Тры Здраднікі

У глыбокай унутранай працы, у межах строгага псіхалагічнага саманазірання, мы павінны непасрэдна перажыць усю касмічную драму.

Унутраны Хрыстос павінен выключыць усе непажаданыя элементы, якія мы носім унутры сябе.

Шматлікія псіхічныя дабаўкі ў нашых псіхалагічных глыбінях крычаць, просячы распяцця для ўнутранага гаспадара.

Несумненна, кожны з нас нясе ў сваёй псіхіцы трох здраднікаў.

Юда, дэман жадання; Пілат, дэман розуму; Каяфа, дэман зламыснай волі.

Гэтыя тры здраднікі распялі гаспадара Дасканаласці ў самой глыбіні нашай душы.

Гаворка ідзе пра тры спецыфічныя тыпы бесчалавечных элементаў, фундаментальных у касмічнай драме.

Несумненна, згаданая драма заўсёды перажывалася таемна ў глыбінях найвышэйшай свядомасці быцця.

Такім чынам, касмічная драма не з’яўляецца ўласнасцю Вялікага Кабіра Езуса, як заўсёды мяркуюць адукаваныя невукі.

Пасвечаныя ўсіх эпох, Майстры ўсіх стагоддзяў, павінны былі перажыць касмічную драму ўнутры сябе, тут і цяпер.

Аднак Езус Вялікі Кабір меў смеласць прадставіць такую інтымную драму публічна, на вуліцы і пры дзённым святле, каб адкрыць сэнс ініцыяцыі ўсім людзям, без розніцы расы, полу, касты ці колеру.

Гэта цудоўна, што ёсць хтосьці, хто публічна навучае інтымнай драме ўсе народы зямлі.

Унутраны Хрыстос, не будучы пажадлівым, павінен выключыць з сябе псіхалагічныя элементы пажадлівасці.

Унутраны Хрыстос, будучы сам па сабе мірам і любоўю, павінен выключыць з сябе непажаданыя элементы гневу.

Унутраны Хрыстос, не будучы сквапным, павінен выключыць з сябе непажаданыя элементы сквапнасці.

Унутраны Хрыстос, не будучы зайздросным, павінен выключыць з сябе псіхічныя дабаўкі зайздрасці.

Унутраны Хрыстос, будучы дасканалай пакорай, бясконцай сціпласцю, абсалютнай прастатой, павінен выключыць з сябе агідныя элементы гонару, марнасці, самалюбавання.

Унутраны Хрыстос, слова, Творчы Лагас, які заўсёды жыве ў пастаяннай актыўнасці, павінен выключыць у нас унутры, у самім сабе і сам па сабе непажаданыя элементы інэрцыі, ляноты, стагнацыі.

Гаспадар Дасканаласці, прывыклы да ўсіх постаў, умераны, ніколі не сябраваў з п’янствам і вялікімі банкетамі, павінен выключыць з сябе агідныя элементы абжорства.

Дзіўны сімбіёз Хрыста-Езуса; Хрыста-Чалавека; рэдкая сумесь боскага і чалавечага, дасканалага і недасканалага; пастаянная праверка для Лагаса.

Самае цікавае ва ўсім гэтым тое, што таемны Хрыстос заўсёды з’яўляецца пераможцам; той, хто пастаянна перамагае цемру; той, хто выключае цемру ўнутры сябе, тут і цяпер.

Таемны Хрыстос - гаспадар Вялікага Паўстання, адкінуты святарамі, старэйшынамі і кніжнікамі храма.

Святары ненавідзяць Яго; гэта значыць, не разумеюць Яго, хочуць, каб Гаспадар Дасканаласці жыў выключна ў часе ў адпаведнасці з іх непахіснымі догмамі.

Старэйшыны, гэта значыць жыхары зямлі, добрыя гаспадары, разважлівыя людзі, людзі з вопытам, ненавідзяць Лагаса, Чырвонага Хрыста, Хрыста Вялікага Паўстання, таму што ён выходзіць з свету іх звычак і старажытных звычаяў, рэакцыйных і скамянелых у многіх мінулых днях.

Кніжнікі храма, махляры інтэлекту, ненавідзяць Унутранага Хрыста, таму што ён з’яўляецца антытэзай Антыхрыста, заклятым ворагам усяго гэтага гнілля ўніверсітэцкіх тэорый, якіх так шмат на рынках цел і душ.

Тры здраднікі смяротна ненавідзяць Таемнага Хрыста і вядуць Яго да смерці ўнутры нас саміх і ў нашай уласнай псіхалагічнай прасторы.

Юда, дэман жадання, заўсёды мяняе гаспадара на трыццаць срэбранікаў, гэта значыць на спіртныя напоі, грошы, славу, марнасці, распусту, здрады і г.д.

Пілат, дэман розуму, заўсёды мые рукі, заўсёды заяўляе пра сваю невінаватасць, ніколі не вінаваты, пастаянна апраўдваецца перад сабой і іншымі, шукае ўхіленняў, шляхоў выратавання, каб ухіліцца ад сваёй адказнасці і г.д.

Каяфа, дэман зламыснай волі, няспынна здраджвае гаспадару ўнутры нас саміх; Дарагі Унутраны дае яму посаху, каб пасвіць сваіх авечак, аднак цынічны здраднік ператварае алтар у ложак задавальненняў, няспынна распуснічае, здраджвае, прадае сакрамэнты і г.д.

Гэтыя тры здраднікі таемна прычыняюць пакуты дарагому Унутранаму Гаспадару без шкадавання.

Пілат ускладае на яго скроні вянок з церня, злыя “я” б’юць яго бізуном, абражаюць, праклінаюць яго ва ўнутранай псіхалагічнай прасторы без усялякага жалю.