Ankenioù

N’eus ket da zouetañ ez eus un diforc’h bras etre ar soñjal hag ar santout, diaes eo enebiñ ouzh kement-se.

Ur yenijenn vras zo etre an dud, yenijenn an dra ziperzh eo, an dra ziwar c’horre.

Krediñ a ra ar mor a dud eo pouezus ar pezh n’eo ket, soñjal a reont eo an dremmoù diwezhañ, pe ar c’harr nevez, pe ar goulenn-mañ diwar-benn ar gopr diazez, ar pezh nemetañ a-bouez.

Serius a reont eus kronik an deiz, avantur ar garantez, ar vuhez asezet, an druilhad likeur, redadeg ar c’hezeg, redadeg ar c’hirri-tan, korrida an torezed, ar bruderezh, an tamall, h.a.

Splann eo, pa vez klevet gant den an deiz pe gwreg ar salon gened un dra bennak diwar-benn an esoteriezh, evel ma n’eo ket e-barzh o frogramm, nag en o frezegadennoù, nag en o blijadurezhioù seksuel, e respontont gant un n’ouzon ket petra a yenijenn spontus, pe e tistummont o genoù, e savont o divskoaz, hag e tistroont gant diseblanted.

Dileskender psikologel-se, yenijenn a spont, a zo dezhi div ziazez; da gentañ an diouiziegezh vrasañ, da eil an diouer ledan eus prederioù speredel.

Un darempred a vank, ur stroñs tredan, den n’en deus roet anezhañ er stal, nag e-touez ar pezh a greder a-bouez, ha pell eus bezañ e blijadurezhioù ar gwele.

Ma vefe den barrek da reiñ d’an imbesil yen pe d’ar vaouezig diwar c’horre stok tredan ar mare, strinkadenn ar galon, un adsav iskis bennak, un n’ouzon ket petra re domm, marteze e vefe disheñvel pep tra neuze.

Met un dra bennak a zilec’h mouezhig ar sekred, ar santimant kentañ, an hiraezh don; moarvat un dra sot, tog brav ur werinenn pe ur stal-arrebeuriñ, ar madig dibar en ur preti, ar gejadenn gant ur mignon n’en deus ket a bouez evitomp diwezhatoc’h, h.a.

Traoù sot, hegnoù na vezont ket trehont, met nerzh o devez en ur mare resis evit lazhañ ar breder speredel kentañ, an hiraezh don, strinkadenn dister ar sklêrijenn, ar santimant a oa bet trubuilhet ac’hanomp ur pennad hep gouzout perak.

Ma n’o dije ket mouget ar re zo korfoù-marv bev hiziv, bourzhizien yen ar c’hlub pe gwerzherien dister a zisglavierioù e stal vras ar straed veur, ar breder don kentañ, e vijent sklerijennoù ar spered er mare-mañ, adepted ar sklêrijenn, tud wir er ster klokañ eus ar ger.

Ar strinkadenn, ar santimant, un hirvoud kevrinus, un n’ouzon ket petra, a oa bet santet gwezhall gant kiger ar c’horn, gant listrer ar botoù pe gant doktor a bouez, met en aner eo bet pep tra, hegnoù ar personelezh a laz atav strinkadenn gentañ ar sklêrijenn; goude e kendalc’h yenijenn an diseblanted spontusañ.

Diaes enebiñ outañ, lonket e vez an dud gant al Loar pe abred pe ziwezhat; diaes eo enebiñ ouzh ar wirionez-se.

N’eus den ebet en e vuhez n’en dije ket santet gwezhall ur santimant, un trubuilh iskis, siwazh, forzh petra eus ar personelezh, forzh pegen sot e vefe, zo trawalc’h evit lakaat da ludu kosmek ar pezh a oa bet fromet ac’hanomp e silañs an nozvezh.

Gounez a ra al Loar atav an emgannoù-se, debriñ a ra, en em vagañ a ra gant hor gwannded.

Mekanikel-ken eo al Loar; an denheñvel loarel, digabl da brederiadur heolel ebet, a zo dizerezh hag a fiñv e bed e hunvreoù.

Ma rafe un den ar pezh na ra den ebet, da lavaret eo, enaouiñ ar breder don savet moarvat e kevrin un nozvezh bennak, n’eus ket da zouetañ e vefe degaset a-benn d’an hir dermen spered heolel ha dont a rafe evit ar c’hempenn-se da vezañ un den heolel.

Setu, resis, ar pezh a fell d’an Heol, met teñvalijoù loarel ken yen, diseblant ha dizesorus, a vez atav lonket gant al Loar; goude e teu peurheñveladur ar marv.

Peurheñvelat a ra ar marv pep tra. Forzh pe gorv-marv bev hep prederiadur heolel ebet, a ya da fall spontus en un doare araokadek betek bezañ debret gant al Loar.

Fellout a ra d’an Heol krouiñ tud, oc’h ober an taol-arnod-se emañ e labourva an natur; siwazh, n’eo ket bet disoc’hus-tre an taol-arnod-se, lonket eo an dud gant al Loar.

Koulskoude, ar pezh a lavaromp-mañ ne zedenn den, ha c’hoazh nebeutoc’h an diouizidi gouiziek; santout a reont bezañ mamm ar pouliged pe tad Tarzan.

Lakaet en deus an Heol e-barzh gwagrennoù seksuel al loen speredek anvet fall den, lounezonoù heolel zo hag a c’hallfe, o vezañ diorrenet mat, tremen ac’hanomp e tud wir.

Koulskoude, diaes-spontus eo an taol-arnod heolel dreist-holl abalamour d’ar yenijenn loarel.

Ne fell ket d’an dud kenlabourat gant an Heol ha setu perak en em dro lounezonoù heolel da fall, a ya da get siwazhus.

Kloched-meur oberenn an Heol a zo e divodañ an elfennoù divalav a zougomp e-barzh.

Pa goll ur ouenn denel interest ebet evit mennozhioù heolel, e tistruj an Heol anezhi peogwir ne dalv mui da netra evit e daol-arnod.

Evel ma’z eo deuet ar ouenn a-vremañ da vezañ digemerus-tre loarel, spontus diwar c’horre ha mekanikel, ne dalv mui da netra evit an taol-arnod heolel, abeg trawalc’h d’he distrujañ.

Evit ma vefe preder speredel kendalc’hus e ranker tremen kreizenn vagnetek ar grevidigezh d’an esañs, d’ar gouskientez.

Siwazhus, kreizenn vagnetek ar grevidigezh emañ gant an dud er personelezh, er c’hafe, er c’haoter, e aferioù ar bank, en ti-darempredoù pe e plas ar marc’had, h.a.

Splann eo, an traoù-se a zo re ar personelezh ha kreizenn vagnetek anezhi a sach an traoù-se; diaes eo enebiñ ouzh kement-se hag e c’hall forzh pe zen a zo dezhañ skiant-vat gwiriañ e-unan ha war-eeun.

Siwazhus, o lenn an holl dra-mañ, youdasoned ar spered, kustum da dabutal re pe da chom mut gant ur lorc’h digemerus, a gav gwelloc’h teurel al levr gant dismegañs ha lenn ar gazetenn.

Un nebeud banneadoù kafe mat ha kronik an deiz a zo boued dispar evit ar bronneged poellek.

Koulskoude, santout a reont bezañ sirius-ken; didouetus, dallet eo o gouiziegezhioù dezho, hag an traoù heolel a seurt-se skrivet el levr diroll-mañ a reont re a boan dezho. N’eus ket da zouetañ ne gredfe ket lagadbohemoù homunkulennoù ar poell kenderc’hel gant studioù an oberenn-mañ.