Zer Pentsatu. Nola Pentsatu.

Gure etxean eta eskolan, gurasoek eta irakasleek beti esaten digute zer pentsatu behar dugun, baina inoiz ez digute irakasten NOLA PENTSATU.

Zerbait pentsatzen jakitea erraz samarra da. Gure gurasoak, irakasleak, tutoreak, liburu-egileak, etab. etab. etab. bakoitza diktadore bat da bere erara, bakoitzak nahi du bere agindutan, eskakizunetan, teorietan, aurreiritzietan, etab. pentsatzea.

Adimenaren diktadoreak ugariak dira, sasiak bezala. Edozein lekutan dago bestearen adimena esklabizatzeko, botilaratzeko, arau, aurreiritzi, eskola jakin batzuen barruan bizitzera behartzeko joera perbertsoa.

Adimenaren milaka eta milioika DIKTADOREEK ez dute inoiz inoren askatasun mentala errespetatu nahi izan. Norbaitek haiek bezala pentsatzen ez badu, gaiztotzat, ernegatutzat, ignorantetzat hartzen dute, etab. etab. etab.

Mundu guztiak mundu guztia esklabizatu nahi du, mundu guztiak besteen askatasun intelektuala zapaldu nahi du. Inork ez du besteen pentsamendu askatasuna errespetatu nahi. Bakoitza JUICIOUS, SABIO, MARAVILLOSO sentitzen da, eta, normala denez, besteak bera bezalakoak izatea nahi du, bere eredu bihurtzea, bera bezala pentsatzea.

Gehiegi abusatu da adimenaz. Begiratu MERKATARIEI, eta haien propaganda egunkariaren, irratiaren, telebistaren, etab. etab. etab. bidez. Propaganda komertziala modu diktatorialean egiten da! Erosi zuk xaboi hau! Zapatak hauek! Hainbeste pezeta! Hainbeste dolar! Erosi oraintxe bertan! Berehala! Ez utzi biharko! Berehala izan behar du! etab. Soilik falta da esatea obeditzen ez baduzu kartzelan sartuko zaituztela, edo hiltzen zaituztela.

Aitak indarrez sartu nahi dizkio seme-alabari bere ideiak, eta eskolako irakasleak errieta egiten du, zigortu egiten du eta kalifikazio baxuak jartzen dizkio mutil edo neskak irakaslearen ideiak DIKTATORIALKI onartzen ez baditu.

Giza erdia beste giza erdiaren adimena esklabizatu nahi du. Besteen adimena esklabizatzeko joera hori agerian geratzen da historia beltzaren orrialde beltza aztertzen dugunean.

Leku guztietan existitu eta existitzen dira herriak esklabizatzeko asmoz SANGRETSU DIKTADURAK. Jendeak pentsatu behar duena agintzen duten diktadura odoltsuak. Zorigaitzekoa hura! aske pentsatzen saiatzen dena: hura ezinbestean joango da kontzentrazio-esparruetara, Siberiara, kartzelara, behartutako lanetara, urkamendira, fusilatzera, erbestera, etab.

Ez MAISU eta MAISTRARIK, ez FAMILIA GURASORIK, ez libururik, ez dute NOLA PENTSATZEN irakatsi nahi.

Jendeari gustatzen zaio besteei pentsatzera behartzea nola izan behar duen uste dutenaren arabera, eta argi dago horretan bakoitza DIKTADORE bat dela bere erara, bakoitzak azken hitza duela uste du, bakoitzak irmo uste du beste guztiek bera bezala pentsatu behar dutela, bera baita onenetik onena.

Familia gurasoak, irakasleak, ugazabak, etab. etab. etab., errieta egiten diete eta berriro errieta egiten diete beren menpekoei.

Izugarria da gizateriaren joera ikaragarri hori besteei errespetua ez izateko, besteen adimena zapaltzeko, besteen pentsamendua kaiolaratzeko, itxi, esklabizatu, kateatzeko.

Senarrak indarrez sartu nahi dizkio bere ideiak emazteari buruan, bere doktrina, bere ideiak, etab. eta emazteak gauza bera egin nahi du. Askotan senarra eta emaztea dibortziatu egiten dira ideiak bateraezinak direlako. Ezkontideek ez dute ulertu nahi besteen askatasun intelektuala errespetatzeko beharra.

Ezkontiderik ez du beste ezkontide baten adimena esklabizatzeko eskubiderik. Bakoitza, hain zuzen, errespetuaren merezi du. Bakoitzak eskubidea du nahi duen bezala pentsatzeko, bere erlijioa aitortzeko, nahi duen alderdi politikoari dagokiolako.

Eskolako neska-mutilei indarrez pentsatzera behartzen zaie ideia hauetan eta haietan, baina ez zaie adimena nola erabili irakasten. Haurren adimena samurra, elastikoa, malgua da, eta zaharrena, berriz, gogorra, finkoa, buztina molde batean bezala, jada ez da aldatzen, jada ezin da aldatu. Haur eta gazteen adimena aldaketa askoren mende dago, alda daiteke.

Haurrei eta gazteei NOLA PENTSATZEN irakatsi ahal zaie. Zaharrei oso zaila da NOLA PENTSATZEN irakastea, beraiek dagoeneko diren bezalakoak baitira, eta hala hiltzen dira. Oso arraroa da bizitzan errotik aldatzeko interesa duen zaharrik aurkitzea.

Jendearen adimena haurtzarotik moldatzen da. Hori da gurasoek eta eskolako irakasleek egin nahiago dutena. Gozatu egiten dute haur eta gazteen adimena eratzen. Molde batean sartutako adimena, hain zuzen, adimen egokitua da, adimen esklaboa.

Beharrezkoa da eskolako MAISU eta MAISTREK adimenaren katetikak haustea. Premiazkoa da irakasleek haurren adimena benetako askatasunerantz nola zuzendu jakitea, gehiago esklabizatu ez daitezen. Ezinbestekoa da irakasleek ikasleei NOLA PENTSATU BEHAR DEN irakastea.

Irakasleek ulertu behar dute ikasleei analisi, meditazio, ulermen bidea irakasteko beharra. Pertsona ulerkorik ez du inoiz ezer onartu behar modu dogmatikoan. Lehenik ikertzea premiazkoa da. Ulertu, ikertu, onartu baino lehen.

Beste hitzetan esanda, esango dugu ez dagoela onartzeko beharrik, ikertu, analizatu, meditatu eta ulertu baizik. Ulermena betea denean, onarpena alferrikakoa da.

Ezertarako ez digu balio burua informazio intelektualez betetzeak eskolatik ateratzean PENTSATZEN EZ BADAKIGU eta AUTOMATA BIZIDUN bezala jarraitzen badugu, makinak bezala, gure gurasoen, aiton-amonen eta birraiton-amonen errutina bera errepikatuz, etab. Beti gauza bera errepikatzea, makinen bizitza bizitzea, etxetik bulegora eta bulegotik etxera, ezkontzea haurrak egiteko makinatxo bihurtzeko, hori ez da bizitzea, eta horretarako ikasten badugu, eta horretarako eskolara, ikastetxera eta unibertsitatera hamar edo hamabost urtez joaten bagara, hobe litzateke ez ikastea.

EL MAHATMA GHANDI gizon oso berezia izan zen. Askotan artzain protestanteak bere atean eseri ziren orduak eta orduak bere forma protestantean Kristautasunera bihurtzeko borrokan. Ghandik ez zuen artzainen irakaskuntza onartzen, ezta baztertzen ere, ULERTU egiten zuen, ERRESPETATU egiten zuen, eta hori da dena. Askotan esaten zuen MAHATMA: “Ni Brahman, Judu, Kristau, Mahometano, etab. etab. etab. MAHATMAk ulertzen zuen erlijio guztiak beharrezkoak direla, guztiek balio ETERNO berdinak gordetzen dituztelako.

Doktrina edo kontzepturen bat onartzeak edo baztertzeak adimen-heldutasunik eza agerian uzten du. Zerbait baztertzen edo onartzen dugunean, ez dugulako ulertu. ULERMENA dagoen lekuan, onarpena edo baztertzea soberan dago.

Sinesten duen adimena, sinesten ez duen adimena, zalantza egiten duen adimena, adimen IGNORANTEA da. ZUHURZIAREN bidea ez datza SINISTEAN edo EZ SINISTEAN edo ZALANTZA EGITEAN. ZUHURZIAREN bidea DATZA IKERTZEAN, analizatzean, meditatzean eta ESPERIMENTATZEAN.

EGIA unez une ezezaguna dena da. Egiaren ez du zerikusirik norberak sinesten duenarekin edo sinesten ez duenarekin, ezta eszeptizismoarekin ere. EGIA ez da zerbait onartzearen edo baztertzearen kontua. EGIA ESPERIMENTATZEKO, BIZITZEKO, ULERTZEKO kontua da.

MAISUEN ahalegin guztiak, azken sintesian, ikasleak errealaren, egiaren ESPERIENTZIARA eramatera bideratu behar dira.

PREMIAZKOA da MAISU eta MAISTREK haurren adimen PLASTIKO eta MALTXA MOLDATZERA zuzendutako joera zaharkitu eta kaltegarri hori uztea. Zentzugabekeria da aurreiritziz, grinaz, aurrekontzeptu zaharkituz betetako ADINEKO pertsonek haur eta gazteen adimena horrela zapaltzea, haien adimena beren ideia herdoildu, baldar, zaharkituen arabera moldatzen saiatuz.

Hobe da IKASLEEN ASKATASUN INTELEKTUALA errespetatzea, haien prestutasun mentala, haien berezkotasun sortzailea errespetatzea. Maisu-maistrek ez dute ikasleen adimena kaiolaratzeko eskubiderik.

Funtsezkoa ez da ikasleen ADIMENARI zer pentsatu behar duen DIKTATZEA, baizik eta modu osoan, NOLA PENTSATU irakastea. ADIMENA EZAGUTZAREN tresna da eta beharrezkoa da MAISU eta MAISTREK beren ikasleei tresna hori zentzuz nola erabili irakastea.