Абвінаваціць Самога Сябе

Сутнасць, якую кожны з нас нясе ў сабе, ідзе зверху, з Нябёсаў, з зорак… Бясспрэчна, цудоўная Сутнасць паходзіць ад ноты “ЛЯ” (Млечны Шлях, Галактыка, у якой мы жывем).

Каштоўная Сутнасць праходзіць праз ноту “СОЛЬ” (Сонца), а затым праз ноту “ФА” (Планетарная Зона) уваходзіць у гэты свет і пранікае ў наш уласны ўнутраны свет. Нашы бацькі стварылі адпаведнае цела для прыняцця гэтай Сутнасці, якая ідзе з Зорак…

Інтэнсіўна працуючы над сабой і ахвяруючы сабой дзеля блізкіх, мы пераможна вернемся ва ўлонне Ураніі… Мы жывем у гэтым свеце па нейкай прычыне, для чагосьці, па нейкім асаблівым фактары…

Відавочна, што ў нас ёсць шмат чаго, што мы павінны ўбачыць, вывучыць і зразумець, калі мы сапраўды прагнем ведаць што-небудзь пра сябе, пра сваё ўласнае жыццё… Трагічнае існаванне таго, хто памірае, не пазнаўшы мэты свайго жыцця…

Кожны з нас павінен сам адкрыць сэнс свайго ўласнага жыцця, тое, што трымае яго ў палоне ў турме болю… Відавочна, што ў кожным з нас ёсць нешта, што атручвае нам жыццё, і супраць чаго нам трэба рашуча змагацца… Не абавязкова нам працягваць жыць у няшчасці, неадкладна трэба ператварыць у касмічны пыл тое, што робіць нас такімі слабымі і няшчаснымі.

Няма ніякай карысці выхваляцца тытуламі, ушанаваннямі, дыпломамі, грашыма, пустым суб’ектыўным рацыяналізмам, агульнавядомымі цнотамі і г.д., і г.д., і г.д. Мы ніколі не павінны забываць, што крывадушнасць і дурныя марнасці фальшывай асобы робяць з нас людзей непаваротлівых, пратухлых, адсталых, рэакцыйных, не здольных убачыць новае…

Смерць мае шмат значэнняў, як станоўчых, так і адмоўных. Разгледзім цудоўнае назіранне “Вялікага КАБІРА Ісуса Хрыста”: “Няхай мёртвыя пахаваюць сваіх мёртвых”. Многія людзі, хоць і жывуць, на самой справе мёртвыя для ўсякай магчымай працы над сабой і, такім чынам, для ўсякага ўнутранага пераўтварэння.

Гэта людзі, закаркаваныя паміж сваімі догмамі і вераваннямі; людзі, закамянелыя ўспамінамі даўніх дзён; індывіды, поўныя радавых забабонаў; людзі, паняволеныя тым, што скажуць, жудасна абыякавыя, а часам і “разумнікі”, упэўненыя, што знаходзяцца ў праўдзе, таму што ім так сказалі, і г.д., і г.д., і г.д.

Гэтыя людзі не жадаюць разумець, што гэты свет - “Псіхалагічны Гімназіум”, з дапамогай якога можна знішчыць тую таемную брыдоту, якую мы ўсе носім у сабе… Калі б гэтыя бедныя людзі зразумелі, у якім жаласным стане яны знаходзяцца, яны б задрыжэлі ад жаху…

Аднак такія людзі заўсёды думаюць пра сябе самае лепшае; яны хваляцца сваімі цнотамі, адчуваюць сябе дасканалымі, добразычлівымі, карыснымі, высакароднымі, міласэрнымі, разумнымі, тымі, хто выконвае свае абавязкі і г.д. Практычнае жыццё як школа - гэта цудоўна, але ўспрымаць яго як самамэту - гэта відавочна абсурдна.

Тыя, хто ўспрымае жыццё само па сабе, такім, якім ім жывуць штодня, не зразумелі неабходнасці працаваць над сабой, каб дасягнуць “Радыкальнага Пераўтварэння”. На жаль, людзі жывуць механічна, яны ніколі не чулі нічога пра ўнутраную працу…

Змяняцца неабходна, але людзі не ведаюць, як змяніцца; яны моцна пакутуюць і нават не ведаюць, чаму пакутуюць… Мець грошы - гэта яшчэ не ўсё. Жыццё многіх багатых людзей часта бывае сапраўды трагічным…