Diziplina

Eskola, ikastetxe eta unibertsitateetako irakasleek garrantzi handia ematen diote diziplinari, eta kapitulu honetan zehatz-mehatz aztertu behar dugu. Eskola, ikastetxe, unibertsitate eta abarretatik pasatu garen guztiok ondo dakigu zer diren diziplina, arauak, burdinazko erregelak, errietak, etab., etab., etab. Diziplina horri EZAUGARRIAREN LANDAKETA esaten zaio. Eskolako irakasleei asko gustatzen zaie EZAUGARRIA landatzea.

Gauza bati aurre egiten irakasten digute, beste zerbaiten aurka zerbait eraikitzen. Haragiaren tentazioei aurre egiten irakasten digute, eta geure burua zigortu eta penitentzia egiten dugu aurre egiteko. Alferkeriak dakartzan tentazioei AURRE EGITEN irakasten digute, ez ikasteko, eskolara ez joateko, jolasteko, barre egiteko, irakasleez trufatzeko, araudia urratzeko, etab., etab., etab.

Irakasleek uste okerra dute diziplinaren bidez uler dezakegula eskolako ordena errespetatzeko beharra, ikasteko beharra, irakasleen aurrean jarrera ona izateko beharra, ikaskideekin ondo eramateko beharra, etab., etab., etab.

Jendeak uste okerra du zenbat eta gehiago aurre egin, zenbat eta gehiago baztertu, orduan eta ulerkorrago, askeago, beteago, garaileago egiten garela. Jendeak ez du konturatu nahi zerbaiten aurka zenbat eta gehiago borrokatu, zenbat eta gehiago aurre egin, zenbat eta gehiago baztertu, orduan eta txikiagoa dela ULERMENA.

Edariaren bizioaren aurka borrokatzen bagara, denbora batez desagertuko da, baina GOGAMENAREN MAILU GUZTIETAN sakon ULERTU ez dugunez, berriro hartuko du lekua zaindari-lana alde batera uzten dugunean eta urte osorako edango dugu aldi berean. Fornikazioaren bizioa baztertzen badugu, denbora batez oso kastuak izango gara itxuraz (nahiz eta GOGAMENAREN beste MAILU batzuetan SATIRO izugarriak izaten jarraitu (amets EROTIKOEK eta gaueko poluzioek frogatu dezaketen bezala), eta gero indar handiagoz itzuliko gara antzinako ibileretara, FORNIKATZAILE BERRONEZINAK, FORNIKAZIOA zer den sakon ulertu ez izanaren ondorioz.

Asko dira KOKERIA baztertzen dutenak, haren aurka borrokatzen dutenak, haren aurka diziplinatzen direnak jokabide-ERREGELA jakin batzuk jarraituz, baina KOKERIAREN prozesu osoa benetan ulertu ez dutenez, funtsean KOKERIA ez izatea KODETZEN dute.

Asko dira IRAREN aurka diziplinatzen direnak, aurre egiten ikasten dutenak, baina subkontzientearen beste maila batzuetan existitzen jarraitzen du, nahiz eta itxuraz gure izaera desagertu den eta zaindariaren gutxieneko utzikeriaren aurrean, subkontzienteak traizio egiten digun eta orduan trumoi eta tximista egiten dugun iraz beterik, gutxien espero genuenean eta agian GARRANTZIA TXIKIENIK EZ duen arrazoiren batengatik.

Asko dira jelosien aurka diziplinatzen direnak eta azkenean sendo uste dutenak jada itzali dituztela, baina ulertu ez dituztenez, argi dago berriro agertzen direla eszenan, hain zuzen ere, ondo hiltzat genituenean.

Diziplinarik ezean bakarrik, askatasun benetakoan bakarrik, sortzen da gogamenean, ULERTZEAREN gar gorria. ASKATASUN SORTZAILEA ezin da inoiz ARMAZON batean existitu. Askatasuna behar dugu gure akats PSIKOLOGIKOAK osorik ULERTZEKO. Premiaz behar dugu hormak eraitsi eta altzairuzko katetik apurtu, aske izateko.

Gure Maisuek Eskolan eta gure Gurasoek on eta erabilgarri dela esan diguten guztia geuk geure kabuz esperimentatu behar dugu. Ez da nahikoa buruz ikasi eta imitatzea. Ulertu egin behar dugu.

Irakasle eta irakasleen ahalegin guztia ikasleen kontzientziara bideratu behar da. Ahalegindu behar dira ULERTZEKO bidean sar daitezen. Ez da nahikoa ikasleei hau edo hura izan behar dutela esatea, ikasleek aske izaten ikasi behar dute, balio guztiak, jendeak onuragarri, erabilgarri, noble esan dituen gauza guztiak aztertu, ikasi, aztertu ahal izateko, eta ez soilik onartu eta imitatu.

Jendeak ez du bere kabuz aurkitu nahi, gogamena itxiak, txepelak dituzte, ikertu nahi ez duten gogamenak, inoiz ikertzen ez duten eta IMITATU egiten duten gogamen mekanizistak.

Beharrezkoa, premiazkoa, ezinbestekoa da ikasleek gaztetatik IKASGELAK utzi arte benetako askatasuna izatea bere kabuz aurkitzeko, arakatzeko, ulertzeko, eta debekuen, errieten eta diziplinen horma abjektuek mugatu ez ditzaten.

Ikasleei zer egin behar duten eta zer ez esaten bazaie eta ULERTZEN eta esperimentatzen uzten ez bazaie, NON dago orduan haien adimena? ZER aukera eman zaio adimenari? Zertarako balio du orduan azterketak gainditzea, oso ondo janztea, lagun asko izatea adimentsuak ez bagara?

Adimena benetan aske gaudenean etortzen zaigu geure kabuz ikertzeko, ulertzeko, errietaren beldurrik gabe eta Diziplinen burdinazko erregelarik gabe aztertzeko. Ikasle beldurtiek, izutuek, diziplina izugarriei menpe egonda ez dute inoiz JAKIN ahal izango. Ezin izango dira inoiz adimentsuak izan.

Gaur egun, gurasoei eta irakasleei, ikasleek karrera bat egitea, mediku, abokatu, ingeniari, bulegari bihurtzea interesatzen zaie soilik, hau da, automatak bizirik, eta gero ezkondu eta gainera UMEAK EGITEKO MAKINAK bihurtzea, eta hori da dena.

Mutil edo neskek zerbait berri, zerbait desberdin egin nahi dutenean, armazon horretatik, aurreiritzietatik, ohitura zaharkituetatik, diziplinetatik, familiaren edo nazioaren tradizioetatik, etab., atera beharra sentitzen dutenean, orduan gurasoek are gehiago estutzen dituzte kartzelako kateak eta mutilari edo neskari esaten diote: Ez egin hori! ez gaude prest horretan laguntzeko, horiek erokeriak dira, etab., etab., etab. GUZTIRA, mutila edo neska formalki preso dago diziplinen, tradizioen, ohitura zaharkituen, ideia zaharkituen kartzelan, etab.

OINARRIZKO HEZKUNTZAK ORDENA eta ASKATASUNA uztartzen irakasten du. ASKATASUNIK GABEKO ORDENA TIRANIA da. ORDENARIK GABEKO ASKATASUNA ANARKIA da. ASKATASUNA ETA ORDENA jakintsu konbinatuta OINARRIZKO HEZKUNTZAREN OINARRIA dira.

IKASLEEK askatasun osoa izan behar dute beren kabuz egiaztatzeko, ARAKATZEKO, AURKITZEKO zer diren benetan, zer diren ziur BERE BURUAN eta bizitzan egin dezaketen hura. Ikasleek, soldaduek eta poliziek eta, oro har, diziplina zorrotzei menpe bizi behar duten pertsona horiek guztiak, ankerrak, giza minarekiko sentiberatasunik gabeak, errukigabeak bihurtu ohi dira.

DISZIPLINAK giza SENTIBERATASUNA suntsitzen du eta hori erabat frogatuta dago BEHAKETAK eta ESPERIENTZIAK. Diziplina eta araudi hainbeste direnez, garai honetako jendeak erabat galdu du SENTIBERATASUNA eta anker eta errukigabe bihurtu da. Benetan aske izateko oso sentikor eta humanista izan behar da.

Eskoletan, ikastetxeetan eta unibertsitateetan, ikasleei KLASERA ARRETA jartzen irakasten zaie eta ikasleek arreta jartzen dute errieta, belarri-tiraldia, burdinazko erregelarekin edo erregelarekin kolpea saihesteko, etab., etab., etab. Baina zoritxarrez ez zaie benetan irakasten ZER DEN ARRETA KONTZIENTEA.

Diziplinaren bidez ikasleak arreta jartzen du eta energia sortzailea gastatzen du askotan alferrikako moduan. Energia sortzailea MAKIN ORGANIKOAK fabrikatutako indar mota sotilena da. Jan eta edaten dugu eta digestio-prozesu guztiak funtsean sotiltze-prozesuak dira, non materia zakarrak materia eta indar erabilgarri bihurtzen diren. Energia sortzailea da: organismoak landutako MATERIA eta INDAR mota sotilena.

ARRETA KONTZIENTEA jartzen badakigu energia sortzailea aurreztu dezakegu. Zoritxarrez irakasleek ez diete beren ikasleei ARRETA KONTZIENTEA zer den irakasten. Arreta norantz bideratzen dugun, ENERGIA SORTZAILEA gastatzen dugu. Energia hori aurreztu dezakegu arreta banatzen badugu, gauzekin, pertsonekin, ideiekin identifikatzen ez bagara.

Pertsonarekin, gauzekin, ideiekin identifikatzen garenean, geure burua ahazten dugu eta orduan ENERGIA sortzailea galtzen dugu modu negargarrienean. PREMIAZKOA da jakitea ENERGIA SORTZAILEA aurreztu behar dugula KONTZIENTZIA esnatzeko eta ENERGIA SORTZAILEA dela POTENTZIAL BIZIA, KONTZIENTZIAREN IBILGAILUA, KONTZIENTZIA ESNATZEKO tresna.

GEURE BURUA EZ ahazten ikasten dugunean, ARRETA SUBJEKTUAREN; OBJEKTUAREN eta LEKUAREN artean banatzen ikasten dugunean, ENERGIA SORTZAILEA aurrezten dugu KONTZIENTZIA esnatzeko. Beharrezkoa da ARRETA maneiatzen ikastea kontzientzia esnatzeko, baina ikasleek ez dakite ezer honi buruz, beren IRAKASLEEK ez dietelako irakatsi.

ARRETA kontzienteki erabiltzen ikasten dugunean, diziplinak soberan uzten du orduan. Ikaslea edo ikaslea bere klaseetan, bere ikasgaietan, ordenean ARRETA jartzen duenak EZ du inongo diziplinarik behar.

PREMIAZKOA da IRAKASLEEK ASKATASUNA eta ORDENA adimentsuki uztartzeko beharra ulertzea eta hori posible da ARRETA KONTZIENTEAREN bidez. ARRETA KONTZIENTEAK IDENTIFIKAZIO deitzen den hori baztertzen du. Pertsonarekin, gauzekin, ideiekin IDENTIFIKATZEN garenean, FASZINAZIOA etortzen da eta azken honek LOA eragiten du KONTZIENTZIAN.

Arreta jartzen jakin behar da IDENTIFIKAZIORIK GABE. ZERbaitetan edo norbaitengan arreta jartzen dugunean eta geure burua ahazten dugunean, emaitza FASZINAZIOA eta KONTZIENTZIAREN LOA da. Begiratu arretaz ZINEMAGILE bati. Lo dago, dena ez daki, geure burua ez daki, hutsik dago, lozorroan dabilela dirudi, ikusten ari den pelikulaz amets egiten du, pelikulako heroez.

IKASLEEK klaseetan arreta jarri behar dute GEURE BURUA ahaztu gabe KONTZIENTZIAREN LO IZUGARRIAN erori ez daitezen. Ikasleak bere burua eszenan ikusi behar du azterketa bat aurkezten ari denean edo irakaslearen aginduz arbelean edo arbelan dagoenean, edo ikasten edo atseden hartzen edo ikaskideekin jolasten ari denean.

HIRU ZATITAN BANATUTAKO ARRETA: SUBJEKTUA, OBJEKTUA, LEKUA, egitatez ARRETA KONTZIENTEA da. Pertsonarekin, gauzekin, ideiekin, etab. IDENTIFIKATZEKO ERROREA egiten ez dugunean, ENERGIA SORTZAILEA aurrezten dugu eta gugan KONTZIENTZIAren esnatzea bizkortzen dugu.

MUNDU GORENETAN KONTZIENTZIA esnatu nahi duenak, hemen eta orain ESNATZEAGATIK hasi behar du. IKASLEAK pertsonarekin, gauzekin, ideiekin IDENTIFIKATZEKO ERROREA egiten duenean, bere burua ahazteko ERROREA egiten duenean, orduan liluran eta loaren erortzen da.

Diziplinak ez die ikasleei ARRETA KONTZIENTEA jartzen irakasten. Diziplina gogamenarentzat benetako espetxea da. Ikasleek ARRETA KONTZIENTEA maneiatzen ikasi behar dute eskolako bankuetan bertan, geroago bizitza praktikoan, eskolatik kanpo, beren burua ahazteko ERROREA egin ez dezaten.

Iraintzaile baten aurrean bere burua ahazten duen gizona berarekin identifikatzen da, liluratuta geratzen da, inkontzientziaren loan erortzen da eta orduan zauritu edo hil egiten du eta kartzelara doa ezinbestean. Iraintzailearekin LILURATZEN uzten ez duen hori, berarekin identifikatzen ez den hori, bere burua ahazten ez duen hori, ARRETA KONTZIENTEA jartzen dakien hori, ez litzateke gai izango iraintzailearen hitzei baliorik emateko, edo zauritzeko edo hiltzeko.

Gizakiak bizitzan egiten dituen akats guztiak bere burua ahazten duelako, identifikatzen delako, liluratuta geratzen delako eta loan erortzen delako gertatzen dira. Hobe litzateke gazteriarentzat, ikasle guztientzat, KONTZIENTZIAren ESNATZEA irakastea hainbeste diziplina absurduz esklabo bihurtu beharrean.