Zoriontasuna

Jendea egunero lan egiten du, bizirauteko borrokatzen da, nolabait existitu nahi du, baina ez da zoriontsua. Zoriontasunaren kontu hori txineraz dago -horrela esaten da-, larriena da jendeak badakiela, baina hainbeste samintasunen erdian, badirudi ez dutela egunen batean zoriona lortzeko esperantza galtzen, nola ez dakitela.

Gizon-emakume pobreak! Zenbat sufritzen duten! Eta, hala ere, bizi nahi dute, bizitza galtzeko beldur dira.

Jendeak psikologia iraultzaileari buruz zerbait ulertuko balu, agian bestela ere pentsatuko lukete; baina egia esan ez dakite ezer, beren zoritxarren erdian biziraun nahi dute eta hori da dena.

Une atseginak eta oso atseginak daude, baina hori ez da zoriona; jendeak plazerra zorionarekin nahasten du.

“Pachanga”, “Parranda”, mozkortasuna, orgia; piztia-plazerra da, baina ez zoriona… Hala ere, badira jai txiki osasuntsuak mozkortasun barik, piztiakeriarik barik, alkoholik barik, etab., baina hori ere ez da zoriona…

Pertsona atsegina zara? Nola sentitzen zara dantzatzen duzunean? Maiteminduta zaude? Benetan maite duzu? Zer moduz sentitzen zara adoratzen duzun izakiarekin dantzatzen? Utzidazue une honetan gupidagabe samarra izaten hau esatean, hau ere ez dela zoriona.

Zahar zaudete jada, plazer horiek erakartzen ez bazaituzte, labezomorro zaporea badute; Barkaidazue gazte eta ilusioz beterik egongo bazinete desberdina izango zinateketela esaten badizuet.

Dena dela, esan bezala esan, dantzatu ala ez dantzatu, maitemindu ala ez maitemindu, dirua deritzon hori izan ala ez izan, zu ez zara zoriontsu, kontrakoa pentsatu arren.

Batek bizitza osoa ematen du zoriontasuna nonahi bilatzen eta aurkitu barik hiltzen da.

Latinoamerikan asko dira egunen batean loteriaren sari potoloa ateratzeko esperantza dutenak, horrela zoriona lortuko dutela uste dute; batzuk egia esan ateratzen dute, baina ez horregatik lortzen dute hainbeste anhelatutako zoriona.

Bat gaztea denean, emakume idealarekin amesten du, “Mila eta Gau bateko” printzesaren batekin, aparteko zerbaitekin; gero gertakarien errealitate gordina dator: Emakumea, mantendu beharreko haur txikiak, arazo ekonomiko zailak, etab.

Ez dago zalantzarik seme-alabak hazten diren heinean, arazoak ere hazten direla eta ezinezko ere bihurtzen direla…

Umea edo neska hazten doazen heinean, zapata txikiak gero eta handiagoak dira eta prezioa handiagoa, hori argi dago.

Izakiak hazten diren heinean, arropa gero eta garestiagoa da; dirua egonda ez dago arazorik honetan, baina ez badago, gauza larria da eta izugarri sufritzen da…

Hori guztia gutxi gorabehera eramangarria izango litzateke, emakume on bat edukiko balitz, baina gizon pobre hura traizionatzen dutenean, “adarrak jartzen dizkiotenean”, zertarako balio dio, orduan, horren alde borrokatzeak dirua lortzeko?

Zoritxarrez badira kasu apartekoak, emakume zoragarriak, egiazko lagunak oparotasunean zein zoritxarrean, baina kolmoen kolmorako orduan gizonak ez daki baloratzen eta beste emakume batzuen alde uzten du, bizitza mingostuko diotenak.

Neskato asko daude “principe urdin” batekin amesten dutenak, zoritxarrez benetan, gauzak oso bestelakoak izaten dira eta gertakarien eremuan emakume pobre hura borrero batekin ezkontzen da…

Emakume baten ilusiorik handiena etxe eder bat izatera iristea eta ama izatea da: “santutasun predestinatua”, hala ere, gizona oso ona suertatu arren, gauza zaila dena, azkenean dena pasatzen da: seme-alabak ezkontzen dira, joan egiten dira edo gurasoei gaizki ordaintzen diete eta etxea behin betiko amaitzen da.

Guztira, bizi garen mundu krudel honetan, ez dago jende zoriontsurik… Giza izaki pobre guztiak zorigaiztokoak dira.

Bizitzan diruz kargatutako asto asko ezagutu ditugu, mota guztietako arazoz beteta, auziak, gainezka zergez, etab. Ez dira zoriontsuak.

Zertarako balio du aberats izateak osasun ona ez baduzu? Aberats pobreak! Batzuetan edozein eskale baino zoritxarrekoagoak dira.

Dena pasatzen da bizitza honetan: gauzak, pertsonak, ideiak, etab. Dirua dutenak pasatzen dira eta ez dutenak ere pasatzen dira eta inork ez du benetako zoriona ezagutzen.

Askok beren buruetatik ihes egin nahi dute drogen edo alkoholaren bidez, baina egia esan ez dute ihes hori lortzen bakarrik, baizik eta okerragoa dena, bizioaren infernuaren artean harrapatuta geratzen dira.

Alkoholaren edo marihuana edo “L.S.D.”ren, etab., lagunak desagertu egiten dira sorginkeriaz bizioak bizitza aldatzea erabakitzen duenean.

“Nire Burutik”, “Ni Neuretik” ihes eginez, ez da zoriona lortzen. Interesgarria litzateke “zezena adarretatik hartzea”, “NI” behatzea, mina zerk eragiten duen aurkitzeko asmoz aztertzea.

Batek hainbeste miseriaren eta samintasunen benetako arrazoiak aurkitzen dituenean, bistakoa da zerbait egin dezakeela…

“Ni Neurekin”, “Nire Mozkortasunekin”, “Nire Bizioekin”, “Nire Afektuekin” amaitzen lortzen bada, hainbeste min eragiten didatenak bihotzean, nire kezkekin, burmuinak suntsitzen dizkidatenak eta gaixotzen nautenak, etab., etab., argi dago orduan garaitzen dela denborazkoa ez dena, gorputzetik, afektuetatik eta adimenetik haratago dagoena, ulermenarentzat benetan ezezaguna dena eta honela deitzen dena: ZORIONTASUNA!

Ukaezina da, kontzientziak botilaratuta, “NI NEUREN” artean, “NI NEUREN” artean, jarraitzen duen bitartean, inola ere ez duela zoriontasun legitimoa ezagutuko.

Zoriontasunak “NI NEUREK”, “NI NEUREK” inoiz ezagutu ez duen zaporea du.