Ekimen Askea

Mundu osoko milioika ikasle egunero joaten dira Eskolara eta Unibertsitatera inkontzienteki, automatikoki, subjektiboki, zergatik ez dakitela.

Ikasleak Matematika, Fisika, Kimika, Geografia, eta abar ikastera behartuta daude.

Ikasleen buruak egunero jasotzen du informazioa, baina inoiz ez dira gelditzen informazio horren zergatia, helburua, pentsatzen. Zergatik betetzen gara informazio horrekin? Zertarako betetzen gara informazio horrekin?

Ikasleek bizitza mekanizista bat bizi dute benetan, eta informazio intelektuala jaso eta memoria zekenan gordeta eduki behar dutela baino ez dakite, hori da dena.

Ikasleei ez zaie inoiz bururatzen hezkuntza hau benetan zer den pentsatzea, eskolara, institutura edo unibertsitatera joaten dira gurasoek bidaltzen dituztelako, eta hori da dena.

Ez ikasleei, ez irakasleei, ez zaie inoiz bururatzen beren buruari galdetzea: Zergatik nago hemen? Zertara etorri naiz hona? Zein da benetan hona ekartzen nauen arrazoi sekretu egiazkoa?

Irakasleak, ikasle gizonezkoak eta emakumezkoak, kontzientzia lo dagoela bizi dira, benetako automatak bezala jokatzen dute, eskolara, institutura eta unibertsitatera modu inkontzientean, subjektiboan, joaten dira, benetan ezer jakin gabe zergatiari edo zertarakoari buruz.

Beharrezkoa da automatak izateari uztea, kontzientzia esnatzea, norberak aurkitzea zer den azterketak gainditzeko, ikasteko, egunero ikasteko leku jakin batean bizitzeko eta urtea pasatzeko borroka izugarri hau, eta sustoak, larritasunak, kezkak jasatea, kirola egitea, eskolako lagunekin borrokatzea, etab., etab., etab.

Irakasleek kontzienteago bihurtu behar dute, ikasleei kontzientzia esnatzen laguntzeko eskolatik, institutu edo unibertsitatetik laguntzeko.

Garratza da ikustea eskola, institutu eta unibertsitateetako bankuetan eserita dauden hainbeste AUTÓMATA, memorian gorde behar duten informazioa jasotzen, zergatik eta zertarako jakin gabe.

Mutilak urtea pasatzeaz baino ez dira arduratzen; bizitza irabazteko, enplegua lortzeko eta abar prestatzen ari direla esan zaie. Eta etorkizunari buruzko mila fantasia sortuz ikasten dute, oraina benetan ezagutu gabe, fisikako, kimikako, biologiako, aritmetikako, geografiako eta abar ikasi behar duten benetako arrazoia jakin gabe.

Neska modernoak senar on bat lortzeko prestatuta egoteko edo bizitza irabazteko eta behar bezala prestatuta egoteko ikasten dute, senarrak utziko balitu edo alargun edo neskazahar geratuko balira. Fantasiak buruan, benetan ez baitakite zein izango den beren etorkizuna edo zein adinetan hilko diren.

Eskolako bizitza oso lausoa, oso inkoherentea, oso subjektiboa da; haurrari batzuetan bizitza praktikoan ezertarako balio ez duten zenbait gai ikasarazten zaizkio.

Gaur egun, eskolan garrantzitsuena urtea pasatzea da, eta hori da dena.

Garai batean, gutxienez etika gehiago zegoen urtea pasatze horretan. Orain ez dago ETICA horrelakorik. Gurasoek irakaslea oso ezkutuan eros dezakete, eta mutilak edo neskak, IKASLE OSO TXARRA izan arren, urtea PASATUKO DU Ezinbestean.

Eskolako neskek irakasleari bizarra egiten diote URTEA PASATZEKO helburuarekin, eta emaitza zoragarria izan ohi da, irakasleak irakasten duenetik “J” bat bera ere ulertu ez badute ere, azterketetan ondo ateratzen dira eta urtea pasatzen dute.

Mutil eta neska oso argiak daude urtea pasatzeko. Hau, kasu askotan, argitasun kontua da.

Azterketa bat arrakastaz gainditzen duen mutil batek (azterketa zentzugabe batzuek) ez du esan nahi aztertu duten gaiari buruzko benetako kontzientzia objektiborik duenik.

Ikasleak loro, kotorro edo papagaiu baten antzera errepikatzen du, eta mekanikoki aztertu duen eta azterketa egin dioten gai hori. Hori ez da gai horretaz AUTO-KONZIENTE izatea, hori da ikasi duguna memorizatzea eta loro edo kotorro gisa errepikatzea, eta hori da dena.

Azterketak gainditzea, urtea pasatzea, ez da OSO ADIMENDUNA IZATEA esan nahi. Bizitza praktikoan, eskolan azterketetan inoiz ondo atera ez diren pertsona oso adimentsuak ezagutu ditugu. Eskolan ikasle txarrak izan ziren eta gramatika eta matematikako azterketak inoiz ondo gainditu ez zituzten idazle bikainak eta matematikari handiak ezagutu ditugu.

ANATOMIAN ikasle oso txarra zen baten kasua dakigu, eta sufrimendu handia izan ondoren bakarrik lortu zuen ANATOMIAko azterketetan ondo ateratzea. Gaur egun, ikasle hori ANATOMIAri buruzko lan handi baten egilea da.

Urtea pasatzeak ez du zertan oso adimentsua izatea esan nahi. Inoiz urte bat pasatu ez duten eta oso adimentsuak diren pertsonak daude.

Urtea pasatzea baino garrantzitsuagoa den zerbait badago, zenbait gai ikastea baino garrantzitsuagoa den zerbait badago, eta hain zuzen ere aztertzen diren gai horiei buruzko KONZIENTZIA OBJEKTIBO argia eta argitsua izatea da.

Irakasleek ahalegina egin behar dute ikasleei kontzientzia esnatzen laguntzeko; irakasleen ahalegin guztia ikasleen kontzientziara bideratu behar da. PREMIAZKOA da ikasleak aztertzen dituzten gai horietaz guztiz AUTO-KONZIENTE egitea.

Memorizatzea, loro bezala ikastea, ERGELA besterik ez da hitzaren zentzu osoenean.

Ikasleak gai zailak ikastera eta “URTEA PASATZEKO” memorian gordetzera behartuta daude, eta gero bizitza praktikoan gai horiek alferrikakoak ez ezik, ahaztu egiten dira memoria zekena delako.

Mutilak enplegua lortzeko eta bizitza irabazteko asmoz ikasten dute, eta gero, zortea badute, enplegu hori lortzen badute, profesionalak, medikuak, abokatuak eta abar bihurtzen badira, lortzen duten gauza bakarra betiko istorio bera errepikatzea da, ezkondu, sufritu, seme-alabak izan eta kontzientzia esnatu gabe hiltzen dira, beren bizitzaren kontzientziarik izan gabe hiltzen dira. Hori da dena.

Neskak ezkondu, beren etxeak osatu, seme-alabak izan, auzokideekin, senarrarekin, seme-alabekin borrokatu, dibortziatu eta berriro ezkondu, alargundu, zahartu, etab., eta azkenean HIL EGIN DIRA LO, INKONTZIENTE bizi ondoren, beti bezala existentziaren DRAMA MINBERATSU bera errepikatuz.

ESKOLAKO IRAKASLEEK ez dute konturatu nahi gizaki guztiek kontzientzia lo dutela. Premiazkoa da eskolako irakasleak ere esnatzea, ikasleak esnatu ahal izateko.

Ezertarako balio du burua teoriaz eta teoriaz betetzea eta Dante, Homer, Virgilio eta abar aipatzea, kontzientzia lo badugu, geure buruaz, aztertzen ditugun gaiez, bizitza praktikoaz kontzientzia objektibo, argi eta perfekturik ez badugu.

Zertarako balio du hezkuntzak sortzaile, kontziente, benetan adimentsu bihurtzen ez bagara?

Benetako hezkuntza ez datza irakurtzen eta idazten jakitean. Edozein tonto, edozein tonto gai da irakurtzen eta idazten jakiteko. ADIMENDUNAK izan behar dugu, eta ADIMENA kontzientzia esnatzen denean baino ez da esnatzen gugan.

Gizateriak % laurogeita hamazazpi SUBCONSCIENTZIA du eta % hiru KONZIENTZIA. KONZIENTZIA esnatu behar dugu, SUBCONSCIENTEA KONZIENTE bihurtu behar dugu. Ehuneko ehuneko kontzientzia izan behar dugu.

Gizakiak ez du soilik amesten bere gorputz fisikoa lo dagoenean, baita bere gorputz fisikoa lo ez dagoenean, erne dagoenean ere amesten du.

Amets egiteari utzi behar zaio, kontzientzia esnatu behar da, eta esnatze-prozesu horrek etxetik eta eskolatik hasi behar du.

Irakasleen ahalegina ikasleen KONZIENTZIARA bideratu behar da, eta ez soilik memoriara.

Ikasleek beren kabuz pentsatzen ikasi behar dute, eta ez soilik beste batzuen teoriak loro edo kotorro gisa errepikatzen.

Irakasleek ikasleen beldurra amaitzearen alde borrokatu behar dute.

Irakasleek ikasleei aztertzen dituzten teoria guztiak osasuntsu eta modu eraikitzailean desadosteko eta kritikatzeko askatasuna eman behar diete.

Zentzugabea da eskolan, institutuan edo unibertsitatean irakasten diren teoria guztiak DOGMATIKOKI onartzera behartzea.

Beharrezkoa da ikasleek beldurra uztea beren kabuz pentsatzen ikasteko. Premiazkoa da ikasleek beldurra uztea aztertzen dituzten teoriak aztertu ahal izateko.

Beldurra adimenaren oztopoetako bat da. Beldurra duen ikasleak EZ DUTE ausartzen desadostera eta FE ITSUko artikulu gisa onartzen du egile ezberdinek esaten duten guztia.

Ezertarako balio du irakasleek ausardiaz hitz egiteak beraiek beldur badira. Irakasleak beldurretik libre egon behar dira. Kritikari, zer esango dutenari eta abarri beldur dieten irakasleak EZIN dira benetan adimentsuak izan.

Hezkuntzaren benetako helburua beldurra amaitzea eta kontzientzia esnatzea izan behar da.

Zertarako balio du azterketak gainditzeak beldurti eta inkontziente jarraitzen badugu?

Irakasleek betebeharra dute ikasleei eskolako bankuetatik laguntzeko bizitzan erabilgarri izan daitezen, baina beldurra dagoen bitartean inor ezin da erabilgarri izan bizitzan.

Beldurrez beteta dagoen pertsona ez da ausartzen bestearen iritziarekin desadostera. Beldurrez beteta dagoen pertsonak ezin du ekimen librerik izan.

Irakasle ororen funtzioa da, jakina, bere eskolako ikasle guztiei eta bakoitzari laguntzea beldurretik guztiz libre egoten, modu espontaneoan jardun dezaten, esan edo agindu beharrik izan gabe.

Premiazkoa da ikasleek beldurra uztea ekimen libre espontaneoa eta sortzailea izan dezaten.

Ikasleak, beren ekimenez, aske eta espontaneoki, aztertzen dituzten teoria horiek aske aztertu eta kritikatzen dituztenean, izaki mekaniko, subjektibo eta zentzugabe hutsak izateari utziko diote orduan.

Premiazkoa da ekimen librea egotea ikasleengan adimen sortzailea sor dadin.

Beharrezkoa da adierazpen sortzaile aske eta baldintzarik gabekoa ematea ikasle guztiei, aztertzen dutenaz kontziente izan daitezen.

Ahalmen sortzaile askea ezin da agertu kritikari, zer esango dutenari, irakaslearen ferulari, arauei eta abarri beldurrik ez diegunean.

Giza adimena beldurrak eta dogmatismoak endekatuta dago, eta PREMIAZKOA da ekimen espontaneo eta beldurretik librearen bidez birsortzea.

Gure bizitza propioaz kontziente egin behar dugu, eta esnatze-prozesu horrek eskolako bankuetatik bertatik hasi behar du.

Gutxi balioko digu eskolak inkontziente eta lo atera bagara.

Beldurra abolitzeak eta ekimen askeak ekintza espontaneo eta purua sortuko dute.

Ekimenez, ikasleek eskubidea izan beharko lukete eskola guztietan aztertzen ari diren teoria guztiak batzarrean eztabaidatzeko.

Horrela bakarrik, beldurra askatuz eta aztertzen ari garena eztabaidatzeko, aztertzeko, MEDITATZEKO eta osasuntsu kritikatzeko askatasunaren bidez, gai horietaz kontziente egin gaitezke, eta ez memoriatzatutakoa errepikatzen duten loro edo kotorro hutsak izan.