога з гэтага свету, таму што яго адзіная АМБІЦЫЯ — дасягнуць НЕБА, ВЫЗВАЛІЦЦА і г.д.

Існуюць ЗЯМНЫЯ АМБІЦЫІ і ДУХОЎНЫЯ АМБІЦЫІ. Часам АМБІЦЫІ выкарыстоўваюць маску НЕЗАЦІКАЎЛЕНАСЦІ і АХВЯРЫ.

Хто не імкнецца да гэтага нікчэмнага і ЖАЛЮГАСНАГА свету, той імкнецца да іншага, і хто не імкнецца да грошай, той імкнецца да ПСІХІЧНЫХ ЗДОЛЬНАСЦЕЙ.

Я, МАЁ САМОЕ, САМ сабе любіць хаваць АМБІЦЫІ, засоўваць іх у самыя сакрэтныя куткі розуму і потым кажа: “Я НІ ДА ЧОГА НЕ ІМКНУСЯ”, “Я ЛЮБЛЮ СВАІХ БЛІЖНІХ”, “Я ПРАЦУЮ БЕЗЫНТАРЭСНА НА БЛАГА ЎСІХ ЛЮДЗЕЙ”.

ХІТРАВАТЫ ПАЛІТЫК, які ўсё ведае, часам уражвае натоўпы сваімі, відавочна, бескарыслівымі ўчынкамі, але калі ён пакідае працу, гэта нармальна, што ён пакідае сваю краіну з некалькімі мільёнамі долараў.

АМБІЦЫІ, замаскіраваныя МАСКАЙ НЕЗАЦІКАЎЛЕНАСЦІ, часта падманваюць самых хітрых людзей.

У свеце шмат людзей, якія толькі ІМКНУЦЦА не быць АМБІЦЫЙНЫМІ.

Многія людзі адмаўляюцца ад усіх пышнасцей і марнасцей свету, таму што толькі ІМКНУЦЦА да ўласнага ЎНУТРАНАГА САМАЎДАСКАНАЛЕННЯ.

Пакаяльнік, які ідзе на каленях да храма і б’е сябе бізуном поўным веры, відавочна ні да чаго не імкнецца і нават дазваляе сабе даваць, нічога ні ў каго не адбіраючы, але відавочна, што ён ІМКНЕЦЦА да ЦУДУ, да вылячэння, да здароўя для сябе ці для кагосьці з сваякоў, ці да вечнага збаўлення.

Мы захапляемся сапраўды рэлігійнымі мужчынамі і жанчынамі, але шкадуем, што яны не любяць сваю рэлігію з усёй БЕЗЫНТАРЭСНАСЦЮ.

Святыя рэлігіі, узнёслыя секты, ордэны, духоўныя супольнасці і г.д. заслугоўваюць нашай БЕЗЫНТАРЭСНАЙ ЛЮБОВІ.

У гэтым свеце вельмі рэдка можна сустрэць чалавека, які любіць сваю рэлігію, сваю школу, сваю секту і г.д. бескарысліва. Гэта выклікае шкадаванне.

Увесь свет напоўнены амбіцыямі. Гітлер развязаў вайну з-за амбіцый.

Усе войны маюць свае карані ў страху і АМБІЦЫЯХ. Усе самыя сур’ёзныя праблемы жыцця маюць свае карані ў АМБІЦЫЯХ.

Увесь свет жыве ў барацьбе супраць усяго свету з-за амбіцый, адны супраць іншых і ўсе супраць усіх.

Кожны чалавек у жыцці ІМКНЕЦЦА БЫЦЬ НЕКІМ, і людзі пэўнага ўзросту, настаўнікі, бацькі, апекуны і г.д. стымулююць хлопчыкаў, дзяўчынак, маладых дам, юнакоў і г.д. ісці жудасным шляхам АМБІЦЫЙ.

Старэйшыя кажуць вучням, што вы павінны стаць кімсьці ў жыцці, стаць багатым, выйсці замуж за мільянераў, быць магутным і г.д. і г.д.

Старыя, жудасныя, непрыгожыя, састарэлыя пакаленні хочуць, каб новыя пакаленні былі такімі ж амбіцыйнымі, непрыгожымі і жудаснымі, як і яны.

Самае сур’ёзнае ва ўсім гэтым тое, што новыя людзі дазваляюць сябе “АШАЛАМІЦЬ” і дазваляюць весці сябе па гэтым жудасным шляху АМБІЦЫЙ.

Настаўнікі і настаўніцы павінны навучыць ВУЧНЯЎ, што ніякая сумленная праца не заслугоўвае пагарды, абсурдна глядзець з пагардай на кіроўцу таксі, работніка прылаўка, селяніна, чысцільшчыка абутку і г.д.

Уся сціплая праца прыгожая. Уся сціплая праца неабходная ў грамадскім жыцці.

Не ўсе мы нарадзіліся інжынерамі, губернатарамі, прэзідэнтамі, дактарамі, адвакатамі і г.д.

У грамадскім кангламераце неабходны ўсе працы, усе прафесіі, ніякая сумленная праца ніколі не можа быць пагарджанай.

У практычным жыцці кожны чалавек для чагосьці патрэбны, і важна ведаць, для чаго патрэбны кожны.

Абавязак НАСТАЎНІКАЎ — выявіць ПАВАННЕ кожнага студэнта і накіраваць яго ў гэтым кірунку.

Той, хто будзе працаваць у жыцці ў адпаведнасці са сваім ПАВАННЕМ, будзе працаваць з САПРАЎДНАЙ ЛЮБОВІ і без АМБІЦЫЙ.

ЛЮБОВЬ павінна замяніць АМБІЦЫІ. ПАВАННЕ — гэта тое, што нам сапраўды падабаецца, тая прафесія, якую мы з радасцю выконваем, таму што гэта тое, што нам падабаецца, тое, што мы ЛЮБІМ.

У сучасным жыцці, на жаль, людзі працуюць з неахвотай і з-за амбіцый, таму што выконваюць працу, якая не супадае з іх павананнем.

Калі чалавек працуе ў тым, што яму падабаецца, у сваім сапраўдным павананні, ён робіць гэта з ЛЮБОВЮ, таму што ЛЮБІЦЬ сваё паванне, таму што яго АДНОСІНЫ да жыцця менавіта такія, як і яго паванне.

У гэтым і заключаецца праца настаўнікаў. Ведаць, як накіроўваць сваіх вучняў, выяўляць іх здольнасці, накіроўваць іх па шляху іх сапраўднага павання.