Розум

З досведу мы зразумелі, што немагчыма зразумець ТОЕ, ШТО КЛІЧУЦЬ ЛЮБОЎЮ, пакуль мы ЦЭЛАСНА не зразумеем складаную праблему РОЗУМУ.

Тыя, хто лічыць, што РОЗУМ — гэта МОЗГ, цалкам памыляюцца. РОЗУМ — гэта ЭНЕРГЕТЫЧНАЯ, тонкая субстанцыя, ён можа існаваць незалежна ад МАТЭРЫІ, у пэўных гіпнатычных станах або падчас звычайнага сну ён можа пераносіцца ў вельмі аддаленыя месцы, каб бачыць і чуць, што там адбываецца.

У лабараторыях ПАРАПСІХАЛОГІІ праводзяцца цікавыя эксперыменты з людзьмі ў стане ГІПНОЗУ.

Многія людзі ў стане ГІПНОЗУ змаглі паведаміць усе падрабязнасці пра падзеі, людзей і сітуацыі, якія адбываліся на вялікай адлегласці падчас іх гіпнатычнага трансу.

Пасля гэтых эксперыментаў навукоўцы змаглі праверыць праўдзівасць гэтых ІНФАРМАЦЫЙ. Яны змаглі пераканацца ў рэальнасці фактаў, у дакладнасці ПАДЗЕЙ.

З дапамогай гэтых эксперыментаў у лабараторыях ПАРАПСІХАЛОГІІ праз назіранне і вопыт было цалкам даказана, што МОЗГ — гэта не РОЗУМ.

Сапраўды і па праўдзе мы можам сказаць, што розум можа вандраваць у часе і прасторы, незалежна ад мозгу, каб бачыць і чуць рэчы, якія адбываюцца ў аддаленых месцах.

РЭАЛЬНАСЦЬ ЭКСТРАСЕНСАРНЫХ УСПРЫЯЦЦЯЎ ужо АБСАЛЮТНА даказана, і толькі вар’яту або ідыёту магло б прыйсці ў галаву адмаўляць рэальнасць ЭКСТРАСЕНСАРНЫХ УСПРЫЯЦЦЯЎ.

Мозг створаны для апрацоўкі думак, але ён не з’яўляецца думкай. Мозг — гэта толькі інструмент РОЗУМУ, а не розум.

Нам трэба глыбока вывучыць розум, калі мы сапраўды хочам ЦЭЛАСНА пазнаць тое, што называецца ЛЮБОЎЮ.

Дзеці і моладзь, хлопчыкі і дзяўчынкі, маюць больш эластычны, падатлівы, хуткі, пільны розум і г.д.

Шмат дзяцей і маладых людзей любяць пытацца ў сваіх бацькоў і настаўнікаў пра тое ці іншае, яны хочуць ведаць больш, хочуць ведаць, таму пытаюцца, назіраюць, бачаць пэўныя дэталі, якімі дарослыя грэбуюць ці не заўважаюць.

З цягам гадоў, з узростам, розум паступова крышталізуецца.

Розум старых людзей фіксаваны, скамянелы, яго ўжо не змяніць і гарматай.

Старыя ўжо такія і так паміраюць, яны не мяняюцца, яны падыходзяць да ўсяго з аднаго пункту гледжання.

“ДЗЯРЖАВАСЦЬ” старых, іх прадузятасці, фіксаваныя ідэі і г.д., здаюцца ў цэлым СКАЛОЙ, КАМЕНЕМ, які ніяк не змяняецца. Таму і кажуць у народзе: “ХАРАКТАР І ЗВЫЧКІ ДА САМАЙ МАГІЛЫ”.

Настаўнікам і настаўніцам, якія адказваюць за фарміраванне АСОБЫ вучняў, НЕАДМЕННА трэба вельмі глыбока вывучаць розум, каб яны маглі разумна арыентаваць новыя пакаленні.

Балюча цалкам зразумець, як з цягам часу розум паступова скамянее.

РОЗУМ — гэта забойца РЭАЛЬНАСЦІ, сапраўднага. РОЗУМ знішчае ЛЮБОЎ.

Той, хто старэе, ужо не здольны ЛЮБІЦЬ, таму што яго розум поўны балючых перажыванняў, прадузятасцей, фіксаваных ідэй, як сталёвае вастрыё і г.д.

Ёсць там старыя распуснікі, якія думаюць, што яшчэ здольныя ЛЮБІЦЬ, але насамрэч гэтыя старыя поўныя старэчых сэксуальных страсцей і блытаюць ПАХОТУ з ЛЮБОЎЮ.

Кожны “СТАРЫ РАСПУСНІК” і “КОЖНАЯ СТАРАЯ РАСПУСНІЦА” перажываюць страшныя пахатлівыя страсці перад смерцю і лічаць, што гэта ЛЮБОЎ.

ЛЮБОЎ старых немагчымая, таму што розум знішчае яе сваімі “ДЗЯРЖАЎКАМІ”, “ФІКСАВАНЫМІ ІДЭЯМІ”, “ПРАДУЗЯТАСЦЯМІ”, “РАЗУМЕННЯМІ”, “ПЕРАЖЫВАННЯМІ”, “ПАМІЯТАМІ”, сэксуальнымі страсцямі і г.д. і г.д. і г.д.

РОЗУМ — найгоршы вораг ЛЮБОВІ. У СУПЕРЦЫВІЛІЗАВАНЫХ краінах ЛЮБОВІ ўжо не існуе, таму што розум людзей пахне толькі фабрыкамі, банкаўскімі рахункамі, бензінам і цэлулоідам.

Ёсць шмат бутэлек для розуму, і розум кожнага чалавека вельмі добра закаркаваны ў бутэльку.

У адных РОЗУМ закаркаваны ў бутэльку з АДМОЎНЫМ КАМУНІЗМАМ, у іншых — у бязлітасным КАПІТАЛІЗМАМ.

Ёсць тыя, у каго РОЗУМ ЗАКАРКАВАНЫ ў бутэльку з зайздрасцю, нянавісцю, жаданнем быць багатым, добрым сацыяльным становішчам, песімізмам, прыхільнасцю да пэўных людзей, прыхільнасцю да ўласных пакут, сямейнымі праблемамі і г.д. і г.д. і г.д.

Людзі любяць закаркоўваць РОЗУМ, рэдка хто сапраўды вырашае разбіць бутэльку на друз.

Нам трэба ВЫЗВАЛІЦЬ РОЗУМ, але людзям падабаецца рабства, вельмі рэдка ў жыцці можна сустрэць кагосьці, чый РОЗУМ не закаркаваны ў бутэльку.

Настаўнікі і настаўніцы павінны вучыць сваіх вучняў усім гэтым рэчам. Яны павінны навучыць новыя пакаленні даследаваць свой уласны розум, назіраць за ім, разумець яго, толькі так, праз глыбокае РАЗУМЕННЕ, мы можам пазбегнуць таго, каб розум крышталізаваўся, замярзаў, закаркоўваўся ў бутэльку.

Адзінае, што можа змяніць свет, — гэта тое, што называецца ЛЮБОЎЮ, але розум знішчае ЛЮБОЎ.

Нам трэба ВЫВУЧАЦЬ свой уласны розум, назіраць за ім, глыбока даследаваць яго, сапраўды разумець яго. Толькі так, толькі стаўшы гаспадарамі саміх сябе, свайго ўласнага розуму, мы заб’ем забойцу ЛЮБОВІ і будзем па-сапраўднаму шчаслівыя.

Тыя, хто жывуць прыгожымі фантазіямі пра ЛЮБОЎ, тыя, хто жыве, робячы праекты пра ЛЮБОЎ, тыя, хто хоча, каб ЛЮБОЎ дзейнічала ў адпаведнасці з іх густамі і антыпатыямі, праектамі і фантазіямі, нормамі і прадузятасцямі, ўспамінамі і вопытам і г.д., ніколі не змогуць даведацца, што такое ЛЮБОЎ насамрэч, па сутнасці, яны сталі ворагамі ЛЮБОВІ.

Неабходна ЦЭЛАСНА зразумець, што такое працэсы розуму ў стане назапашвання вопыту.

Настаўнік, настаўніца часта справядліва лаяць, але часам неразумна і без сапраўднай прычыны, не разумеючы, што кожная несправядлівая вымова адкладаецца ў розуме вучняў, вынікам такой памылковай працэдуры звычайна з’яўляецца страта ЛЮБОВІ да НАСТАЎНІКА, да НАСТАЎНІЦЫ.

РОЗУМ знішчае ЛЮБОЎ, і гэта тое, пра што НАСТАЎНІКІ і НАСТАЎНІЦЫ школ, каледжаў і універсітэтаў ніколі не павінны забываць.

Неабходна глыбока разумець усе гэтыя разумовыя працэсы, якія знішчаюць прыгажосць ЛЮБОВІ.

Недастаткова быць бацькам ці маці сямейства, трэба ўмець ЛЮБІЦЬ. Бацькі і маці лічаць, што любяць сваіх сыноў і дачок, таму што яны ёсць у іх, таму што яны іх, таму што яны валодаюць імі, як той, хто мае ровар, аўтамабіль, дом.

Гэта пачуццё валодання, залежнасці часта блытаюць з ЛЮБОЎЮ, але гэта ніколі не можа быць ЛЮБОЎЮ.

Настаўнікі і настаўніцы нашага другога дома, якім з’яўляецца школа, лічаць, што любяць сваіх вучняў, сваіх вучаніц, таму што яны належаць ім як такія, таму што яны валодаюць імі, але гэта не ЛЮБОЎ. Пачуццё валодання або залежнасці — ГЭТА НЕ ЛЮБОЎ.

РОЗУМ знішчае ЛЮБОЎ, і толькі разумеючы ўсе памылковыя функцыянальнасці розуму, наш абсурдны спосаб мыслення, нашы шкодныя звычкі, аўтаматычныя, механістычныя звычкі, памылковы спосаб бачыць рэчы і г.д., мы можам перажыць, па-сапраўднаму адчуць тое, што не належыць часу, тое, што называецца ЛЮБОЎЮ.

Тыя, хто хоча, каб ЛЮБОЎ стала часткай іх уласнай руціннай машыны, тыя, хто хоча, каб ЛЮБОЎ ішла па няправільных шляхах іх уласных прадузятасцей, жаданняў, страхаў, жыццёвага вопыту, эгаістычнага спосабу бачыць рэчы, памылковага спосабу мыслення і г.д., насамрэч знішчаюць ЛЮБОЎ, таму што яна ніколі не дазволіць сябе падпарадкаваць.

Тыя, хто хоча, каб ЛЮБОЎ працавала так, ЯК Я ХАЧУ, ЯК Я ЖАДАЮ, ЯК Я ДУМАЮ, губляюць ЛЮБОЎ, таму што КУПІДОН, БОГ ЛЮБОВІ, ніколі не пагодзіцца, каб яго заняволіла Я.

Трэба скончыць з Я, з САМІМ САБОЙ, з УЛАСНЫМ Я, каб не страціць дзіця ЛЮБОВІ.

Я — гэта звязак успамінаў, жаданняў, страхаў, нянавісці, страсцей, перажыванняў, эгаізму, зайздрасці, прагнасці, пахоці і г.д. і г.д. і г.д.

Толькі разумеючы кожную загану паасобку; толькі вывучаючы яе, назіраючы за ёй непасрэдна не толькі ў інтэлектуальнай сферы, але і на ўсіх падсвядомых узроўнях розуму, кожная загана знікае, мы паміраем з моманту ў момант. Так і толькі так мы дасягаем дэзінтэграцыі Я.

Тыя, хто хоча закаркаваць ЛЮБОЎ у жудасную бутэльку Я, губляюць ЛЮБОЎ, застаюцца без яе, таму што ЛЮБОЎ ніколі нельга закаркаваць у бутэльку.

На жаль, людзі хочуць, каб ЛЮБОЎ паводзіла сябе ў адпаведнасці з іх уласнымі звычкамі, жаданнямі, звычаямі і г.д., людзі хочуць, каб ЛЮБОЎ падпарадкоўвалася Я, і гэта цалкам немагчыма, таму што ЛЮБОЎ не слухаецца Я.

Закаханыя пары, ці, лепш сказаць, апантаныя, лічаць, што ЛЮБОЎ павінна верна ісці па шляхах іх уласных жаданняў, пачуццёвасці, памылак і г.д., і ў гэтым яны цалкам памыляюцца.

“Пагаворым пра нас дваіх!”, — кажуць закаханыя або апантаныя сэксуальна, якіх больш за ўсё на свеце, а потым пачынаюцца размовы, праекты, памкненні і ўздыхі. Кожны нешта кажа, выкладае свае праекты, свае жаданні, свой погляд на жыццё і хоча, каб ЛЮБОЎ рухалася як чыгуначны цягнік па сталёвых шляхах, пракладзеных розумам.

Як памыляюцца гэтыя Закаханыя або апантаныя!, як далёка яны ад рэальнасці.

ЛЮБОЎ не слухаецца Я, і калі сужэнцы хочуць надзець ёй ланцугі на шыю і падпарадкаваць яе, яна збягае, пакідаючы пару ў няшчасці.

РОЗУМ мае дрэнны густ параўноўваць. Мужчына параўноўвае адну дзяўчыну з іншай. Жанчына параўноўвае аднаго мужчыну з іншым. Настаўнік параўноўвае аднаго вучня з іншым, адну вучаніцу з іншай, як быццам усе яго вучні не заслугоўваюць аднолькавай павагі. Сапраўды, любое параўнанне — гэта АГІДНА.

Той, хто сузірае прыгожы закат і параўноўвае яго з іншым, не можа па-сапраўднаму зразумець прыгажосць, якая ў яго перад вачыма.

Той, хто сузірае прыгожую гару і параўноўвае яе з іншай, якую бачыў учора, насамрэч не разумее прыгажосць гары, якая ў яго перад вачыма.

Там, дзе існуе ПАРАЎНАННЕ, не існуе САПРАЎДНАЙ ЛЮБОВІ. Бацька і Маці, якія сапраўды любяць сваіх дзяцей, ніколі ні з кім іх не параўноўваюць, яны любяць іх, і ўсё.

Муж, які сапраўды любіць сваю жонку, ніколі не робіць памылку, параўноўваючы яе з кімсьці іншым, ён любіць яе, і ўсё.

НАСТАЎНІК або Настаўніца, якія любяць сваіх вучняў і вучаніц, ніколі іх не дыскрымінуюць, ніколі не параўноўваюць паміж сабой, яны любяць іх па-сапраўднаму, і ўсё.

Розум, падзелены параўнаннямі, розум, які з’яўляецца рабом ДУАЛІЗМУ, знішчае ЛЮБОЎ.

Розум, падзелены барацьбой супрацьлегласцей, не здольны зразумець новае, ён скамянее, замярзае.

РОЗУМ мае шмат ГЛЫБІНЬ, Рэгіёнаў, падсвядомых сфер, закуткоў, але лепшае — гэта СУТНАСЦЬ, СВЯДОМАСЦЬ, і яна знаходзіцца ў Цэнтры.

Калі ДУАЛІЗМ заканчваецца, калі розум становіцца ЦЭЛАСНЫМ, СПАКОЙНЫМ, ЦІХІМ, ГЛЫБОКІМ, калі ён больш не параўноўвае, тады прачынаецца СУТНАСЦЬ, СВЯДОМАСЦЬ, і гэта павінна быць сапраўднай мэтай ФУНДАМЕНТАЛЬНАЙ АДУКАЦЫІ.

Будзем адрозніваць АБ’ЕКТЫЎНАЕ і СУБ’ЕКТЫЎНАЕ. У АБ’ЕКТЫЎНЫМ ёсць абуджаная свядомасць. У СУБ’ЕКТЫЎНЫМ ёсць спячая свядомасць, ПАДсвядомасць.

Толькі АБ’ЕКТЫЎНАЯ СВЯДОМАСЦЬ можа атрымліваць асалоду ад АБ’ЕКТЫЎНЫХ ВЕДАЎ.

Інтэлектуальная інфармацыя, якую зараз атрымліваюць Вучні і Вучаніцы ва ўсіх Школах, Каледжах і Універсітэтах, на сто адсоткаў СУБ’ЕКТЫЎНАЯ.

АБ’ЕКТЫЎНЫЯ ВЕДЫ нельга набыць без АБ’ЕКТЫЎНАЙ СВЯДОМАСЦІ.

Вучні і Вучаніцы павінны спачатку дасягнуць САМАСВЯДОМАСЦІ, а потым АБ’ЕКТЫЎНАЙ СВЯДОМАСЦІ.

Толькі ПА ШЛЯХУ ЛЮБОВІ мы можам прыйсці да АБ’ЕКТЫЎНАЙ СВЯДОМАСЦІ і АБ’ЕКТЫЎНЫХ ВЕДАЎ.

Неабходна зразумець СКЛАДАНУЮ ПРАБЛЕМУ РОЗУМУ, калі мы сапраўды хочам прайсці ПА ШЛЯХУ ЛЮБОВІ.