Ar Vuhez

Daoust ma seblant souezhus, gwir eo ha dre wirionez penn-da-benn, eo spontus-displijus ar sevenadur modern brudet-se, n’en deus ket perzhioù dreistordinal ar skiant-prenañ, divlaz eo e-keñver ar gened diabarzh.

Kalz a reomp van gant ar savadurioù spontus-se a vez gwelet bepred, hag a denn da razh-logod.

Deuet eo ar bed da vezañ estonus-boreus, ar memes straedoù atav hag an tiez spontus-displijus e pep lec’h.

Deuet eo an holl dra-se da vezañ skuizhus, en Norzh hag er Su, er Reter hag er C’hornôg er Bed.

Ar memes lifre eo atav: spontus-displijus, digas-c’hoant, difrouezh. Modernism! a youc’h an engroezioù.

Heñvel omp ouzh pavioù lorc’hus gant ar vantell a zougomp hag ar botoù lufrus-kenañ, daoust ma vez milionoù a reuzeudien naonet ha diwadenn, truan, o redek amañ, aze hag ahont.

Aet eo an eeunded hag ar gened naturel, spontan, naiv, hep troioù-kamm ha livadurioù lorc’hus, da get er Reizh Gwregel. Modern omp bremañ, setu penaos eo ar vuhez.

Deuet eo an dud da vezañ spontus-kriz: yen eo aet ar garantez, den ne drugarez den ken.

Boutikoù pe stalafioù ar stalioù pompadus a lugern gant marc’hadourezh pompadus ha n’int ket evit reuzeudien.

Ar pezh nemetañ a c’hall Paourien ar vuhez ober eo sellout ouzh seiz ha bravigoù, c’hwezh-vat eus boutailhoù pompadus hag disglavier evit ar glaveier; gwelet hep gallout touchiñ, boureverezh heñvel ouzh hini Tantal.

Deuet eo tud an amzerioù modern-se da vezañ re gros: aet eo c’hwezh-vat ar vignoniezh ha c’hwezh-vat ar gwirvoud da get penn-da-benn.

Klemm a ra ar bobl, dreistkarget gant tailhoù; pep den en deus trubuilhoù, dleoù hon eus ha dleout a reomp; barnet omp ha n’hon eus ket peadra da baeañ, ar c’hudennoù a ziskar an empenn, den ne vev e peoc’h.

Ar burevidi gant krommlec’h ar blijadur en o c’hof hag ur sigarenn vat en o genoù, ma vezont harpet psikologel warni, a ra troioù-kamm politikel gant ar spered hep dezho preder ebet ouzh poan ar bobl.

Den n’eo eürus d’an amzerioù-se ha nebeutoc’h c’hoazh ar renk etre, emañ etre ar gleze hag ar voger.

Pinvidien ha paour, kredourien ha diskredourien, kenwerzhourien ha kesterien, kereourien ha govelerien, a vev peogwir o deus da vevañ, beuzet e vez o jahinerezh er gwin hag en em dreiñ a reont zoken da drampvrezherien evit tec’hel diouzh o-unan.

Deuet eo an dud da vezañ divalav, disfizius, mistrus, finesañserien, pervers; den ne gred e den ken; ijinet e vez bemdez aozioù nevez, testeniioù, berzioù a bep seurt, teulioù, testeni-anaoudegezh, h.a., ha memes tra ne dalv ket kement-se, ar finesañserien a ra goap eus an holl draoù dic’hwezh-se: ne baeont ket, tremen a reont dreist al lezenn memes ma ‘z eo dleet dezho mont gant o eskern d’an toull-bac’h.

Gopr ebet ne ro eürusted; aet eo ster ar wir garantez da get hag an dud a zimez hiziv hag a zisparti warc’hoazh.

Aet eo unaniezh an tiegezhioù da get siwazh, ar vezh organek n’eus ket anezhi ken, al lesbianegezh hag an heñvelrevelezh zo deuet da vezañ boutinoc’h eget en em walc’hiñ an daouarn.

Gouzout un dra bennak diwar-benn kement-mañ, klask anavezout abeg kement a vreinedigezh, enklask, klask, eo ar pezh a ginnigomp el levr-mañ e gwirionez.

Komz a ran e yezh ar vuhez pleustrek, gant ar c’hoant da c’houzout petra a guzh a-dreñv maskl spontus-displijus an ezisten.

Soñjal a ran dre vouezh uhel ha ra lavarfe gouzarded an intelek petra a blij dezho.

Ar teoriennoù a zo deuet da vezañ skuizhus hag a vez gwerzhet ha gwerzhet-ad zoken er marc’had. Neuze petra?

Servij a ra an teoriennoù nemet da zegas prederioù ha da c’hwervaata ar vuhez c’hoazh.

Dre abeg reizh e lavaras Goethe: “Gris eo an holl deorienn hag ar wezenn a frouezh aour a zo ar vuhez hepken zo glas”…

Skuizh eo ar bobl baour gant kement a deoriennoù, bremañ e vez kaoz a-zivout pleustrekter, ret eo deomp bezañ pleustrek ha gouzout da vat abegoù hon jahinerezhioù.