Zahartzaroa

Bizitzako lehen berrogei urteek liburua ematen digute, hurrengo hogeita hamarrek iruzkina.

Hogei urterekin gizon bat pauma bat da; hogeita hamarrekin, lehoi bat; berrogeirekin, gamelu bat; berrogeita hamarrekin, suge bat; hirurogeirekin, txakur bat; hirurogeita hamarrekin, tximu bat, eta laurogeirekin, ahots bat eta itzal bat besterik ez.

Denborak gauza guztiak agerian uzten ditu: berak bakarrik hitz egiten duen berbalari oso interesgarria da, ezer galdetzen ez bazaio ere.

Ez dago gizaki deituriko ANIMALIA INTELEKTUAL txiroaren eskutik egindako ezer, denborak lehenago edo beranduago suntsitzen ez duenik.

“FUGIT IRRÉPARABILE TEMPUS”, ihes egiten duen denbora ezin da konpondu.

Denborak orain ezkutuan dagoen guztia argitara ateratzen du, eta une honetan distira egiten duen guztia estali eta ezkutatzen du.

Zahartzaroa maitasuna bezalakoa da, ezin da ezkutatu, nahiz eta gaztaroaren jantziekin mozorrotu.

Zahartzaroak gizonen harrotasuna apaltzen du eta umiliatu egiten ditu, baina gauza bat da apala izatea eta bestea umiliatuta erortzea.

Heriotza hurbiltzen denean, bizitzaz etsitako zaharrek zahartzaroa jada ez dela zama bat ikusten dute.

Gizon guztiek bizitza luzea bizitzeko eta zahar izateko itxaropena dute, eta, hala ere, zahartzaroak beldurra ematen die.

Zahartzaroa berrogeita hamasei urterekin hasten da, eta gero zazpi urteko aldietan prozesatzen da, dekretitudera eta heriotzara eramaten gaituztenak.

Zaharren tragediarik handiena, ez dago zaharrak izate hutsan, baizik eta zaharrak direla aitortu nahi ez izatearen zentzugabekerian eta gazteak direla uste izatearen ergelkerian, zahartzaroa delitu bat balitz bezala.

Zahartzaroak duen onena, helburutik oso gertu aurkitzen garela da.

NI PSIKOLOGIKOAK, NI NEUK, EGOAK, ez du hobetzen urteekin eta esperientziarekin; zaildu egiten da, zailago bihurtzen da, lan handiagoa eskatzen du, horregatik dio esaera herrikoiak: “GENIOA ETA IRUDIA HILOBIRA ARTE”.

Zahar zailen NI PSIKOLOGIKOA auto-kontsolatu egiten da aholku ederrak emanez, adibide itsusiak emateko ezintasunagatik.

Zaharrek oso ondo dakite zahartzaroa tirano oso izugarria dela, eta heriotza zigorrez gaztaro eroaren plazerez gozatzea debekatzen diela, eta nahiago dutela beren burua kontsolatu aholku ederrak emanez.

NI-ak NI-a ezkutatzen du, NI-ak bere buruaren zati bat ezkutatzen du eta dena esaldi sublime eta aholku ederrekin etiketatzen da.

NI NEUREN zati BATEK NI NEUREN beste zati bat ezkutatzen du. NI-ak komeni ez zaiona ezkutatzen du.

Behaketak eta esperientziak erabat frogatu dute bizioek uzten gaituztenean, atsegin dugula gu izan ginela uzten.

ANIMALIA INTELEKTUALAREN bihotza ez da urteekin hobera egiten, okerrera baizik, beti harrizkoa bihurtzen da, eta gaztaroan zikoitz, gezurti, haserrekor izan baginen, zahartzaroan are gehiago izango gara.

Zaharrak iraganean bizi dira, zaharrak atzoko egun askoren emaitza dira, adinekoek guztiz ez dakite bizi garen unea, zaharrak metatutako memoria dira.

Adinekotasun perfektura iristeko modu bakarra NI PSIKOLOGIKOA desegitea da. Momentuz momentu hiltzen ikasten dugunean, adinekotasun sublimera iristen gara.

Zahartzaroak zentzu handia du, lasaitasuna eta askatasuna NI-a desegin dutenentzat.

Grinak modu erradikal, total eta behin betikoan hil direnean, aske geratzen da bat, ez nagusi batengandik, nagusi askorengandik baizik.

Oso zaila da bizitzan aurkitzea adineko errugabeak, NI-aren hondakinak ere ez dituztenak, adineko mota horiek infinituki zoriontsuak dira eta instantetik instantera bizi dira.

JAKINTZAn ile zuritu duen gizona. Jakintzan adinekoa, maitasunaren jauna, gertakarien arabera, mende ugariren korrontea jakintzaz gidatzen duen argi-itsasargi bihurtzen da.

Munduan egon dira eta gaur egun ere badaude NI-aren azken hondakinak ere ez dituzten ADINEKO MAISU batzuk. ARHAT GNOSTIKO hauek loto loreak bezain exotikoak eta jainkotiarrak dira.

NI PLURALIZATUA modu erradikal eta behin betikoan desegin duen ADINEKO MAISU AGURGARRIA JAKINTZA PERFEKTUAREN, MAITASUN JAINZKOAREN ETA BOTERE SUBLIMEAREN adierazpen perfektua da.

NI-a jada ez duen ADINEKO MAISUA IZAKI JAINZKOTASUNAREN erakuspen osoa da.

ADINEKO SUBLIME horiek, ARHAT GNOSTIKO horiek mundua argitu dute antzinako garaietatik, gogora dezagun BUDHA, MOISES, HERMES, RAMARKRISHNA, DANIEL, SANTO LAMA, etab., etab., etab.

Eskola, ikastetxe eta unibertsitateetako maisuek, maistrek, familia buruek, belaunaldi berriei adinekoak errespetatzen eta ohoratzen irakatsi behar diete.

Izenik ez duen HORREK, JAINZKOTASUNA den HORREK, ERREALA den HORREK, hiru alderdi ditu: JAKINTZA, MAITASUNA, HITZA.

JAINZKOTASUNA AITA bezala JAKINTZA KOSMIKOA da, AMA bezala MAITASUN INFINITOA da, seme bezala HITZA da.

Familia buruan jakinduriaren sinboloa dago. Etxeko amari MAITASUNA dagokio, seme-alabek hitza sinbolizatzen dute.

Aita adindunak seme-alaben laguntza guztia merezi du. Aita zaharra ezin da lanean aritu eta zuzena da seme-alabek mantendu eta errespetatzea.

Ama Maitagarri adinduna ezin da lanean aritu eta, beraz, beharrezkoa da seme-alabek berarengatik zaintzea, maitatzea eta maitasun hori erlijio bihurtzea.

Bere Aita maitatzen ez dakienak, bere AMA GORATZEN ez dakienak, ezkerreko eskutik doa, akatsaren bidetik.

Seme-alabek ez dute gurasoak epaitzeko eskubiderik, inor ez da perfektua mundu honetan eta norabide batean akats jakin batzuk ez ditugunok, bestean ditugu, guztiok guraize berdinekin moztuta gaude.

Batzuek AMAREN MAITASUNA gutxiesten dute, beste batzuk AMAREN MAITASUNAZ ere barre egiten dute. Bizitzan horrela jokatzen dutenek ez dira Izenik ez duen HORRERA daraman bidetik ere sartu.

Bere Aita gorrotatzen duen eta bere Ama ahazten duen seme eskergabea benetan JAINZKOTASUNA den guztia gorrotatzen duen gaiztoa da.

KONTSZIENTZIAREN IRAULTZAK ez du ESKERGABEKOTASUNA esan nahi, aita ahaztea, ama maitagarria gutxiestea. KONTSZIENTZIAREN IRAULTZA JAKINTZA MAITASUNA eta BOTERE PERFEKTUA da.

Aitarengan jakinduriaren sinboloa dago eta amarengan MAITASUNaren iturri bizia aurkitzen da, zeinaren funts pururik gabe ezinezkoa den IZATEKO ERREALIZAZIO altuenak lortzea.