Узровень Быцця

Хто мы? Адкуль мы прыйшлі? Куды мы ідзем? Навошта мы жывем? Чаму мы жывем?…

Несумненна, бедная “інтэлектуальная жывёла”, памылкова названая чалавекам, не толькі не ведае, але і нават не ведае, што не ведае… Самае страшнае – гэта такая складаная і дзіўная сітуацыя, у якой мы знаходзімся, мы не ведаем сакрэту ўсіх нашых трагедый і пры гэтым перакананыя, што ведаем усё…

Завязіце “разумнага млекакормячага”, чалавека, які выхваляецца сваім уплывам, у цэнтр пустыні Сахара, пакіньце яго там далёка ад любога аазіса і назірайце з паветранага судна за ўсім, што адбываецца… Факты будуць гаварыць самі за сябе; “інтэлектуальны гуманоід”, хоць і выхваляецца сваёй сілай і лічыць сябе моцным, у глыбіні душы аказваецца жудасна слабым…

“Разумная жывёла” дурная на сто адсоткаў; думае пра сябе найлепш; лічыць, што можа цудоўна развівацца дзякуючы дзіцячаму садку, падручнікам ветлівасці, пачатковай школе, сярэдняй школе, бакалаўрыяту, універсітэту, добрай рэпутацыі бацькі і г.д., і г.д., і г.д. На жаль, пасля столькіх літар і добрых манер, тытулаў і грошай, мы добра ведаем, што любы боль у страўніку робіць нас сумнымі, і што ў глыбіні душы мы застаемся няшчаснымі і гаротнымі…

Досыць прачытаць Сусветную гісторыю, каб ведаць, што мы тыя ж самыя варвары, што і раней, і што замест таго, каб стаць лепш, мы сталі горшымі… Гэтае XX стагоддзе з усёй яго эфектнасцю, войнамі, прастытуцыяй, сусветнай садаміяй, сексуальнай дэгенерацыяй, наркотыкамі, алкаголем, надзвычайнай жорсткасцю, крайняй разбэшчанасцю, жахлівасцю і г.д., і г.д., і г.д., з’яўляецца люстэркам, у якое мы павінны глядзець; таму няма важкіх падстаў выхваляцца тым, што мы дасягнулі больш высокага этапу развіцця…

Думаць, што час азначае прагрэс, абсурдна, на жаль, “невукі-асветнікі” працягваюць быць закаркаванымі ў “Догме эвалюцыі”… На ўсіх чорных старонках “Чорнай гісторыі” мы заўсёды знаходзім тыя ж самыя жудасныя жорсткасці, амбіцыі, войны і г.д. Аднак нашы сучаснікі, “Супер-цывілізаваныя”, усё яшчэ перакананыя, што вайна – гэта нешта другаснае, мімалётны выпадак, які не мае нічога агульнага з іх так званай “Сучаснай Цывілізацыяй”.

Сапраўды, важна тое, якім чынам ёсць кожны чалавек; некаторыя людзі будуць п’яніцамі, іншыя – цвярозымі, адны – сумленнымі, а іншыя – бязбожнікамі; у жыцці ёсць усё… Маса – гэта сума індывідаў; тое, што ёсць індывід, ёсць маса, ёсць урад і г.д. Маса, такім чынам, з’яўляецца пашырэннем індывіда; немагчыма трансфармацыя мас, народаў, калі індывід, калі кожны чалавек, не трансфармуецца…

Ніхто не можа адмаўляць, што існуюць розныя сацыяльныя ўзроўні; ёсць людзі з царквы і з публічнага дома; з гандлю і з вёскі і г.д., і г.д., і г.д. Таксама існуюць розныя ўзроўні Быцця. Тое, што мы ёсць унутрана, цудоўныя або нікчэмныя, шчодрыя або скупыя, жорсткія або мірныя, цнатлівыя або пачуццёвыя, прыцягвае розныя абставіны жыцця…

Пачуццёвы чалавек заўсёды будзе прыцягваць сцэны, драмы і нават трагедыі распусты, у якія ён будзе ўцягнуты… П’яніца будзе прыцягваць п’яніц і заўсёды будзе ўцягнуты ў бары і карчмы, гэта відавочна… Што прыцягне ліхвяр, эгаіст? Колькі праблем, турмаў, няшчасцяў?

Аднак у людзей, якія змучыліся і стаміліся пакутаваць, ёсць жаданне змяніцца, перагарнуць старонку сваёй гісторыі… Бедныя людзі! Яны хочуць змяніцца, але не ведаюць як; яны не ведаюць працэдуры; яны знаходзяцца ў тупіку… Тое, што з імі здарылася ўчора, адбываецца з імі сёння і адбудзецца заўтра; яны заўсёды паўтараюць тыя ж самыя памылкі і не вывучаюць урокі жыцця нават з гарматы.

Усё паўтараецца ў іх уласным жыцці; яны кажуць тыя ж самыя рэчы, робяць тыя ж самыя рэчы, шкадуюць аб тых жа самых рэчах… Гэтае сумнае паўтарэнне драм, камедый і трагедый будзе працягвацца да таго часу, пакуль мы носім у сабе непажаданыя элементы гневу, прагнасці, пажадлівасці, зайздрасці, гонару, ляноты, абжорства і г.д., і г.д., і г.д.

Які наш маральны ўзровень? Або, лепш сказаць, які наш узровень Быцця? Пакуль узровень Быцця не зменіцца радыкальна, паўтарэнне ўсіх нашых пакут, сцэн, няшчасцяў і бедстваў будзе працягвацца… Усё, усе абставіны, якія адбываюцца па-за намі, на сцэне гэтага свету, з’яўляюцца выключна адлюстраваннем таго, што мы носім у сабе ўнутры.

З поўным правам мы можам урачыста заявіць, што “знешняе з’яўляецца адлюстраваннем унутранага”. Калі чалавек змяняецца ўнутры, і такая змена з’яўляецца радыкальнай, знешняе, абставіны, жыццё таксама змяняюцца.

Я назіраю ў гэты час (1974 год) за групай людзей, якія ўварваліся на чужую зямлю. Тут, у Мексіцы, гэтыя людзі атрымліваюць цікавую назву “ПАРАШУТЫСТЫ”. Яны з’яўляюцца жыхарамі сельскай калоніі Чурубуска, знаходзяцца вельмі блізка да майго дома, таму я мог вывучаць іх зблізку…

Быць бедным ніколі не можа быць злачынствам, але праблема не ў гэтым, а ў іх узроўні Быцця… Штодня яны б’юцца паміж сабой, п’янеюць, абражаюць адзін аднаго, становяцца забойцамі сваіх уласных таварышаў па няшчасці, жывуць, вядома, у брудных хацінах, у якіх замест любові пануе нянавісць…

Я шмат разоў думаў, што калі б любы з гэтых людзей выключыў са сваёй душы нянавісць, гнеў, пажадлівасць, п’янства, ліхаслоўе, жорсткасць, эгаізм, паклёп, зайздрасць, самалюбства, гонар і г.д., і г.д., і г.д., ён спадабаўся б іншым людзям, звязаўся б па простым Законе Псіхалагічнай Блізкасці з больш вытанчанымі, больш духоўнымі людзьмі; гэтыя новыя адносіны былі б канчатковымі для эканамічных і сацыяльных змен…

Гэта была б тая сістэма, якая дазволіла б такому чалавеку пакінуць “гараж”, брудную “сцёкавую канаву”… Такім чынам, калі мы сапраўды хочам радыкальных змен, першае, што мы павінны зразумець, гэта тое, што кожны з нас (белы ці чорны, жоўты ці карычневы, невук ці адукаваны і г.д.) знаходзіцца на тым ці іншым “Узроўні Быцця”.

Які наш узровень Быцця? Ці разважалі вы калі-небудзь над гэтым? Не было б магчымасці перайсці на іншы ўзровень, калі мы не ведаем, у якім стане знаходзімся.