Дысцыпліна

Настаўнікі школ, каледжаў і ўніверсітэтаў надаюць велізарнае значэнне дысцыпліне, і мы павінны ўважліва вывучыць яе ў гэтым раздзеле. Усе мы, хто вучыўся ў школах, каледжах, універсітэтах і г.д., вельмі добра ведаем, што такое дысцыпліны, правілы, розгі, вымовы і г.д., і г.д., і г.д. Дысцыпліна - гэта тое, што называецца КУЛЬТЫВАВАННЕМ СУПРАЦІВУ. Настаўнікі вельмі любяць культываваць СУПРАЦІЎ.

Нас вучаць супраціўляцца, узводзіць нешта супраць чагосьці іншага. Нас вучаць супраціўляцца спакусам плоці, і мы сячэм сябе і пакутуем, каб супраціўляцца. Нас вучаць СУПРАЦІЎЛЯЦЦА спакусам, якія нясе лянота, спакусам не вучыцца, не хадзіць у школу, гуляць, смяяцца, здзекавацца з настаўнікаў, парушаць правілы і г.д., і г.д., і г.д.

Настаўнікі маюць няправільнае ўяўленне аб тым, што праз дысцыпліну мы можам зразумець неабходнасць паважаць парадак у школе, неабходнасць вучыцца, захоўваць вытрымку перад настаўнікамі, добра паводзіць сябе з аднакласнікамі і г.д., і г.д., і г.д.

Сярод людзей існуе памылковае ўяўленне, што чым больш мы супраціўляемся, чым больш адмаўляем, тым больш мы становімся разумеючымі, свабоднымі, паўнавартаснымі, пераможнымі. Людзі не хочуць разумець, што чым больш мы змагаемся з чымсьці, чым больш супраціўляемся гэтаму, чым больш адмаўляем гэта, тым менш РАЗУМЕННЕ.

Калі мы змагаемся з заганай п’янства, яна знікне на час, але паколькі мы не ЗРАЗУМЕЛІ яе да канца на ўсіх УЗРОЎНЯХ РОЗУМУ, яна вернецца пазней, калі мы страцім пільнасць, і мы будзем піць адразу за ўвесь год. Калі мы адмаўляем загану распусты, на нейкі час мы будзем вельмі цнатлівымі на першы погляд (нават калі на іншых УЗРОЎНЯХ РОЗУМУ мы будзем заставацца жахлівымі САТЫРАМІ, як гэта могуць паказаць ЭРАТЫЧНЫЯ сны і начныя забруджванні), а потым мы вернемся з большай сілай да нашых ранейшых прыгод НЕПАПРАЎНЫХ РАСПУСНІКАЎ, з-за таго канкрэтнага факту, што мы не зразумелі да канца, што такое РАСПУСТА.

Многія адмаўляюць ПРАГНАСЦЬ, змагаюцца з ёй, дысцыплінуюць сябе супраць яе, прытрымліваючыся пэўных НОРМАЎ паводзін, але паколькі яны не зразумелі па-сапраўднаму ўвесь працэс ПРАГНАСЦІ, яны ў выніку ў глыбіні душы ПРАГНУЦЬ не быць ПРАГНЫМІ.

Многія дысцыплінуюць сябе супраць ГНЕВУ, вучацца супрацьстаяць яму, але ён працягвае існаваць на іншых узроўнях падсвядомага розуму, нават калі на першы погляд знік з нашага характару, і пры найменшай страце пільнасці падсвядомасць здраджвае нам, і тады мы грымім і бліскаем, поўныя гневу, калі менш за ўсё гэтага чакалі, і, магчыма, па нейкай прычыне, якая не мае АНІМАЛЕЙШАГА ЗНАЧЭННЯ.

Многія дысцыплінуюць сябе супраць рэўнасці і, нарэшце, цвёрда вераць, што ўжо знішчылі яе, але паколькі яны не зразумелі яе, відавочна, што яна зноў з’яўляецца на сцэне менавіта тады, калі мы ўжо лічылі яе добра мёртвай.

Толькі пры поўнай адсутнасці дысцыпліны, толькі ў сапраўднай свабодзе, узнікае ў розуме палымяны полымя РАЗУМЕННЯ. ТВОРЧАЯ СВАБОДА ніколі не можа існаваць у КАМЗОЛЕ. Нам патрэбна свабода, каб ЗРАЗУМЕЦЬ нашы ПСІХАЛАГІЧНЫЯ недахопы ў ЦЭЛАСНАСЦІ. Нам трэба ТЭРМІНОВА зрынуць сцены і разбіць сталёвыя кайданы, каб быць свабоднымі.

Мы павінны самі перажыць усё тое, што нашы настаўнікі ў школе і нашы бацькі казалі нам, што гэта добра і карысна. Недастаткова вывучыць на памяць і імітаваць. Нам трэба зразумець.

Усе намаганні настаўнікаў павінны быць накіраваны на свядомасць вучняў. Яны павінны імкнуцца да таго, каб яны ўвайшлі на шлях РАЗУМЕННЯ. Недастаткова сказаць вучням, што яны павінны быць тым ці іншым, неабходна, каб вучні навучыліся быць свабоднымі, каб яны маглі самі даследаваць, вывучаць, аналізаваць усе каштоўнасці, усе рэчы, пра якія людзі казалі, што яны карысныя, каштоўныя, высакародныя, і не проста прымаць і імітаваць іх.

Людзі не хочуць адкрываць для сябе, у іх закрытыя, дурныя розумы, розумы, якія не хочуць даследаваць, механістычныя розумы, якія ніколі не даследуюць і толькі ІМІТУЮЦЬ.

Неабходна, тэрмінова, неадкладна, каб вучні з самага ранняга ўзросту да моманту пакідання КЛАСАЎ карысталіся сапраўднай свабодай, каб адкрываць для сябе, даведвацца, разумець і каб яны не былі абмежаваныя агіднымі сценамі забарон, вымоў і дысцыпліны.

Калі вучням кажуць, што яны павінны і чаго не павінны рабіць, і ім не дазваляюць ЗРАЗУМЕЦЬ і эксперыментаваць, ДЗЕ тады іх інтэлект? ЯКАЯ магчымасць была дадзена інтэлекту? Навошта тады здаваць экзамены, вельмі добра апранацца, мець шмат сяброў, калі мы не разумныя?

Інтэлект прыходзіць да нас толькі тады, калі мы сапраўды свабодныя даследаваць самастойна, разумець, аналізаваць без страху перад вымовай і без розгаў дысцыпліны. Баязлівыя, напалоханыя, падпарадкаваныя страшным дысцыплінам студэнты ніколі не змогуць ВЕДАЦЬ. Яны ніколі не змогуць быць разумнымі.

У наш час бацькоў і настаўнікаў цікавіць толькі тое, каб вучні зрабілі кар’еру, сталі лекарамі, адвакатамі, інжынерамі, офіснымі работнікамі, гэта значыць жывымі аўтаматамі, а потым ажаніліся і сталі да таго ж МАШЫНАМІ ДЛЯ ВЫРАБУ ДЗЯЦЕЙ, і гэта ўсё.

Калі хлопцы ці дзяўчаты хочуць зрабіць нешта новае, нешта іншае, калі яны адчуваюць неабходнасць выйсці з гэтага камзола, забабонаў, састарэлых звычак, дысцыплін, сямейных ці нацыянальных традыцый і г.д., тады бацькі мацней зацягваюць кайданы турмы і кажуць хлопцу ці дзяўчыне: Не рабі гэтага! мы не гатовыя падтрымаць цябе ў гэтым, гэтыя рэчы - глупства і г.д., і г.д., і г.д. У ВЫНІКУ хлопец ці дзяўчына фармальна знаходзіцца ў зняволенні ў турме дысцыплін, традыцый састарэлых звычаяў, зжылых ідэй і г.д.

ФУНДАМЕНТАЛЬНАЯ АДУКАЦЫЯ вучыць узгадняць ПАРАДАК са СВАБОДАЙ. ПАРАДАК без СВАБОДЫ - гэта ТЫРАНІЯ. СВАБОДА без ПАРАДКУ - гэта АНАРХІЯ. СВАБОДА І ПАРАДАК, разумна спалучаныя, складаюць АСНОВУ ФУНДАМЕНТАЛЬНАЙ АДУКАЦЫІ.

ВУЧНІ павінны карыстацца поўнай свабодай, каб даведвацца самастойна, каб ВЫВЕДАЦЬ, каб АДКРЫЦЬ тое, што сапраўды, што напэўна ёсць у САМІХ САБЕ і тое, што яны могуць зрабіць у жыцці. Вучні, салдаты і паліцыянты і ўвогуле ўсе тыя людзі, якім даводзіцца жыць, падпарадкаваныя строгім дысцыплінам, звычайна становяцца жорсткімі, неадчувальнымі да чалавечага болю, бязлітаснымі.

ДЫСЦЫПЛІНА знішчае чалавечую ЧУЙНАСЦЬ, і гэта ўжо цалкам даказана НАЗІРАННЕМ і ДОСВЕДАМ. З-за такой колькасці дысцыплін і правілаў людзі ў гэтую эпоху цалкам страцілі ЧУЙНАСЦЬ і сталі жорсткімі і бязлітаснымі. Каб быць сапраўды свабодным, трэба быць вельмі чуйным і гуманістам.

У школах, каледжах і ўніверсітэтах студэнтаў вучаць ЗВЯРТАЦЬ УВАГУ на занятках, а вучні звяртаюць увагу, каб пазбегнуць вымовы, тузання за вуха, ўдару розгай або лінейкай і г.д., і г.д., і г.д. Але, на жаль, іх не вучаць РЭАЛЬНА ЗРАЗУМЕЦЬ, што такое СВЯДОМАЯ ЎВАГА.

Па дысцыпліне студэнт звяртае ўвагу і траціць творчую энергію шмат разоў бескарысна. Творчая энергія - гэта самы тонкі тып сілы, выраблены АРГАНІЧНАЙ МАШЫНАЙ. Мы ямо і п’ём, і ўсе працэсы стрававання - гэта ў глыбіні душы працэсы субтылізацыі, у якіх грубыя матэрыі ператвараюцца ў карысныя матэрыі і сілы. Творчая энергія - гэта тып МАТЭРЫІ і СІЛЫ, самы тонкі, выпрацаваны арганізмам.

Калі мы ўмеем звяртаць СВЯДОМУЮ ЎВАГУ, мы можам эканоміць творчую энергію. На жаль, настаўнікі не вучаць сваіх вучняў таму, што такое СВЯДОМАЯ ЎВАГА. Куды б мы ні накіроўвалі ЎВАГУ, мы трацім ТВОРЧУЮ ЭНЕРГІЮ. Мы можам зэканоміць гэтую энергію, калі падзелім увагу, калі не будзем атаясамліваць сябе з рэчамі, з людзьмі, з ідэямі.

Калі мы атаясамліваем сябе з людзьмі, з рэчамі, з ідэямі, мы забываем пра сябе і тады губляем ТВОРЧУЮ ЭНЕРГІЮ самым жаласным чынам. ТЭРМІНОВА трэба ведаць, што нам трэба эканоміць ТВОРЧУЮ ЭНЕРГІЮ, каб абудзіць СВЯДОМАСЦЬ, і што ТВОРЧАЯ ЭНЕРГІЯ - гэта ЖЫВЫ ПАТЭНЦЫЯЛ, сродак СВЯДОМАСЦІ, інструмент для АБУДЖЭННЯ СВЯДОМАСЦІ.

Калі мы вучымся НЕ забываць пра сябе, калі мы вучымся дзяліць УВАГУ паміж СУБ’ЕКТАМ; АБ’ЕКТАМ і МЕСЦАМ, мы эканомім ТВОРЧУЮ ЭНЕРГІЮ, каб абудзіць СВЯДОМАСЦЬ. Неабходна навучыцца кіраваць УВАГАЙ, каб абудзіць свядомасць, але вучні нічога пра гэта не ведаюць, таму што іх НАСТАЎНІКІ не навучылі іх гэтаму.

КАЛІ мы вучымся выкарыстоўваць УВАГУ свядома, дысцыпліна тады становіцца непатрэбнай. Студэнт, уважлівы да сваіх заняткаў, да сваіх урокаў, да парадку, НЕ мае патрэбы ў дысцыпліне любога віду.

ТЭРМІНОВА неабходна, каб НАСТАЎНІКІ зразумелі неабходнасць разумна ўзгадняць СВАБОДУ і ПАРАДАК, і гэта магчыма праз СВЯДОМУЮ ЎВАГУ. СВЯДОМАЯ ЎВАГА выключае тое, што называецца ІДЭНТЫФІКАЦЫЯЙ. Калі мы ІДЭНТЫФІКУЕМ сябе з людзьмі, з рэчамі, з ідэямі, прыходзіць ЗАХАПЛЕННЕ, і апошняе выклікае СОН у СВЯДОМАСЦІ.

Трэба ўмець звяртаць УВАГУ без ІДЭНТЫФІКАЦЫІ. КАЛІ мы звяртаем увагу на нешта ці на кагосьці і забываем пра сябе, вынікам з’яўляецца ЗАХАПЛЕННЕ і СОН СВЯДОМАСЦІ. Уважліва паназірайце за КІНААМАТАРАМ. Ён спіць, нічога не ведае, не ведае сябе, ён пусты, здаецца лунатыкам, сніць фільм, які глядзіць, героя фільма.

ВУЧНІ павінны звяртаць увагу на занятках, не забываючы пра СЯБЕ, каб не ўпасці ў СТРАШНЫ СОН СВЯДОМАСЦІ. Вучань павінен бачыць сябе на сцэне, калі ён здае экзамен або калі знаходзіцца перад дошкай па загаду настаўніка, або калі вучыцца, або адпачывае, або гуляе са сваімі аднакласнікамі.

РАЗДЗЕЛЕНАЯ ЎВАГА на ТРЫ ЧАСТКІ: СУБ’ЕКТ, АБ’ЕКТ, МЕСЦА - гэта на самай справе СВЯДОМАЯ ЎВАГА. Калі мы не робім ПАМЫЛКУ ІДЭНТЫФІКАЦЫІ сябе з людзьмі, рэчамі, ідэямі і г.д., мы эканомім ТВОРЧУЮ ЭНЕРГІЮ і паскараем у нас абуджэнне СВЯДОМАСЦІ.

Той, хто хоча абудзіць СВЯДОМАСЦЬ у ВЫШЭЙШЫХ СВЕТАХ, павінен пачаць з АБУДЖЭННЯ тут і цяпер. Калі СТУДЭНТ робіць памылку ІДЭНТЫФІКАЦЫІ сябе з людзьмі, рэчамі, ідэямі, калі робіць памылку, забываючыся пра сябе, тады ён трапляе ў захапленне і сон.

Дысцыпліна не вучыць студэнтаў звяртаць СВЯДОМУЮ ЎВАГУ. Дысцыпліна - гэта сапраўдная турма для розуму. Вучні павінны навучыцца кіраваць СВЯДОМАЙ УВАГАЙ з самых школьных лавак, каб пазней у практычным жыцці, па-за школай, не рабіць памылку, забываючыся пра сябе.

Чалавек, які забывае пра сябе перад крыўдзіцелем, атаясамлівае сябе з ім, захапляецца, трапляе ў сон несвядомасці і тады раніць або забівае і непазбежна ідзе ў турму. Той, хто не дазваляе ЗАХАПІЦЦА крыўдзіцелем, той, хто не атаясамлівае сябе з ім, той, хто не забывае пра сябе, той, хто ўмее звяртаць СВЯДОМУЮ ЎВАГУ, не зможа ацаніць словы крыўдзіцеля, або параніць яго, або забіць.

Усе памылкі, якія чалавек робіць у жыцці, адбываюцца таму, што ён забывае пра сябе, атаясамлівае сябе, захапляецца і трапляе ў сон. Лепш было б для моладзі, для ўсіх студэнтаў, каб іх вучылі АБУДЖЭННЮ СВЯДОМАСЦІ замест таго, каб панявольваць іх такой колькасцю абсурдных дысцыплін.