Імітацыя

Ужо цалкам даказана, што СТРАХ перашкаджае свабоднай ІНІЦЫЯТЫВЕ. Дрэннае эканамічнае становішча мільёнаў людзей, без усялякіх сумневаў, звязана з тым, што называецца СТРАХАМ.

Запалоханае дзіця шукае сваю любімую матулю і туліцца да яе ў пошуках бяспекі. Запалоханы муж туліцца да сваёй жонкі і адчувае, што любіць яе значна мацней. Запалоханая жонка шукае свайго мужа і сваіх дзяцей і адчувае, што любіць іх значна мацней.

З псіхалагічнага пункту гледжання вельмі цікава і важна ведаць, што страх часам маскіруецца пад вопратку КАХАННЯ.

Людзі, якія ўнутрана маюць вельмі мала ДУХОЎНЫХ КАШТОЎНАСЦЕЙ, людзі, унутрана бедныя, заўсёды шукаюць звонку нешта, каб дапоўніць сябе.

Людзі, унутрана бедныя, жывуць, заўсёды інтрыгуючы, заўсёды ў глупствах, плётках, жывёльных задавальненнях і г.д.

Людзі, унутрана бедныя, жывуць у страху і, як натуральна, прывязваюцца да мужа, да жонкі, да бацькоў, да дзяцей, да старых састарэлых і дэгенераваных традыцый і г.д. і г.д. і г.д.

Кожны стары хворы і бедны ў ПСІХАЛАГІЧНЫМ плане чалавек, як правіла, поўны страху і з бясконцай трывогай чапляецца за грошы, за сямейныя традыцыі, за ўнукаў, за свае ўспаміны і г.д., як быццам шукаючы бяспекі. Гэта тое, што кожны з нас можа заўважыць, уважліва назіраючы за пажылымі людзьмі.

Кожны раз, калі людзі баяцца, яны хаваюцца за ахоўным шчытом ПАВАЖАННЯ. Прытрымліваючыся традыцыі, расавай, сямейнай, нацыянальнай і г.д. і г.д. і г.д.

На самай справе любая традыцыя - гэта простае паўтарэнне без усялякага сэнсу, пустое, без сапраўднай каштоўнасці.

Усе людзі маюць выразную схільнасць ДУБЛЯВАЦЬ чужое. Гэта ДУБЛЯВАННЕ з’яўляецца вынікам СТРАХУ.

Людзі са страхам ДУБЛЯВАЮЦЬ усіх тых, да каго прывязваюцца. Дублююць мужа, жонку, дзяцей, братоў, сяброў, якія іх абараняюць і г.д. і г.д. і г.д.

ДУБЛЯВАННЕ - гэта вынік СТРАХУ. ДУБЛЯВАННЕ цалкам знішчае СВАБОДНУЮ ІНІЦЫЯТЫВУ.

У школах, у каледжах, ва ўніверсітэтах настаўнікі і настаўніцы здзяйсняюць памылку, навучаючы студэнтаў мужчынскага і жаночага полу таму, што называецца ДУБЛЯВАННЕМ.

На ўроках жывапісу і малявання вучняў вучаць капіраваць, маляваць выявы дрэў, дамоў, гор, жывёл і г.д. Гэта не стварэнне. Гэта ДУБЛЯВАННЕ, ФАТАГРАФАВАННЕ.

Ствараць - гэта не ДУБЛЯВАЦЬ. Ствараць - гэта не ФАТАГРАФАВАЦЬ. Ствараць - гэта перакладаць, перадаваць пэндзлем і ўжывую дрэва, якое нам падабаецца, прыгожы закат, світанак з яго невымоўнымі мелодыямі і г.д. і г.д.

Сапраўднае стварэнне ёсць у КІТАЙСКАМ І ЯПОНСКІМ МАСТАЦТВЕ ДЗЭН, у абстрактным і напаўабстрактным мастацтве.

Любому кітайскаму мастаку ЧАН і ДЗЭН не цікава ДУБЛЯВАЦЬ, фатаграфаваць. Мастакі Кітая і Японіі: атрымліваюць асалоду ад стварэння і паўторнага стварэння.

Мастакі ДЗЭН і ЧАН не дублююць, СТВАРАЮЦЬ, і гэта іх праца.

Мастакам КІТАЯ і ЯПОНІІ не цікава маляваць ці фатаграфаваць прыгожую жанчыну, яны атрымліваюць асалоду ад перадачы яе абстрактнай прыгажосці.

Мастакі КІТАЯ і ЯПОНІІ ніколі не сталі б дубляваць прыгожы закат, яны атрымліваюць асалоду ад перадачы ў абстрактнай прыгажосці ўсяго зачаравання заходу.

Важна не ДУБЛЯВАЦЬ, капіраваць у чорным ці белым; важна адчуць глыбокае значэнне прыгажосці і ўмець яе перадаць, але для гэтага трэба, каб не было страху, прыхільнасці да правілаў, да традыцый, ці страху перад тым, што скажуць, ці перад вымовай настаўніка.

Тэрмінова неабходна, каб настаўнікі і настаўніцы зразумелі неабходнасць таго, каб вучні і вучаніцы развівалі творчую сілу.

Безумоўна, абсурдна вучыць студэнтаў ДУБЛЯВАЦЬ. Лепш навучыць іх ствараць.

Чалавечая істота, на жаль, з’яўляецца аўтаматычным спячым несвядомым, які ўмее толькі ДУБЛЯВАЦЬ.

Мы дублюем чужое адзенне, і з гэтага дублявання выходзяць розныя плыні моды.

Мы дублюем чужыя звычаі, нават калі яны вельмі памылковыя.

Мы дублюем заганы, мы дублюем усё тое, што абсурдна, тое, што заўсёды паўтараецца ў часе і г.д.

Неабходна, каб НАСТАЎНІКІ І НАСТАЎНІЦЫ ў школе вучылі студэнтаў думаць самастойна ў незалежнай форме.

Настаўнікі павінны прапанаваць студэнтам усе магчымасці, каб яны перасталі быць АЎТАМАТАМІ ДУБЛІКАТАРАМІ.

Настаўнікі павінны забяспечыць студэнтам лепшыя магчымасці для развіцця творчай сілы.

Тэрмінова неабходна, каб студэнты пазналі сапраўдную свабоду, каб без усялякага страху маглі навучыцца думаць самастойна, свабодна.

Розум, які жыве ў рабстве ад ТОГА, ШТО СКАЖУЦЬ, розум, які ДУБЛЮЕ, з-за страху парушыць традыцыі, правілы, звычаі і г.д. Гэта не творчы розум, гэта не свабодны розум.

Розум людзей - гэта як дом, зачынены і запячатаны сямю пячаткамі, дом, дзе нічога новага не можа адбыцца, дом, дзе не заходзіць сонца, дом, дзе пануе толькі смерць і боль.

Новае можа адбыцца толькі там, дзе няма страху, дзе няма ДУБЛЯВАННЯ, дзе няма прыхільнасцей да рэчаў, да грошай, да людзей, да традыцый, да звычаяў і г.д.

Людзі жывуць у рабстве інтрыгі, зайздрасці, сямейных звычаяў, звычак, ненасытнага жадання заваёўваць пазіцыі, падымацца, узбірацца, караскацца на вяршыню лесвіцы, прымушаць сябе адчуваць і г.д. і г.д.

Тэрмінова неабходна, каб НАСТАЎНІКІ І НАСТАЎНІЦЫ навучылі сваіх студэнтаў мужчынскага і жаночага полу не дубляваць увесь гэты састарэлы і дэгенераваны парадак старых рэчаў.

Тэрмінова неабходна, каб ВУЧНІ навучыліся ў школе свабодна ствараць, свабодна думаць, свабодна адчуваць.

Вучні і вучаніцы праводзяць лепшую частку свайго жыцця ў школе, набываючы ІНФАРМАЦЫЮ, і, аднак, у іх не застаецца часу, каб падумаць пра ўсе гэтыя рэчы.

Дзесяць ці пятнаццаць гадоў у школе, жывучы жыццём несвядомых аўтаматаў, і выходзяць са школы з заснулым свядомасцю, але яны выходзяць са школы, лічачы сябе вельмі абуджанымі.

Розум чалавечай істоты жыве закаркаваным паміж кансерватыўнымі і рэакцыйнымі ідэямі.

Чалавечая істота не можа думаць з сапраўднай свабодай, таму што поўная СТРАХУ.

Чалавечая істота мае СТРАХ перад жыццём, СТРАХ перад смерцю, СТРАХ перад тым, што скажуць, перад тым, што кажуць, перад плёткамі, перад стратай працы, перад парушэннем правілаў, перад тым, што хтосьці забярэ мужа ці скрадзе жонку і г.д. і г.д. і г.д.

У школе нас вучаць ДУБЛЯВАЦЬ, і мы выходзім са школы, пераўтвораныя ў ДУБЛІКАТАРАЎ.

У нас няма свабоднай ІНІЦЫЯТЫВЫ, таму што з лаў школы нас вучылі ДУБЛЯВАЦЬ.

Людзі ДУБЛЮЮЦЬ з-за страху перад тым, што іншыя людзі могуць сказаць, вучні і вучаніцы ДУБЛЮЮЦЬ з-за таго, што НАСТАЎНІКІ сапраўды тэрарызуюць бедных студэнтаў, ім пагражаюць кожны момант, ім пагражаюць дрэннай адзнакай, ім пагражаюць пэўнымі пакараннямі, ім пагражаюць выключэннем і г.д.

Калі мы сапраўды хочам стаць творцамі ў самым поўным сэнсе гэтага слова, мы павінны ўсвядоміць усю тую серыю ДУБЛЯВАННЯЎ, якія, на жаль, трымаюць нас у палоне.

Калі мы ўжо здольныя пазнаць ўсю серыю ДУБЛЯВАННЯЎ, калі мы ўжо старанна прааналізавалі кожнае з ДУБЛЯВАННЯЎ, мы ўсведамляем іх, і як лагічны вынік, тады ў нас спантанна нараджаецца сіла ствараць.

Неабходна, каб вучні і вучаніцы школы, каледжа ці ўніверсітэта вызваліліся ад усякага ДУБЛЯВАННЯ, каб стаць сапраўднымі творцамі.

Памыляюцца настаўнікі і настаўніцы, якія памылкова мяркуюць, што вучням і вучаніцам неабходна ДУБЛЯВАЦЬ, каб навучыцца. Той, хто ДУБЛЮЕ, не вучыцца, той, хто ДУБЛЮЕ, становіцца АЎТАМАТАМ, і гэта ўсё.

Не трэба ДУБЛЯВАЦЬ тое, што кажуць аўтары геаграфіі, фізікі, арыфметыкі, гісторыі і г.д. ДУБЛЯВАЦЬ, ЗАПАМІНАЦЬ, паўтараць як папугаі, гэта глупства, лепш УСВЯДОМЛЕНА РАЗУМЕЦЬ тое, што мы вывучаем.

ФУНДАМЕНТАЛЬНАЯ АДУКАЦЫЯ - гэта НАВУКА СВЯДОМАСЦІ, навука, якая дазваляе нам адкрыць нашы адносіны з людзьмі, з прыродай, з усімі рэчамі.

Розум, які ўмее толькі ДУБЛЯВАЦЬ, з’яўляецца МЕХАНІЧНЫМ, гэта машына, якая працуе, НЕ з’яўляецца творцам, не здольны ствараць, не думае на самой справе, толькі паўтарае, і гэта ўсё.

Настаўнікі і настаўніцы павінны клапаціцца пра абуджэнне СВЯДОМАСЦІ ў кожным студэнце.

Вучні і вучаніцы клапоцяцца толькі пра тое, каб перайсці ў наступны год, а потым… ужо па-за школай, у практычным жыцці, становяцца офіснымі служачымі ці машынкамі для вырабу дзяцей.

Дзесяць ці пятнаццаць гадоў вучобы, каб выйсці пераўтворанымі ў гаваркіх аўтаматаў, вывучаныя прадметы забываюцца паступова, і нарэшце ў памяці нічога не застаецца.

Калі б студэнты ЎСВЯДОМІЛІ вывучаныя прадметы, калі б іх вывучэнне не грунтавалася толькі на ІНФАРМАЦЫІ, ДУБЛЯВАННІ і ПАМЯЦІ, усё было б інакш. Яны выйшлі б са школы з УСВЯДОМЛЕНЫМІ ведамі, НЕЗАБЫЎНЫМІ, ПОЎНЫМІ, якія не былі б падпарадкаваны НЕВЯРНАЙ ПАМЯЦІ.

ФУНДАМЕНТАЛЬНАЯ АДУКАЦЫЯ дапаможа студэнтам, абуджаючы іх СВЯДОМАСЦЬ і ІНТЭЛЕКТ.

ФУНДАМЕНТАЛЬНАЯ АДУКАЦЫЯ вядзе моладзь па шляху САПРАЎДНАЙ РЭВАЛЮЦЫІ.

Вучні і вучаніцы павінны настойваць на тым, каб НАСТАЎНІКІ І НАСТАЎНІЦЫ давалі ім САПРАЎДНУЮ АДУКАЦЫЮ, ФУНДАМЕНТАЛЬНУЮ АДУКАЦЫЮ.

Недастаткова, каб вучні і вучаніцы сядзелі на лавах школы, каб атрымаць інфармацыю пра нейкага караля ці пра нейкую вайну, патрэбна нешта большае, патрэбна ФУНДАМЕНТАЛЬНАЯ АДУКАЦЫЯ, каб абудзіць СВЯДОМАСЦЬ.

ТЭРМІНОВА неабходна, каб вучні выходзілі са школы сталымі, па-сапраўднаму ЎСВЯДОМЛЕНЫМІ, ІНТЭЛЕКТУАЛЬНЫМІ, каб не стаць простымі аўтаматычнымі часткамі сацыяльнай машынерыі.