Кніга Жыцця

Чалавек ёсць тое, чым ёсць яго жыццё. Тое, што працягваецца пасля смерці, гэта жыццё. Гэта значэнне кнігі жыцця, якая адкрываецца са смерцю.

Гледзячы на гэтае пытанне са строга псіхалагічнага пункту гледжання, любы дзень нашага жыцця - гэта сапраўды маленькая копія ўсяго жыцця.

З усяго гэтага мы можам зрабіць наступны вывад: калі чалавек не працуе над сабой сёння, ён ніколі не зменіцца.

Калі сцвярджаецца, што хочацца працаваць над сабой, і не працуецца сёння, адкладаючы на заўтра, такое сцвярджэнне будзе простым праектам і нічым іншым, таму што ў ім сёння знаходзіцца копія ўсяго нашага жыцця.

Існуе папулярная прымаўка, якая гаворыць: “Не адкладай на заўтра тое, што можна зрабіць сёння”.

Калі чалавек кажа: “Я буду працаваць над сабой заўтра”, ён ніколі не будзе працаваць над сабой, таму што заўсёды будзе заўтра.

Гэта вельмі падобна на пэўнае папярэджанне, аб’яву або шыльду, якую некаторыя гандляры вывешваюць у сваіх крамах: “СЁННЯ НЕ ВЕРУЮ, ЗАЎТРА ТАК”.

Калі нейкі патрабуючы прыходзіць прасіць крэдыт, ён сутыкаецца з жудасным папярэджаннем, і калі ён вяртаецца на наступны дзень, ён зноў знаходзіць няшчасную аб’яву або шыльду.

Гэта тое, што ў псіхалогіі называецца “хваробай заўтрашняга дня”. Пакуль чалавек кажа “заўтра”, ён ніколі не зменіцца.

Нам трэба тэрмінова, неадкладна працаваць над сабой сёння, а не ляніва марыць пра будучыню або надзвычайную магчымасць.

Тыя, хто кажа: “Я спачатку зраблю гэта ці тое, а потым буду працаваць”, ніколі не будуць працаваць над сабой, гэта жыхары зямлі, згаданыя ў Святым Пісанні.

Я ведаў магутнага землеўладальніка, які казаў: “Мне трэба спачатку акрыяць, а потым працаваць над сабой”.

Калі ён захварэў да смерці, я наведаў яго, тады я задаў яму наступнае пытанне: “Вы ўсё яшчэ хочаце акрыяць?”

“Мне вельмі шкада, што я змарнаваў час”, - адказаў ён мне. Праз некалькі дзён ён памёр, прызнаўшы сваю памылку.

У таго чалавека было шмат зямлі, але ён хацеў завалодаць суседнімі ўладаннямі, “акрыяць”, каб яго маёнтак быў дакладна абмежаваны чатырма дарогамі.

“Дастаткова кожнаму дню клопату!”, - сказаў Вялікі Кабір Ісус. Самастойна назіраем за сабой сёння ж, адносна штодня паўтаральнага дня, мініяцюры ўсяго нашага жыцця.

Калі чалавек пачынае працаваць над сабой, сёння ж, калі ён назірае свае засмучэнні і пакуты, ён ідзе па шляху поспеху.

Немагчыма было б ліквідаваць тое, чаго мы не ведаем. Мы павінны спачатку назіраць за сваімі ўласнымі памылкамі.

Нам трэба не толькі ведаць наш дзень, але і сувязь з ім. Ёсць пэўны звычайны дзень, які кожны чалавек адчувае непасрэдна, за выключэннем незвычайных, незвычайных падзей.

Цікава назіраць за штодзённым паўтарэннем, паўтарэннем слоў і падзей для кожнага чалавека і г.д.

Гэта паўтарэнне або вяртанне падзей і слоў заслугоўвае вывучэння, яно вядзе нас да самапазнання.