Цудоўная Лесвіца

Мы павінны прагнуць сапраўдных змен, выйсці з гэтай сумнай руціны, з гэтага чыста механічнага, стомнага жыцця… Першае, што мы павінны зразумець з поўнай яснасцю, гэта тое, што кожны з нас, будзь то буржуй ці пралетарый, заможны ці з сярэдняга класа, багаты ці няшчасны, сапраўды знаходзіцца на тым ці іншым Узроўні Быцця…

Узровень Быцця п’яніцы адрозніваецца ад узроўню цвярозага, а ўзровень прастытуткі вельмі адрозніваецца ад узроўню дзяўчыны. Тое, што мы гаворым, з’яўляецца бясспрэчным, неабвержным… Дасягнуўшы гэтай часткі нашага раздзела, мы нічога не губляем, калі ўявім сабе лесвіцу, якая цягнецца знізу ўверх, вертыкальна і з вялікай колькасцю прыступак…

Несумненна, на якой-небудзь з гэтых прыступак знаходзімся мы; прыступкамі ніжэй будуць людзі горшыя за нас; прыступкамі вышэй будуць людзі лепшыя за нас… У гэтай незвычайнай Вертыкалі, у гэтай цудоўнай лесвіцы, ясна, што мы можам знайсці ўсе Узроўні Быцця… кожны чалавек розны, і гэта ніхто не можа абвергнуць…

Безумоўна, мы зараз гаворым не пра непрыгожыя ці прыгожыя твары, і гаворка ідзе не пра пытанне ўзросту. Ёсць маладыя і старыя людзі, пажылыя людзі, якія ўжо збіраюцца памерці, і нованароджаныя дзеці… Пытанне часу і гадоў; тое, каб нарадзіцца, расці, развівацца, жаніцца, размнажацца, старэць і паміраць, з’яўляецца выключна справай Гарызанталі…

У “Цудоўнай Лесвіцы”, у Вертыкалі паняцце часу не мае сэнсу. На прыступках такой лесвіцы мы можам знайсці толькі “Узроўні Быцця”… Механічная надзея людзей ні на што не вартая; яны думаюць, што з часам усё будзе лепш; так думалі нашы дзяды і прадзеды; факты менавіта паказалі адваротнае…

“Узровень Быцця” - гэта тое, што мае значэнне, і гэта Вертыкаль; мы знаходзімся на адной прыступцы, але мы можам падняцца на іншую прыступку… “Цудоўная Лесвіца”, пра якую мы гаворым і якая адносіцца да розных “Узроўняў Быцця”, безумоўна, не мае нічога агульнага з лінейным часам… “Узровень Быцця” вышэй знаходзіцца непасрэдна над намі з імгнення ў імгненне…

Ён знаходзіцца не ў нейкай аддаленай гарызантальнай будучыні, а тут і цяпер; унутры нас саміх; у Вертыкалі… Відавочна, і кожны можа гэта зразумець, што дзве лініі - Гарызанталь і Вертыкаль - сустракаюцца ў кожны момант у нашым Псіхалагічным унутры і ўтвараюць Крыж…

Асоба развіваецца і разгортваецца на Гарызантальнай лініі Жыцця. Нараджаецца і памірае ў сваім лінейным часе; яна тленная; для асобы памерлага не існуе ніякага заўтра; гэта не Быццё… Узроўні Быцця; само Быццё не звязана з часам, не мае нічога агульнага з Гарызантальнай Лініяй; яно знаходзіцца ўнутры нас саміх. Цяпер, у Вертыкалі…

Было б відавочна абсурдна шукаць сваё ўласнае Быццё па-за самімі сабой… Не лішнім будзе ўсталяваць у якасці высновы наступнае: Тытулы, ступені, павышэнні і г.д. у знешнім фізічным свеце ні ў якім разе не прывядуць да сапраўднага ўзвышэння, пераацэнкі Быцця, пераходу на вышэйшую прыступку ва “Узроўнях Быцця”…