Гнастычная Эзатэрычная Праца

Настойліва неабходна вывучаць Гнозіс і выкарыстоўваць практычныя ідэі, якія мы даем у гэтай працы, каб сур’ёзна працаваць над сабой.

Аднак мы не змаглі б працаваць над сабой з намерам распусціць тое ці іншае «Я», не назіраўшы за ім папярэдне.

Назіранне за сабой дазваляе пранікнуць прамяню святла ў наш унутраны свет.

Любое «Я» выказваецца ў галаве адным спосабам, у сэрцы другім спосабам, а ў сексе трэцім спосабам.

Нам трэба назіраць за «Я», якое ў пэўны момант мы лічым захопленым, неабходна бачыць яго ў кожным з гэтых трох цэнтраў нашага арганізма.

У адносінах з іншымі людзьмі, калі мы напагатове і пільныя, як вартавы ў ваенны час, мы самавыкрываемся.

Ці памятаеце Вы, у які час была параненая Ваша пыха? Ваш гонар? Што Вас найбольш засмуціла ў гэты дзень? Чаму ў Вас была гэтая непрыемнасць? Якая яе таемная прычына? Вывучыце гэта, назірайце за сваёй галавой, сэрцам і сэксам…

Практычнае жыццё - гэта цудоўная школа; у міжрэляцыях мы можам выявіць тыя «Я», якія мы носім у сабе.

Любая непрыемнасць, любы інцыдэнт, можа прывесці нас праз інтымнае саманазіранне да адкрыцця «Я», няхай гэта будзе самалюбства, зайздрасць, рэўнасць, гнеў, прагнасць, падазронасць, паклёп, пажадлівасць і г.д., і г.д., і г.д.

Нам трэба пазнаць сябе, перш чым мы зможам пазнаць іншых. Важна навучыцца бачыць чужы пункт гледжання.

Калі мы ставім сябе на месца іншых, мы выяўляем, што псіхалагічных дэфектаў, якія мы прыпісваем іншым, у нас з лішкам.

Любіць бліжняга - неабходна, але нельга любіць іншых, калі спачатку не навучышся ставіць сябе на месца іншага чалавека ў эзатэрычнай працы.

Жорсткасць будзе працягваць існаваць на зямлі, пакуль мы не навучымся ставіць сябе на месца іншых.

Але калі ў чалавека не хапае смеласці бачыць сябе, як ён можа паставіць сябе на месца іншых?

Чаму мы павінны бачыць выключна дрэнны бок іншых людзей?

Механічная антыпатыя да іншага чалавека, якога мы сустракаем упершыню, паказвае, што мы не ўмеем ставіць сябе на месца бліжняга, што мы не любім бліжняга, што наша свядомасць занадта спіць.

Ці вельмі непрыемны нам пэўны чалавек? Чаму? Магчыма, ён п’е? Назіраем за сабой… Ці ўпэўненыя мы ў сваёй цноце? Ці ўпэўненыя мы, што не носім у сабе «Я» п’янства?

Было б лепш, калі б, убачыўшы п’янага, які дурэе, мы сказалі: «Гэта я, што я дурню.

Вы сумленная і цнатлівая жанчына, і таму Вам не падабаецца пэўная дама; Вы адчуваеце да яе антыпатыю. Чаму? Вы адчуваеце сябе вельмі ўпэўнена? Вы верыце, што ў Вас няма «Я» пажадлівасці? Ці лічыце Вы, што тая дама, дыскрэдытаваная сваімі скандаламі і распустай, з’яўляецца разбэшчанай? Ці ўпэўненыя Вы, што ўнутры Вас не існуе распусты і разбэшчанасці, якую Вы бачыце ў гэтай жанчыне?

Было б лепш, калі б Вы інтымна саманазіраліся і ў глыбокай медытацыі занялі месца той жанчыны, якую ненавідзіце.

Настойліва неабходна ацаніць эзатэрычную працу Гнозісу, неабходна зразумець і ацаніць яе, калі мы сапраўды імкнемся да радыкальных змен.

Становіцца неабходным умець любіць нашых блізкіх, вывучаць Гнозіс і несці гэтае вучэнне ўсім людзям, інакш мы ўпадзем у эгаізм.

Калі хтосьці займаецца эзатэрычнай працай над сабой, але не дае вучэнне іншым, яго ўнутраны прагрэс становіцца вельмі цяжкім з-за недахопу любові да бліжняга.

«Хто дае, атрымлівае, і чым больш дае, тым больш атрымае, але ў таго, хто нічога не дае, будзе забрана нават тое, што мае». Гэта Закон.