Ла-Пас

МІР не можа прыйсці праз РОЗУМ, бо ён не ад РОЗУМУ. МІР — гэта цудоўны водар СПАКОЙНАГА СЭРЦА.

МІР — гэта не праекты, міжнародная паліцыя, ААН. ААД, міжнародныя дагаворы ці войскі-акупанты, якія змагаюцца ў імя МІРУ.

Калі мы сапраўды хочам сапраўднага МІРУ, мы павінны навучыцца жыць, як вартаўнік у ваенны час, заўсёды напагатове і пільныя, з хуткім і падатлівым РОЗУМАМ, таму што МІР — гэта не пытанне рамантычных ФАНТАЗІЙ ці пытанне прыгожых сноў.

Калі мы не навучымся жыць у стане пільнасці кожны момант, тады шлях, які вядзе да МІРУ, становіцца немагчымым, вузкім і, стаўшы надзвычай цяжкім, у канчатковым выніку прывядзе ў тупік.

Неабходна зразумець, тэрмінова ведаць, што сапраўдны МІР СПАКОЙНАГА СЭРЦА — гэта не дом, куды мы можам прыехаць і дзе нас з радасцю чакае прыгожая дзяўчына. МІР — гэта не мэта, не месца і г.д.

Імкнуцца да МІРУ, шукаць яго, складаць планы на яго, змагацца ў яго імя, рабіць прапаганду пра яго, засноўваць арганізацыі для працы над ім і г.д., гэта абсалютна абсурдна, таму што МІР не ад РОЗУМУ, МІР — гэта цудоўны водар спакойнага сэрца.

МІР нельга купіць ці прадаць, і яго нельга дасягнуць з дапамогай сістэмы ЎМІРАТВАРЭННЯ, спецыяльнага кантролю, паліцыі і г.д.

У некаторых краінах нацыянальная армія ходзіць па палях, знішчаючы вёскі, забіваючы людзей і расстрэльваючы меркаваных бандытаў, і ўсё гэта нібыта ў імя МІРУ. Вынікам такой працэдуры з’яўляецца памнажэнне БАРБАРСТВА.

Гвалт спараджае яшчэ больш гвалту, нянавісць спараджае яшчэ больш нянавісці. МІР нельга заваяваць, МІР не можа быць вынікам гвалту. МІР прыходзіць да нас толькі тады, калі мы распускаем Я, калі мы знішчаем у сабе ўсе ПСІХАЛАГІЧНЫЯ фактары, якія выклікаюць войны.

Калі мы хочам МІРУ, мы павінны сузіраць, мы павінны вывучаць, мы павінны бачыць поўную карціну, а не толькі яе адзін куток.

МІР нараджаецца ў нас, калі мы радыкальна змяніліся ў глыбіні душы.

Пытанне кантролю, арганізацый ЗА МІР, уміратварэння і г.д., — гэта ізаляваныя дэталі, пункты ў акіяне жыцця, ізаляваныя фрагменты поўнай карціны ІСНАВАННЯ, якія ніколі не змогуць вырашыць праблему МІРУ ў яе радыкальнай, поўнай і канчатковай форме.

Мы павінны глядзець на карціну ў яе поўнай форме, праблема свету — гэта праблема асобы; калі ў АСОБЫ няма МІРУ ўнутры, грамадства, свет непазбежна будуць жыць у стане вайны.

Настаўнікі і выкладчыкі школ, каледжаў, універсітэтаў павінны працаваць дзеля МІРУ, калі яны не любяць БАРБАРСТВА і ГВАЛТ.

Тэрмінова, неабходна паказаць вучням і студэнтам новага пакалення шлях, якім трэба ісці, унутраны шлях, які можа з абсалютнай дакладнасцю прывесці нас да сапраўднага МІРУ спакойнага сэрца.

Людзі не ўмеюць сапраўды разумець, што такое сапраўдны ўнутраны МІР, і хочуць толькі, каб ніхто не перашкаджаў ім на іх шляху, каб ім не заміналі, каб іх не турбавалі, нават калі яны бяруць на сябе права перашкаджаць і турбаваць, і атручваць жыццё сваім блізкім.

Людзі ніколі не адчувалі сапраўднага МІРУ, і ў іх ёсць толькі абсурдныя меркаванні наконт яго, рамантычныя ідэалы, памылковыя канцэпцыі.

Для злодзеяў МІР быў бы шчасцем магчымасці бесперашкодна красці, без перашкод з боку паліцыі. Для кантрабандыстаў МІР азначаў бы магчымасць правозіць сваю кантрабанду паўсюль, без перашкод з боку ўладаў. Для тых, хто марыць народ, МІР азначаў бы добра прадаваць, эксплуатуючы налева і направа, без перашкод з боку дзяржаўных інспектараў. Для прастытутак МІР азначаў бы атрымліваць асалоду ад сваіх ложкаў задавальнення і эксплуатаваць усіх мужчын свабодна, без умяшання ў іх жыццё з боку органаў аховы здароўя ці паліцыі.

Кожны фармуе ў сваім розуме пяцьдзесят тысяч абсурдных фантазій пра МІР. Кожны імкнецца ўзвесці вакол сябе эгаістычную сцяну з фальшывых ідэй, перакананняў, меркаванняў і абсурдных канцэпцый пра тое, што такое МІР.

Кожны хоча МІРУ па-свойму, у адпаведнасці са сваімі капрызамі, сваімі густамі, сваімі звычкамі, памылковымі звычаямі і г.д. Кожны хоча замкнуцца ўнутры ахоўнай, фантастычнай сцяны, каб жыць сваім уласным МІРАМ, памылкова задуманым.

Людзі змагаюцца за МІР, жадаюць яго, хочуць яго, але не ведаюць, што такое МІР. Людзі хочуць толькі, каб ім не заміналі, каб кожны мог спакойна і свабодна рабіць свае каверзы. Гэта тое, што яны называюць МІРАМ.

Не мае значэння, якія каверзы робяць людзі, кожны лічыць, што тое, што ён робіць, добра. Людзі знаходзяць апраўданне нават для самых страшных злачынстваў. Калі п’яніца сумны, ён п’е, таму што яму сумна. Калі п’яніца вясёлы, ён п’е, таму што яму весела. П’яніца заўсёды апраўдвае зарок алкаголю. Такія ўсе людзі, для кожнага злачынства знаходзяць апраўданне, ніхто не лічыць сябе распуснікам, усе прымаюць як належнае, што яны справядлівыя і сумленныя.

Ёсць шмат бадзяг, якія памылкова мяркуюць, што МІР — гэта магчымасць жыць, не працуючы, вельмі спакойна і без усялякіх намаганняў у свеце, поўным цудоўных рамантычных фантазій.

Існуюць мільёны меркаванняў і памылковых канцэпцый наконт МІРУ. У гэтым балючым свеце, у якім мы жывем: кожны шукае свой фантастычны МІР, мір сваіх меркаванняў. Людзі хочуць бачыць у свеце мір сваіх сноў, свой асаблівы тып міру, хоць унутры сябе кожны носіць у сабе псіхалагічныя фактары, якія выклікаюць войны, варожасць, праблемы ўсялякага роду.

У гэтыя часы сусветнага крызісу кожны, хто хоча стаць знакамітым, засноўвае арганізацыі ЗА МІР, робіць прапаганду і становіцца змагаром за МІР. Мы не павінны забываць, што многія палітыкі-хітрыкі атрымалі Нобелеўскую прэмію МІРУ, нават калі ў іх ёсць цэлыя могілкі, і тым ці іншым спосабам яны таемна забівалі многіх людзей, калі бачылі сябе ў небяспецы апынуцца ў зацменні.

Ёсць таксама сапраўдныя настаўнікі чалавецтва, якія ахвяруюць сабой, навучаючы ва ўсіх кутках зямлі Дактрыне Растварэння Я. Гэтыя настаўнікі на ўласным досведзе ведаюць, што толькі шляхам растварэння Мефістофеля, якога мы носім унутры, прыходзіць да нас мір сэрца.

Пакуль унутры кожнага чалавека існуе нянавісць, прагнасць, зайздрасць, рэўнасць, дух набыцця, амбіцыі, гнеў, гонар і г.д. і г.д., войны будуць непазбежнымі.

Мы ведаем шмат людзей у свеце, якія лічаць, што знайшлі МІР. Калі мы ўважліва вывучылі гэтых людзей, мы змаглі ўбачыць, што яны нават аддалена не ведаюць МІРУ і што яны толькі замкнуліся ў нейкай адзінокай і суцяшальнай звычцы, альбо ў нейкім асаблівым перакананні і г.д., але на самой справе гэтыя людзі нават аддалена не адчувалі, што такое сапраўдны МІР спакойнага сэрца. На самой справе гэтыя бедныя людзі проста стварылі штучны мір, які ў сваім невуцтве блытаюць з САПРАЎДНЫМ МІРАМ СЭРЦА.

Абсурдна шукаць МІР унутры памылковых муроў нашых забабонаў, перакананняў, прадузятасцей, жаданняў, звычак і г.д.

Пакуль у РАЗУМЕ існуюць псіхалагічныя фактары, якія выклікаюць варожасць, рознагалоссі, праблемы, войны, сапраўднага МІРУ не будзе.

Сапраўдны МІР прыходзіць ад справядліва зразумелай законнай прыгажосці.

Прыгажосць спакойнага сэрца выпраменьвае цудоўны водар сапраўднага ўнутранага МІРУ.

Тэрмінова неабходна зразумець прыгажосць дружбы і водар ветлівасці.

Тэрмінова неабходна зразумець прыгажосць мовы. Неабходна, каб нашы словы неслі ў сабе сутнасць шчырасці. Мы ніколі не павінны выкарыстоўваць нерытмічныя, дысгармонійныя, грубыя, абсурдныя словы.

Кожнае слова павінна быць сапраўднай сімфоніяй, кожны выраз павінен быць напоўнены духоўнай прыгажосцю. Гэтак жа дрэнна гаварыць, калі трэба маўчаць, і маўчаць, калі трэба гаварыць. Ёсць злачынныя маўчанні і ёсць ганебныя словы.

Часам гаварыць — гэта злачынства, часам маўчаць — гэта таксама злачынства. Трэба гаварыць, калі трэба гаварыць, і маўчаць, калі трэба маўчаць.

Не гуляйце са словам, таму што яно нясе вялікую адказнасць.

Кожнае слова трэба ўзважваць перад тым, як яго вымавіць, таму што кожнае слова можа прынесці ў свет шмат карыснага і шмат бескарыснага, шмат карысці ці шмат шкоды.

Мы павінны клапаціцца пра нашы жэсты, манеры, адзенне і ўсе віды ўчынкаў. Няхай нашы жэсты, наша адзенне, тое, як мы сядаем за стол, як паводзім сябе за ежай, як абслугоўваем людзей у зале, у офісе, на вуліцы і г.д., заўсёды будуць поўныя прыгажосці і гармоніі.

Неабходна зразумець прыгажосць дабрыні, адчуць прыгажосць добрай музыкі, любіць прыгажосць творчага мастацтва, удасканальваць наш спосаб думаць, адчуваць і дзейнічаць.

Найвышэйшая прыгажосць можа нарадзіцца ў нас толькі тады, калі Я памерла радыкальна, цалкам і канчаткова.

Мы непрыгожыя, жахлівыя, агідныя, пакуль у нас ёсць жывое ПСІХАЛАГІЧНАЕ Я ўнутры. Прыгажосць у поўнай меры немагчымая ў нас, пакуль існуе ПЛЮРАЛІЗАВАНАЕ Я.

Калі мы хочам сапраўднага МІРУ, мы павінны звесці Я да касмічнага пылу. Толькі так у нас будзе ўнутраная прыгажосць. З гэтай прыгажосці ў нас народзіцца зачараванне любові і сапраўдны МІР сэрца

ТВОРЧЫ МІР прыносіць парадак у сябе, ліквідуе блытаніну і напаўняе нас законным шчасцем.

Неабходна ведаць, што розум не можа зразумець, што такое сапраўдны МІР. Тэрмінова неабходна зразумець, што мір спакойнага сэрца не прыходзіць да нас праз намаганні альбо з-за прыналежнасці да нейкага таварыства ці арганізацыі, прысвечанай прапагандзе МІРУ.

Сапраўдны мір прыходзіць да нас цалкам натуральна і проста, калі мы вяртаем невінаватасць у розуме і сэрцы, калі мы становімся падобнымі да далікатных і прыгожых дзяцей, адчувальных да ўсяго прыгожага, як і да ўсяго непрыгожага, да ўсяго добрага, як і да ўсяго дрэннага, да ўсяго салодкага, як і да ўсяго горкага.

Неабходна вярнуць страчанае дзяцінства як у розуме, так і ў сэрцы.

МІР — гэта нешта велізарнае, шырокае, бясконцае, гэта не нешта, створанае розумам, гэта не можа быць вынікам капрызу альбо прадуктам ідэі. Мір — гэта атамнае рэчыва, якое знаходзіцца па-за дабром і злом, рэчыва, якое знаходзіцца па-за ўсялякай мараллю, рэчыва, якое выпраменьваецца з нетраў АБСАЛЮТУ.