Святы Грааль

Святы Грааль ззяе ў глыбокай ночы ва ўсе эпохі. Рыцары Сярэднявечча ў часы Крыжовых паходаў дарэмна шукалі Святы Грааль у Святой Зямлі, але не знайшлі яго.

Калі Абрагам Прарок вяртаўся з вайны супраць цароў Садомы і Гаморы, кажуць, ён сустрэў Мелхіседэка, генія Зямлі. Сапраўды, гэтая Вялікая Істота жыла ў крэпасці, размешчанай менавіта ў тым месцы, дзе пазней быў пабудаваны Ерусалім, любімы горад Прарокаў.

Легенда стагоддзяў гаворыць, і гэта ведаюць боскія і людзі, што Абрагам здзейсніў Гнастычнае памазанне з дзяльбой хлеба і віна ў прысутнасці Мелхіседэка.

Не лішнім будзе заявіць, што тады Абрагам аддаў Мелхіседэку дзесяціны і першыя плады, як напісана ў Кнізе Закона.

Абрагам атрымаў з рук Мелхіседэка Святы Грааль; значна пазней у часе гэты кубак трапіў у храм Ерусаліма.

Несумненна, што царыца Саўская паслужыла пасрэднікам для гэтага факту. Яна з’явілася перад царом Саламонам са Святым Граалем і пасля правядзення строгіх выпрабаванняў перадала яму такую каштоўную каштоўнасць.

Вялікі Кабір Ісус піў з гэтага кубка на святой цырымоніі Тайнай Вячэры, як напісана ў Чатырох Евангеллях.

Язэп Арымафейскі напоўніў Чашу крывёю, якая цякла з ран Улюбёнца на Гары Чэрапаў.

Калі рымская паліцыя ўварвалася ў жыллё згаданага сенатара, яна не знайшла гэтую каштоўную каштоўнасць.

Рымскі сенатар не толькі схаваў такую каштоўную каштоўнасць, але і разам з ёй схаваў пад зямлёй дзіду Лонгіна, якой рымскі цэнтурыён прабіў бок Пана.

Язэп Арымафейскі быў зняволены ў жудасную турму за тое, што не захацеў аддаць Святы Грааль.

Калі згаданы сенатар выйшаў з турмы, ён адправіўся ў Рым, несучы Святы Грааль.

Прыбыўшы ў Рым, Язэп Арымафейскі сустрэў пераслед хрысціян Неронам і адправіўся ўздоўж берагоў Міжземнага мора.

Аднойчы ў сне яму з’явіўся анёл і сказаў: “Гэтая чаша мае вялікую сілу, таму што ў ёй знаходзіцца кроў Збаўцы Свету”. Язэп Арымафейскі, выконваючы загады анёла, закапаў гэтую чашу ў храме, размешчаным у Мансераце, Каталонія, Іспанія.

З часам гэтая чаша стала нябачнай разам з храмам і часткай гары.

Святы Грааль - гэта пасудзіна Гермеса, кубак Саламона, каштоўная урна ўсіх храмаў таямніц.

У Каўчэгу запавету ніколі не хапала Святога Грааля ў выглядзе кубка або гомора, у якім знаходзілася манна нябесная.

Святы Грааль катэгарызуе ў настойлівай форме жаночы YONI, унутры гэтага святога кубка знаходзіцца нектар неўміручасці, Сома містыкаў, найвышэйшы напой Святых Багоў.

Чырвоны Хрыстус п’е са Святога Грааля ў найвышэйшы час Хрысціфікацыі, так напісана ў Евангеллі Гасподнім.

Ніколі не хапае Святога Грааля на алтары храма. Відавочна, што святар павінен піць віно святла са Святога Кубка.

Было б абсурдна меркаваць храм таямніц, у якім адсутнічае блаславёны кубак усіх эпох.

Гэта нагадвае нам пра Жэневу, Каралеву Джынаў, тую, што Ланселоту налівала віно ў кубкі асалод SUFRA і MANTI.

Неўміручыя багі харчуюцца напоем, які змяшчаецца ў Святым Кубку; тыя, хто ненавідзіць Блаславёны Кубак, блюзняць супраць Святога Духа.

Звышчалавек павінен харчавацца нектарам неўміручасці, які змяшчаецца ў боскай чашы храма.

Пераўтварэнне творчай энергіі мае фундаментальнае значэнне, калі вы хочаце піць са Святой Пасудзіны.

Чырвоны Хрыстус, заўсёды рэвалюцыйны, заўсёды бунтар, заўсёды гераічны, заўсёды трыумфальны, тостам за Багоў, п’ючы з залатой чашы.

Добра падыміце свой кубак і паклапаціцеся пра тое, каб не разліць нават кроплі каштоўнага віна.

Памятайце, што наш дэвіз - THELEMA (воля).

З дна чашы - сімвалічнай фігуры жаночага палавога органа - вырываюцца языкі полымя, якія ззяюць на разгараным твары Звышчалавека.

Невыказныя багі ўсіх галактык заўсёды п’юць напой неўміручасці ў вечнай чашы.

Месяцовы холад выклікае інвалюцыі ў часе; неабходна піць святое віно святла ў святой пасудзіне Алхіміі.

Пурпур святых каралёў, каралеўская карона і палымянае золата толькі для Чырвонага Хрыста.

Пан Грому і Маланкі трымае ў правай руцэ Святы Грааль і п’е залатое віно, каб сілкавацца.

Тыя, хто пралівае Пасудзіну Гермеса падчас хімічнай сукупнасці, фактычна ператвараюцца ў інфрачалавечыя істоты падземнага свету.

Усё, што мы тут напісалі, знаходзіць поўнае пацвярджэнне ў маёй кнізе пад назвай “Ідэальнае шлюб”.