Iluntasuna

Gure garaiko arazo zailenetako bat teorien labirinto korapilatsua da, zalantzarik gabe.

Ukaezina da garai hauetan gehiegi ugaritu direla eskola seudo-esoteristak eta seudo-okultistak han eta hemen.

Arimen, liburuen eta teorien merkantzia izugarria da; arraroa da hainbeste ideia kontraesankorren sarean benetan bide sekretua aurkitzea lortzen duenik.

Gauza guztietan larriena lilura intelektiboa da; joera dago gogamenak jasotzen duen guztiarekin zorrotz elikatzeko, modu intelektualean.

Adimenaren bidelagunak ez dira jada liburu-azoka nagusietan dagoen liburutegi subjektibo eta orokor horrekin konformatzen, baizik eta, gainera, dohainez ugaritzen den seudo-esoterismo eta seudo-okultismo merkearekin ere asetzen eta indigesten dira.

Jargon horien guztien emaitza adimenaren gaizkileen nahasmena eta desorientazio nabaria da.

Etengabe jasotzen ditut mota guztietako gutunak eta liburuak; bidaltzaileek beti bezala eskola honi edo hari buruz galdetuz, liburu honi edo hari buruz, honako hau erantzutera mugatzen naiz: Utzi alferkeria mentala; zuri ez zaizu bestearen bizitza axola behar, desintegratu jakin-minaren animalia-ni hori, zuri ez zaizkizu beste eskolak axola behar, serio bihurtu, ezagut ezazu zeure burua, aztertu zeure burua, behatu zeure burua, etab., etab., etab.

Benetan garrantzitsuena da zeure burua sakon ezagutzea gogamenaren maila guztietan.

Iluntasunak inkontzientzia dira; argia kontzientzia da; gure iluntasunetan argiak sar dezala utzi behar dugu; jakina, argiak iluntasunak garaitzeko ahalmena du.

Zoritxarrez, jendea bere gogamenaren giro kirasdun eta zikinean auto-itxita dago, bere Ego maitea adoratzen.

Jendea ez da konturatzen ez direla beren bizitzaren jabe, ziur aski pertsona bakoitza barrutik kontrolatzen dute beste pertsona askok, barruan daramagun ni aniztasun horri buruz modu enfatikoan hitz egin nahi dut.

Agerian, ni horietako bakoitzak gure gogamenean pentsatu behar duguna jartzen du, gure ahoan esan behar duguna, gure bihotzean sentitu behar duguna, etab.

Baldintza hauetan, giza nortasuna makina organoaren zentro kapitalen kontrol gorenera iritsi nahi duten eta nagusitasuna lortzeko lehian ari diren hainbat pertsonek gobernatutako robot bat besterik ez da.

Egiaren izenean, solemnitatez baieztatu behar dugu gizaki deitutako animalia intelektual pobreak, oso orekatua dela uste duen arren, desoreka psikologiko osoan bizi dela.

Ugaztun intelektuala ez da inola ere aldebakartasunekoa, hala balitz orekatua izango litzateke.

Animalia intelektuala, zoritxarrez, aldeanitza da, eta hori asetasunez frogatuta dago.

Nola orekatua izan liteke humanoide arrazionala? Oreka perfektua egon dadin, kontzientzia esnatua behar da.

Kontzientziaren argiak soilik, angeluetatik ez, geure buruengan erdialdean modu betean zuzenduta, kontrasteekin, kontraesan psikologikoekin amaitu eta gure baitan benetako barne oreka ezar dezake.

Barruan daramagun ni multzo hori guztia desegiten badugu, kontzientziaren esnatzea dator eta, ondorioz edo korolarioz, gure psikearen benetako oreka.

Zoritxarrez, jendeak ez du konturatu nahi bizi duten inkontzientziaz; sakon lo egiten dute.

Jendea esna egongo balitz, bakoitzak bere ingurukoak sentituko lituzke bere baitan.

Jendea esna egongo balitz, gure ingurukoek gure baitan sentituko gintuzkete.

Orduan, jakina, gerrak ez lirateke existituko eta lur osoa benetan paradisu bat izango litzateke.

Kontzientziaren argiak, benetako oreka psikologikoa emanez, gauza bakoitza bere lekuan ezartzen du, eta lehen gurekin gatazka intimoan sartzen zena, bere leku egokian geratzen da.

Hain da jendetzaren inkontzientzia, ezen ez baitira gai argiaren eta kontzientziaren artean dagoen erlazioa aurkitzeko ere.

Ukaezina da argia eta kontzientzia gauza beraren bi alderdi direla; argia dagoen tokian kontzientzia dago.

Inkontzientzia iluntasunak dira eta azken hauek gure barnean existitzen dira.

Auto-behaketa psikologikoaren bidez soilik uzten dugu argiak gure iluntasunetan sartzen.

“Argia iluntasunetara etorri zen, baina iluntasunek ez zuten ulertu”.