Сутнасць

Тое, што робіць кожнае нованароджанае дзіця прыгожым і чароўным, гэта яго Сутнасць; яна сама па сабе ўяўляе яго сапраўдную рэальнасць… Нармальны рост Сутнасці ва ўсіх істотах, безумоўна, вельмі рэшткавы, пачатковы…

Чалавечае цела расце і развіваецца ў адпаведнасці з біялагічнымі законамі віду, аднак такія магчымасці самі па сабе вельмі абмежаваныя для Сутнасці… Безумоўна, Сутнасць можа расці сама па сабе без дапамогі, толькі ў вельмі малой ступені…

Шчыра і адкрыта скажам, што спантанны і натуральны рост Сутнасці магчымы толькі на працягу першых трох, чатырох і пяці гадоў жыцця, гэта значыць на першым этапе жыцця… Людзі думаюць, што рост і развіццё Сутнасці заўсёды адбываецца бесперапынна, у адпаведнасці з механікай эвалюцыі, але Універсальны Гнастыцызм ясна вучыць, што гэта не так…

Для таго, каб Сутнасць расла больш, павінна адбыцца нешта вельмі асаблівае, нешта новае трэба зрабіць. Я хачу падкрэсліць працу над сабой. Развіццё Сутнасці магчыма толькі на аснове свядомай працы і добраахвотных пакут…

Неабходна разумець, што гэтая праца не адносіцца да пытанняў прафесіі, банкаў, цеслярства, муравання, рамонту чыгуначных шляхоў або офісных спраў… Гэта праца для кожнага чалавека, які развіў асобу; гэта нешта Псіхалагічнае…

Усе мы ведаем, што ў нас ёсць тое, што называецца ЭГА, Я, МАЁ САМОЕ, САМО. На жаль, Сутнасць знаходзіцца ў бутэльцы, у флаконе, паміж ЭГА, і гэта вельмі шкада. Растварыць Псіхалагічнае Я, дэзінтэграваць яго непажаданыя элементы, трэба тэрмінова, неадкладна, нельга адкладаць… у гэтым сэнс працы над сабой. Мы ніколі не змаглі б вызваліць Сутнасць, не дэзінтэграваўшы папярэдне Псіхалагічнае Я…

У Сутнасці знаходзіцца Рэлігія, БУДА, Мудрасць, часцінкі болю нашага Айца, які знаходзіцца на Нябёсах, і ўсе дадзеныя, якія нам патрэбны для ІНТЫМНАЙ САМА-РЭАЛІЗАЦЫІ ІСТОТЫ. Ніхто не змог бы знішчыць Псіхалагічнае Я, не ліквідаваўшы папярэдне нечалавечыя элементы, якія мы носім у сабе…

Нам трэба спаліць да попелу жудасную жорсткасць гэтых часоў: зайздрасць, якая, на жаль, стала сакрэтнай спружынай дзеяння; невыносную прагнасць, якая зрабіла жыццё такім горкім: агідную зласлівасць; паклёп, які выклікае столькі трагедый; п’янства; брудную пажадлівасць, якая так кепска пахне; і г.д., і г.д., і г.д.

Па меры таго, як усе гэтыя мерзасці ператвараюцца ў касмічны пыл, Сутнасць, акрамя вызвалення, будзе расці і развівацца гарманічна… Безумоўна, калі Псіхалагічнае Я памірае, у нас ззяе Сутнасць…

Свабодная Сутнасць дае нам унутраную прыгажосць; ад такой прыгажосці зыходзяць дасканалае шчасце і сапраўдная Любоў… Сутнасць валодае мноствам пачуццяў дасканаласці і незвычайных прыродных сіл… Калі мы “Паміраем у Саміх Сабе”, калі мы раствараем Псіхалагічнае Я, мы атрымліваем асалоду ад каштоўных пачуццяў і сіл Сутнасці…