Al Levr eus ar Vuhez

Un den eo ar pezh eo e vuhez. Ar pezh a gendalc’h en tu all d’ar marv, eo ar vuhez. Setu ster levr ar vuhez a zigor gant ar marv.

Sellet ouzh ar gudenn-mañ diouzh ur savboent strizh-kenañ psikologel, un devezh bennak eus hor buhez, a zo e gwirionez un eilad bihan eus hollad ar vuhez.

Diouzh kement-mañ holl e c’hellomp divinout ar pezh a zeu da-heul: Ma ne labour ket un den warnañ e-unan hiziv, ne gemmo biken.

Pa vez asuret e fell labourat warnañ e-unan, ha pa ne vez ket labouret hiziv o tilezel evit arc’hoazh, kement-se a vo ur raktres simpl ha netra ken, rak ennañ emañ eilad hon holl vuhez en deiz-mañ.

Bez’ ez eus eno ur c’hrennlavar poblek a lavar: “Na lezit ket evit arc’hoazh ar pezh a c’heller ober hiziv end-eeun”.

Ma lavar un den: “Labourat a rin warnon-me va-unan, arc’hoazh”, ne labouro biken warnañ e-unan, rak bez’ e vo atav un arc’hoazh.

Hemañ a zo heñvel-tre ouzh ur gemennadenn, ur bruderezh pe ur panell a vez lakaet gant marc’hadourien zo en o stalioù: “HIZIV NE GLEVJAN KRED, ARC’HOAZH YA”.

Pa zegouezh unan bennak en ezhomm da c’houlenn krediñ, e stok ouzh ar gemennadenn spontus, ha ma tistro an deiz war-lerc’h, e kav adarre ar bruderezh pe ar banell disadorn.

Hemañ eo ar pezh a vez graet “kleñved an arc’hoazh” anezhañ er psikologiezh. Evel m’emañ un den da lavarout “arc’hoazh”, ne gemmo biken.

Ezhomm bras-kenañ hon eus, ha ne c’heller ket daleañ, da labourat warnomp hon-unan hiziv, ha n’eo ket da hunvreañ gant pigellentez en un dazont pe en un digarez dispar.

Ar re a lavar: “Mont a ran da ober kement-mañ pe kement all da gentañ ha goude-se e labourin”. Biken ne labourint warno o-unan, ar re-se eo an annezidi eus an douar meneget er Skriturioù Sakr.

Anavezet em boa un douar perc’henn galloudek a lavare: “Ezhomm am eus da vezañ rontaet da gentañ ha goude-se e labourin warnon-me va-unan”.

Pa zeuas klañv da vervel e teuis d’e weladenniñ, neuze e reas ar goulenn-mañ dezhañ: “C’hoant hoc’h eus c’hoazh da vezañ rontaet?”

“Regret bras am eus da vezañ kollet amzer”, a respontas din. Deizioù war-lerc’h e varvas, goude bezañ anavezet e fazi.

Douaroù niverus a oa gant an den-se, met c’hoant en doa da gemer ar perc’henniezhioù amezek, “rontaat”, a-benn ma vije bevennet resis e veurvaezh gant pevar hent.

“A-walc’h da bep devezh e boan!”, a lavaras ar Gran KABIR JEZUZ. En em evezhiañ hiziv end-eeun, e-keñver an devezh a zistro atav, bihanaenn eus hon holl vuhez.

Pa grog un den da labourat warnañ e-unan, hiziv end-eeun pa evezhie e vezioù hag e boanioù, e kerzh dre hent ar berzh.

Ne vije ket posubl dilemel ar pezh ne anavezomp ket. Ret eo deomp evezhiañ da gentañ hor fazioù hon-unan.

Ezhomm hon eus da anavezout n’eo ket hepken hon devezh, met ivez an darempred, gant an hevelep. Bez’ ez eus un devezh ordinal zo bet bevet war-eeun gant pep den, nemet an darvoudoù dibaot, dianav.

Dedennus eo evezhiañ an distro pemdeziek, adlavar ar gerioù hag an darvoudoù, evit pep den, hag all.

An adlavar pe distro an darvoudoù hag ar gerioù-se, a dalvez da vezañ studiet, e kas ac’hanomp d’an anaoudegezh-an-unan.