Egia

Haurtzarotik eta gaztarotik hasten da gure existentzia miserablearen Via Crucis-a, buruko bihurrikeria askorekin, familiako tragedia intimoekin, etxean eta eskolan izandako eragozpenekin, etab.

Argi dago haurtzaroan eta gaztaroan, salbuespen oso bakan batzuk izan ezik, arazo horiek guztiek ez gaituztela benetan sakonki eragiten, baina pertsona helduak garenean, galderak hasten dira: Nor naiz ni? Nondik nator? Zergatik sufritu behar dut? Zein da existentzia honen xedea? etab. etab. etab.

Bizitzako bidean denok egin dizkiogu geure buruari galdera hauek, denok ikertu, galdetu, hainbeste samintasun, atsekabe, borroka eta sufrimenduren “zergatia” ezagutu nahi izan dugu noizbait, baina, zoritxarrez, beti amaitzen dugu teoriaren batean, iritziren batean, sinesmenen batean, bizilagunak esandakoan, agure dekrepitu batek erantzun digunean, etab.

Benetako errugabetasuna eta bihotz lasaiaren bakea galdu ditugu eta, horregatik, ez gara gai egia zuzenean bere gordintasun osoan esperimentatzeko, besteek esaten dutenaren menpe gaude eta argi dago bide okerretik goazela.

Gizarte kapitalistak errotik kondenatzen ditu ateoak, Jainkoan sinesten ez dutenak.

Gizarte Marxista-Leninistak kondenatzen ditu JAINKOAN SINISTEN DUTENAK, baina funtsean bi gauzak berdinak dira, iritzi kontua, jendearen kapritxoak, adimenaren proiekzioak. Ez sineskortasunak, ez sinesgogortasunak, ez eszeptizismoak, ez dute esan nahi egia esperimentatu denik.

Adimenak luxua izan dezake sinesteko, zalantza egiteko, iritzia emateko, asmatzeko, etab., baina hori ez da egia esperimentatzea.

Eguzkian sinesteko edo ez sinesteko eta hura zalantzan jartzeko luxua ere izan dezakegu, baina izar erregeak argia eta bizia ematen jarraituko dio existitzen den guztiari, gure iritziek inolako garrantzirik izan gabe berarentzat.

Sinesmen itsuaren atzean, sinesgogortasunaren eta eszeptizismoaren atzean, moral faltsuaren ñabardura asko eta errespetagarritasun faltsuaren kontzeptu oker asko ezkutatzen dira, haien itzalean NI indartzen baita.

Gizarte kapitalistak eta gizarte komunistak, bakoitzak bere erara eta bere kapritxo, aurreiritzi eta teoriekin bat etorriz, bere moral mota berezia dute. Bloke kapitalistaren barruan morala dena, inmorala da bloke komunistaren barruan eta alderantziz.

Morala ohituren, lekuaren, garaien araberakoa da. Herrialde batean morala dena, beste herrialde batean inmorala da eta garai batean morala zena, beste garai batean inmorala da. Moralak ez du funtsezko baliorik, sakon aztertuz gero, ehuneko ehunean ergela da.

Oinarrizko hezkuntzak ez du morala irakasten, oinarrizko hezkuntzak ETICA IRAULTZAILEA irakasten du eta hori da belaunaldi berriek behar dutena.

Mendeetako gau beldurgarritik, garai guztietan, beti egon dira mundutik aldendu eta EGIA bilatu duten gizonak.

Zentzugabea da mundutik aldentzea EGIA bilatzeko, munduaren barruan eta gizonaren barruan hemen eta orain aurkitzen baita.

EGIA uneoro ezezaguna dena da eta ez da mundutik bananduz edo gure antzekoak abandonatuz aurkituko duguna.

Zentzugabea da esatea egia oro egia erdia dela eta egia oro akats erdia dela.

EGIA erradikala da eta BADA edo EZ DA, inoiz ezin da erdia izan, inoiz ezin da akats erdia izan.

Zentzugabea da esatea: EGIA denborarena da eta garai batean zena beste garai batean EZ dela.

EGIak ez du zerikusirik denborarekin. EGIA DENBORAZ KANPOKOA da. NI denbora da eta, beraz, ezin du EGIA ezagutu.

Zentzugabea da ustezko egia konbentzionalak, aldi baterakoak, erlatiboak suposatzea. Jendeak kontzeptuak eta iritziak nahasten ditu EGIA den horrekin.

EGIak ez du zerikusirik iritziekin ezta ustezko egia konbentzionalekin ere, hauek adimenaren proiekzio hutsalak baino ez baitira.

EGIA uneoro ezezaguna dena da eta NI psikologikoaren absentzian bakarrik esperimentatu daiteke.

Egia ez da sofismen, kontzeptuen, iritzien kontua. Egia esperientzia zuzenaren bidez bakarrik ezagutu daiteke.

Adimenak iritzia eman dezake soilik eta iritziek ez dute zerikusirik egiarekin.

Adimenak inoiz ezin du EGIA kontzebitu.

Eskoletako, kolegiotako, unibertsitateetako maisuek, andereñoek, egia esperimentatu behar dute eta bidea adierazi behar diete beren ikasleei.

EGIA esperientzia zuzenaren kontua da, ez teorien, iritzien edo kontzeptuen kontua.

Aztertu dezakegu eta aztertu behar dugu, baina premiazkoa da geure kabuz eta zuzenean esperimentatzea teoria, kontzeptu, iritzi bakoitzean egia dagoena, etab. etab. etab.

Aztertu, aztertu, galdetu egin behar dugu, baina, halaber, AZKAR eta atzerapenik gabe esperimentatu behar dugu aztertzen dugun guztian dagoen EGIA.

Ezinezkoa da EGIA esperimentatzea adimena asaldatuta, nahastuta, iritzi kontrajarriekin tormentatuta dagoen bitartean.

Egia esperimentatzea posible da adimena geldirik dagoenean, adimena isilik dagoenean soilik.

Eskoletako, kolegiotako eta unibertsitateetako maisuek eta andereñoek meditazio sakoneko bidea adierazi behar diete ikasleei.

Barne meditazioaren bideak adimenaren gelditasunera eta isiltasunera garamatza.

Adimena geldirik dagoenean, pentsamendurik, desirarik, iritzirik gabe, etab., adimena isilik dagoenean, egia guregana dator.