Lan Kristikoa

Kristo intimoa barnean sortzen da Yo Psikologikoaren disoluzioarekin lotutako lanean.

Jakina, barneko Kristoa gure ahalegin asmo handikoen eta borondatezko sufrimenduen une gorenean baino ez da agertzen.

Kristo-suaren agerpena gure bizitzako gertakari garrantzitsuena da.

Kristo intimoa orduan gure prozesu mental, emozional, motor, instintibo eta sexual guztien arduradun bihurtzen da.

Ukaezina da Kristo intimoa gure barneko salbatzaile sakona dela.

Bera, perfektua izanik gugan sartzean, inperfektua ematen du; kastoa izanik, ez balitz bezala ematen du; zuzena izanik, ez balitz bezala ematen du.

Hau argiaren islapen ezberdinen antzekoa da. Betaurreko urdinak erabiltzen baditugu, dena urdin irudituko zaigu, eta gorriak erabiltzen baditugu, gauza guztiak kolore honetakoak ikusiko ditugu.

Bera, zuria izan arren, kanpotik ikusita bakoitzak begiratzen duen kristal psikologikoaren bidez ikusiko du; horregatik jendeak ikustean, ez du ikusten.

Gure prozesu psikologiko guztien arduradun bihurtzean, perfekzioaren Jaunak ezin konta ahala sufritzen du.

Gizon bihurturik gizonen artean, proba askotatik pasa eta tentazio kontaezinak jasan behar ditu.

Tentazioa sua da, tentazioaren gaineko garaipena Argia da.

Iniziatuak arriskutsu bizitzen ikasi behar du; horrela dago idatzita; hau Alkimistek badakite.

Iniziatuak irmotasunez ibili behar du Labanaren Ertzaren Bidetik; bide zailaren alde batera eta bestera amildegi izugarriak daude.

Egoaren disoluzioaren bide zailan bide konplexuak daude, zehazki benetako bidean sustraiak dituztenak.

Jakina, Labanaren Ertzaren Bidetik inora eramaten ez duten bide ugari sortzen dira; horietako batzuk amildegira eta etsipenera eramaten gaituzte.

Unibertsoaren zonalde batzuetako maiestate bihur gaitzaketen bideak daude, baina inola ere ez gaituzte Aita Kosmiko Betikoaren senora itzuliko.

Bide liluragarriak daude, itxura santuenekoak, esanezinak, tamalez mundu infernalen bilakaera sumergitura baino ezin gaitzaketen eraman.

Yoaren disoluzioaren lanean Kristo Intimoari erabat eman behar diogu gure burua.

Batzuetan konponbide zaila duten problemak agertzen dira; bat-batean; bidea labirinto ulergaitzetan galtzen da eta ez dakigu nondik jarraitzen duen; Kristo Intimoari eta isilpean dagoen Aitari erabateko obedientziak soilik orienta gaitzake kasu horietan.

Labanaren Ertzaren Bidea arriskuz beteta dago barrutik eta kanpotik.

Ohiko moralak ez du balio; morala ohituren esklaboa da; garaiarena; lekuarena.

Iraganeko garaietan morala zena orain immorala da; Erdi Aroan morala zena garai moderno hauetan immorala izan daiteke. Herrialde batean morala dena beste herrialde batean immorala da, etab.

Egoaren disoluzioaren lanean, batzuetan oso ondo goazela uste dugunean, oso gaizki goazela gertatzen da.

Aldaketak ezinbestekoak dira aurrerapen esoterikoan, baina jende erreakzionarioa iraganean botilaratuta geratzen da; denboran petrifikatu egiten dira eta trumoiak eta tximistak jotzen gaituzte oinarrizko aurrerapen psikologikoak eta aldaketa erradikalak egiten ditugun heinean.

Jendeak ez ditu iniziatuaren aldaketak jasaten; hau atzoko egunetan petrifikatuta jarraitzea nahi dute.

Iniziatuak egiten duen edozein aldaketa berehala immoral gisa sailkatzen da.

Gauzak Kristo-lanaren argitan angelu honetatik begiratuz, munduan idatzi diren moral-kode ezberdinen eraginkortasunik eza argi eta garbi agerian jar dezakegu.

Ukaezina da Kristo agerikoa eta, hala ere, gizon errealaren bihotzean ezkutatua; gure egoera psikologiko ezberdinen arduradun bihurtzean, jendearentzat ezezaguna izanik, krudel, immoral eta bihurri gisa kalifikatua da.

Paradoxikoa da jendeak Kristoa adoratzea eta, hala ere, kalifikatibo izugarriak egoztea.

Jakina, jende inkontziente eta lozorroan dagoenak Kristo historiko bat baino ez du nahi, antropomorfikoa, estatua eta dogma hautsiezinak dituena, erraz egokitu ahal izateko beren moral-kode baldar eta herdoildu guztiak eta beren aurreiritzi eta baldintza guztiak.

Jendeak ezin du inoiz gizonaren bihotzean dagoen Kristo Intimoa kontzebitu; jendetzek estatua-kristoa baino ez dute adoratzen eta hori da dena.

Jendetzari hitz egiten zaionean, Kristo iraultzailearen errealismo gordina, Kristo gorriarena, Kristo errebeldearena deklaratzen zaienean, berehala jasotzen ditu honako kalifikatiboak: blasfemoa, heretikoa, gaiztoa, profanatzailea, sakrilegoa, etab.

Horrelakoak dira jendetzak, beti inkontzienteak; beti lozorroan. Orain ulertuko dugu zergatik Golgotan gurutziltzatutako Kristok bere arimaren indar guztiekin oihukatzen duen: Aita barka iezaiezu, ez dakitelako zer egiten duten!

Kristoa berez bat izanik, asko bezala agertzen da; horregatik esan da batasun anizkoitz perfektua dela. Badakienarentzat, hitzak boterea ematen dio; inork ez zuen esan, inork ez du esango, INKARTATUA DUENAK soilik baizik.

Inkartatzea funtsezkoa da Yo pluralizatuaren lan aurreratuan.

Perfekzioaren jauna gugan lan egiten du gure buruarekin lanean kontzienteki ahalegintzen garen heinean.

Izugarri mingarria da Kristo Intimoak gure psike propioaren barruan egin behar duen lana.

Egia esan, gure Barne Maisuak bere via crucis osoa gure arimaren funtsean bertan bizi behar du.

Idatzita dago: “Jainkoari erregutzen eta mazoarekin ematen”. Era berean, idatzita dago: “Lagundu zeure buruari eta nik lagunduko dizut”.

Jainkotiar Ama Kundaliniari erregutzea funtsezkoa da nahi ez diren gehigarri psikikoak disolbatzeari dagokionez, baina Kristo Intimoa nire buruaren funtsezkoenetakoetan, jakinduriaz funtzionatzen du berak bere gain hartzen dituen erantzukizunen arabera.