Бацькі і Настаўнікі

Самая сур’ёзная праблема ДЗЯРЖАЎНАЙ АДУКАЦЫІ – гэта не вучні пачатковай, сярэдняй ці старэйшай школы, а БАЦЬКІ і НАСТАЎНІКІ.

Калі бацькі і настаўнікі не ведаюць сябе, не здольныя зразумець дзіця, калі яны не могуць да канца зразумець свае адносіны з гэтымі істотамі, якія пачынаюць жыць, калі іх турбуе толькі развіццё інтэлекту сваіх выхаванцаў, як мы зможам стварыць новы тып адукацыі?

Дзіця, вучань, вучаніца ідуць у школу атрымліваць свядомую арыентацыю, але калі настаўнікі, настаўніцы вузкаватыя, кансерватыўныя, рэакцыйныя, тыя, хто тармозіць, то такім будзе і студэнт, студэнтка.

Педагогі павінны перавыхоўвацца, пазнаваць сябе, пераглядаць усе свае веды, разумець, што мы ўваходзім у Новую Эру.

Ператвараючы педагогаў, ператвараецца і дзяржаўная адукацыя.

ВУЧЫЦЬ ПЕДАГОГА – гэта самае складанае, таму што кожны, хто шмат чытаў, кожны, хто мае дыплом, кожны, хто павінен вучыць, хто працуе школьным настаўнікам, ужо такі, які ёсць, яго розум заключаны ў пяцьдзесят тысяч тэорый, якія ён вывучыў, і ён ужо не зменіцца ні пад якім прымусам.

Настаўнікі і настаўніцы павінны вучыць, ЯК ДУМАЦЬ, але, на жаль, яны клапоцяцца толькі пра тое, каб навучыць іх, ПРА ШТО ТРЭБА ДУМАЦЬ.

Бацькі і настаўнікі жывуць, поўныя жахлівых эканамічных, сацыяльных, душэўных і г. д. клопатаў.

Бацькі і настаўнікі ў асноўным занятыя ўласнымі канфліктамі і смуткамі, яны не зацікаўлены ўсур’ёз вывучаць і вырашаць праблемы, якія ставяць юнакі і дзяўчаты “НОВАЙ ХВАЛІ”.

Існуе велізарная псіхічная, маральная і сацыяльная дэградацыя, але бацькі і настаўнікі поўныя асабістых трывог і клопатаў і маюць час толькі думаць пра эканамічны аспект дзяцей, пра тое, каб даць ім прафесію, каб яны не памерлі з голаду, і гэта ўсё.

Насуперак агульнаму меркаванню, большасць бацькоў не любяць сваіх дзяцей па-сапраўднаму, калі б яны іх любілі, яны б змагаліся за агульнае дабро, клапаціліся б пра праблемы ДЗЯРЖАЎНАЙ АДУКАЦЫІ з мэтай дасягнення сапраўдных пераменаў.

Калі б бацькі сапраўды любілі сваіх дзяцей, не было б войнаў, не вылучалі б так моцна сям’ю і нацыю ў адрозненне ад усяго свету, таму што гэта стварае праблемы, войны, шкодныя падзелы, пякельнае асяроддзе для нашых сыноў і дачок.

Людзі вучацца, рыхтуюцца быць лекарамі, інжынерамі, юрыстамі і г. д., а замест гэтага не рыхтуюцца да самай сур’ёзнай і самай складанай задачы – быць бацькамі.

Гэты сямейны эгаізм, гэтая адсутнасць любові да нашых блізкіх, гэтая палітыка сямейнай ізаляцыі абсурдная на сто адсоткаў, таму што яна ператвараецца ў фактар пагаршэння і пастаяннай сацыяльнай дэградацыі.

Прагрэс, сапраўдная Рэвалюцыя, магчымыя толькі шляхам разбурэння гэтых знакамітых кітайскіх муроў, якія аддзяляюць нас, якія ізалююць нас ад астатняга свету.

Усе мы – АДНА СЯМ’Я, і абсурдна катаваць адзін аднаго, лічыць толькі сям’ёй тых нямногіх людзей, якія жывуць з намі і г. д.

ЭГАСЦІЧНЫ СЯМЕЙНЫ эксклюзівізм стрымлівае сацыяльны прагрэс, падзяляе людзей, стварае войны, прывілеяваныя касты, эканамічныя праблемы і г. д.

Калі бацькі будуць сапраўды любіць сваіх дзяцей, сцены, жудасныя агароджы ізаляцыі рассыплюцца ў пыл, і тады сям’я перастане быць эгаістычным і абсурдным колам.

З падзеннем эгаістычных сямейных муроў узнікае братэрская супольнасць з усімі іншымі бацькамі, з настаўнікамі і настаўніцамі, з усім грамадствам.

Вынік САПРАЎДНАГА БРАЦТВА – гэта САПРАЎДНАЯ САЦЫЯЛЬНАЯ ТРАНСФАРМАЦЫЯ, сапраўдная РЭВАЛЮЦЫЯ ў сферы АДУКАЦЫІ для лепшага свету.

ПЕДАГОГ павінен быць больш свядомым, ён павінен збіраць бацькоў, у склад бацькоўскага камітэта, і казаць з імі выразна.

Неабходна, каб бацькі разумелі, што задача дзяржаўнай адукацыі выконваецца на трывалай аснове ўзаемнага супрацоўніцтва паміж бацькамі і настаўнікамі.

Неабходна сказаць бацькам, што ФУНДАМЕНТАЛЬНАЯ АДУКАЦЫЯ неабходная для ўздыму новых пакаленняў.

Абавязкова сказаць бацькам, што інтэлектуальнае станаўленне неабходна, але гэта не ўсё, патрэбна нешта большае, трэба навучыць юнакоў і дзяўчат пазнаваць сябе, пазнаваць свае ўласныя памылкі, свае ўласныя псіхалагічныя недахопы.

Трэба сказаць бацькам, што дзяцей трэба нараджаць па ЛЮБОВІ, а не па ЖЫВЁЛЬНАЙ ПАСІІ.

Жорстка і бязлітасна праецыраваць нашы жывёльныя жаданні, нашы гвалтоўныя сэксуальныя страсці, нашы хваравітыя сентыментальнасці і жывёльныя эмоцыі на нашых нашчадкаў.

Сыны і дочкі – гэта нашы ўласныя праекцыі, і злачынна заражаць свет жывёльнымі праекцыямі.

Настаўнікі і настаўніцы школ, каледжаў і ўніверсітэтаў павінны сабраць у актавай зале бацькоў з разумнай мэтай навучыць іх шляху маральнай адказнасці перад сваімі дзецьмі і перад грамадствам і светам.

ПЕДАГОГІ абавязаны ПЕРАВЫХОЎВАЦЬ сябе і арыентаваць бацькоў.

Нам трэба сапраўды любіць, каб змяніць свет. Нам трэба аб’яднацца, каб падняць усім нам цудоўны Храм Новай Эры, якая ў гэты момант пачынаецца сярод велічнага грому думкі.