Дарагое Эга

Паколькі верхняя і ніжняя часткі з’яўляюцца дзвюма секцыямі адной і той жа рэчы, варта сфармуляваць наступны выснова: “Я ВЫШЭЙШАЕ, Я НІЖЭЙШАЕ” - гэта два аспекты таго ж змрочнага і множнага Эга.

Так званае “БОСКАЕ Я” ці “ВЫШЭЙШАЕ Я”, “ALTER EGO” ці нешта падобнае, безумоўна, з’яўляецца выкрутам “МЯНЕ САМОГА”, формай САМАПАДМАНУ. Калі Я хоча працягваць існаванне тут і ў замагільным свеце, Я падманвае сябе фальшывым паняццем пра Боскае Бессмяротнае Я…

Ні ў каго з нас няма сапраўднага, пастаяннага, нязменнага, вечнага, невымоўнага і г.д., і г.д., і г.д. “Я”. Ні ў каго з нас няма сапраўднага і аўтэнтычнага Адзінства Існасці; на жаль, мы нават не валодаем законнай індывідуальнасцю.

Эга, хоць і працягвае існаванне пасля смерці, мае, аднак, пачатак і канец. Эга, Я, ніколі не з’яўляецца чымсьці індывідуальным, адзіным, адзіна-цэлым. Відавочна, што Я - гэта “Я”.

У Усходнім Тыбеце “Я” называюць “ПСІХІЧНЫМІ АГРЭГАТАМІ” альбо проста “Каштоўнасцямі”, як станоўчымі, так і адмоўнымі. Калі мы думаем пра кожнае “Я” як пра розных людзей, мы можам катэгарычна сцвярджаць наступнае: “Унутры кожнага чалавека, які жыве ў свеце, існуе шмат людзей”.

Несумненна, унутры кожнага з нас жывуць шмат розных людзей, некаторыя лепшыя, іншыя горшыя… Кожнае з гэтых Я, кожны з гэтых людзей змагаецца за перавагу, хоча быць выключным, кантралюе інтэлектуальны мозг альбо эмацыйны і маторны цэнтры кожны раз, калі можа, пакуль іншы не выцясняе яго…

Вучэнне пра мноства Я было выкладзена ва Усходнім Тыбеце сапраўднымі Яснабачнікамі, сапраўднымі Асветленымі… Кожны з нашых псіхалагічных дэфектаў увасоблены ў тым ці іншым Я. Паколькі ў нас ёсць тысячы і нават мільёны дэфектаў, відавочна, што ўнутры нас жыве шмат людзей.

У псіхалагічных пытаннях мы змаглі выразна паказаць, што параноікі, эгаісты і міфаманы ні за што на свеце не адмовіліся б ад культу дарагога Эга. Без сумневу, такія людзі смяротна ненавідзяць дактрыну мноства “Я”.

Калі хтосьці сапраўды хоча пазнаць сябе, ён павінен саманазірацца і спрабаваць пазнаць розныя “Я”, якія знаходзяцца ўнутры асобы. Калі хтосьці з нашых чытачоў яшчэ не разумее гэтую дактрыну мноства “Я”, гэта адбываецца выключна з-за недахопу практыкі ў саманазіранні.

Па меры таго, як чалавек практыкуе ўнутранае саманазіранне, ён сам адкрывае шмат людзей, шмат “Я”, якія жывуць унутры нашай уласнай асобы. Тыя, хто адмаўляе дактрыну мноства Я, тыя, хто пакланяецца Боскаму Я, несумненна, ніколі сур’ёзна не займаліся саманазіраннем. Кажучы на гэты раз у сакратычным стылі, скажам, што гэтыя людзі не толькі не ведаюць, але і не ведаюць, што не ведаюць.

Безумоўна, мы ніколі не змаглі б пазнаць сябе без сур’ёзнага і глыбокага саманазірання. Пакуль любы суб’ект працягвае лічыць сябе Адзіным, зразумела, што любыя ўнутраныя змены будуць чымсьці большым, чым немагчымым.