Bere Burua Akusatzea

Gutako bakoitzak barruan daraman Esentzia goitik dator, Zerutik, izarretatik… Ukaezina da Esentzia zoragarria “LA” notatik datorrela (Esne Bidea, bizi garen Galaxia).

Esentzia preziatua “SOL” notatik (Eguzkia) eta gero “FA” notatik (Eremu Planetarioa) igarotzen da, mundu honetan sartzen da eta gure barnean sartzen da. Gure gurasoek izarretatik datorren Esentzia hau hartzeko gorputz egokia sortu zuten…

Geure buruarengan gogor lan eginez eta gure antzekoen alde sakrifikatuz, garaile itzuliko gara Uraniako senora sakonera… Mundu honetan arrazoiren batengatik bizi gara, zerbaitetarako, faktore berezi batengatik…

Bistan da, geure buruari buruz, gure bizitzari buruz zerbait jakin nahi badugu, asko dago ikusi, aztertu eta ulertu behar duguna… Bizitzaren zergatia ezagutu gabe hiltzen denaren existentzia tragikoa da…

Gutako bakoitzak bere bizitzaren zentzua aurkitu behar du bere kabuz, minaren kartzelan preso mantentzen duena… Agirikoa da gutako bakoitzean bizitza mingosten digun zerbait dagoela eta aurka tinko borrokatu behar dugula… Ez da ezinbestekoa zoritxarrean jarraitzea, atzeraezina da kosmiko hauts bihurtzea hain ahul eta zorigaizto egiten gaituen hori.

Ezertarako balio du titulu, ohore, diploma, diru, arrazoikeria subjektibo hutsal, bertute ezagunekin eta abar eta abar eta abarrekin harrotzeak. Ez dugu inoiz ahaztu behar hipokrisiak eta nortasun faltsuaren hutsalkeria tontoek jende baldar, herdoildu, atzerakoi eta erreakzionario bihurtzen gaituztela, berria ikusteko gai ez direnak…

Heriotzak esanahi positibo zein negatibo asko ditu. Kontuan hartu “KABIR Handia Jesus Kristo”-ren behaketa bikain hura: “Hildakoek lurpera ditzatela beren hildakoak”. Jende asko, bizi arren, hilda dago bere baitan lan egiteko eta, beraz, barne eraldaketarako.

Haien dogm eta sinesmenen artean botilaratutako pertsonak dira; atzoko oroitzapenetan petrifikatutako jendea; antzinako aurreiritziez betetako gizabanakoak; zer esango dutenaren esklabo diren pertsonak, izugarri epelak, axolagabeak, batzuetan “jakintsuak”, egian daudela sinetsita, horrela esan zietelako, eta abar eta abar eta abar.

Jende horrek ez du ulertu nahi mundu hau “Gimnasio Psikologikoa” dela, eta horren bidez posible litzatekeela denok barruan daramagun itsuskeria sekretu hori suntsitzea… Jende pobre horrek zein egoera negargarrian dauden ulertuko balu, izututa dardarka egingo lukete…

Hala ere, pertsona horiek beti pentsatzen dute beren buruaz onena; beren bertuteez harro daude, perfektuak, bihotz onekoak, zerbitzukideak, nobleak, karitatiboak, adimentsuak, beren betebeharrak betetzen dituztenak direla sentitzen dute, etab. Bizitza praktikoa eskola gisa izugarria da, baina berez helburu gisa hartzea, bistan denez, absurdua da.

Bizitza bera, egunero bizi den bezala, hartzen dutenek ez dute ulertu beren buruarengan lan egiteko “Eraldaketa Erradikala” lortzeko beharra. Zoritxarrez, jendea mekanikoki bizi da, inoiz ez dute barne lanari buruz ezer entzun…

Aldatzea beharrezkoa da, baina jendeak ez daki nola aldatu; asko sufritzen dute eta ez dakite zergatik sufritzen duten ere… Dirua izatea ez da dena. Aberats askoren bizitza benetan tragikoa izan ohi da…