Haurren Autokontzientzia

Oso jakintsu esan digute inkontzientearen ehuneko laurogeita hamazazpia eta kontzientearen ehuneko hirua ditugula.

Zintzotasunez eta hitz joko barik, esango dugu gure barruan daramagun Esentziaren ehuneko laurogeita hamazazpia botilaratuta, sartuta, txertatuta dagoela, osotasunean “Ni Neu” osatzen duten Yo bakoitzaren barruan.

Bistan da, Yo bakoitzaren artean gatibu dagoen Esentzia edo Kontzientzia bere baldintzapenaren arabera prozesatzen dela.

Desintegratutako edozein Yok Kontzientziaren ehuneko jakin bat askatzen du; Esentzia edo Kontzientziaren emantzipazioa edo askapena ezinezkoa litzateke Yo bakoitzaren desintegrazioa gabe.

Zenbat eta Yo gehiago desintegratu, orduan eta Auto-Kontzientzia handiagoa. Zenbat eta Yo gutxiago desintegratu, orduan eta Kontzientzia esnatuaren ehuneko txikiagoa.

Kontzientziaren esnatzea posible da NI disolbatuz, norbere baitan hilz, hemen eta orain.

Ukaezina da Esentzia edo Kontzientzia gure barruan daramagun Yo bakoitzaren artean sartuta dagoen bitartean, lo dagoela, egoera inkontzientean.

Premiazkoa da inkontzientea kontziente bihurtzea eta hori Yo-ak suntsituz bakarrik da posible; norbere baitan hilz.

Ezinezkoa da esnatzea aldez aurretik norbere baitan hil gabe. Lehenengo esnatzen saiatzen direnek gero hiltzeko, ez dute baieztatzen dutenaren benetako esperientziarik, akatsaren bidetik doaz erabat.

Jaioberriak zoragarriak dira, auto-kontzientzia osoaz gozatzen dute; erabat esna daude.

Jaioberriaren gorputzaren barruan Esentzia berriro sartuta dago eta horrek ematen dio izakiari bere edertasuna.

Ez dugu esan nahi Esentzia edo Kontzientziaren ehuneko ehuna jaioberrian berriro sartuta dagoenik, baizik eta normalean Yo-en artean gatibu ez dagoen ehuneko hiru libre hori.

Hala ere, jaioberrien organismoaren artean berriro sartutako Esentzia librearen ehuneko horrek auto-kontzientzia osoa, argitasuna, etab. ematen die.

Helduek errukiz ikusten dute jaioberria, uste dute izakia inkontziente dagoela, baina, tamalez, oker daude.

Jaioberriak heldua benetan den bezala ikusten du; inkontzientea, ankerra, perbertsoa, etab.

Jaioberriaren Yo-ak joan eta etorri egiten dira, sehaskaren inguruan bueltaka dabiltza, gorputz berriaren artean sartu nahiko lukete, baina jaioberriak oraindik nortasuna fabrikatu ez duenez, Yo-ek gorputz berrian sartzeko edozein saiakera ezinezkoa baino zerbait gehiago da.

Batzuetan, izakiak izutu egiten dira sehaskara hurbiltzen diren fantasma edo Yo horiek ikustean eta orduan garrasi egiten dute, negar egiten dute, baina helduek ez dute hori ulertzen eta uste dute haurra gaixo dagoela edo gose edo egarri dela; horrelakoa da helduen inkontzientzia.

Nortasun berria eratzen doan heinean, aurreko existentzietatik datozen Yo-ak pixkanaka gorputz berrian sartzen joaten dira.

Yo guztia berriro sartu denean, munduan agertzen gara ezaugarri gaituen barneko itsusitasun izugarri horrekin; orduan, nonahi gabiltza lozorroan bezala; beti inkontziente, beti perbertso.

Hiltzen garenean, hiru gauza doaz hilobira: 1) Gorputz fisikoa. 2) Oinarri bizi organikoa. 3) Nortasuna.

Oinarri vitala, mamu gisa, pixkanaka desintegratzen doa, hilobi aurrean, gorputz fisikoa ere desintegratzen doan heinean.

Nortasuna inkontzientea edo infrakontzientea da, nahi duen bakoitzean sartu eta atera egiten da hilobitik, poztu egiten da doluak loreak eramaten dizkiotenean, bere senideak maite ditu eta oso poliki disolbatzen doa, hauts kosmiko bihurtu arte.

Hilobitik haratago jarraitzen duen hori EGO da, NI pluralizatua, ni neu, deabru pila bat zeinen barruan Esentzia, Kontzientzia, gatibu dagoen, bere garaian itzultzen dena, berriro sartzen dena.

Garratzagarria da haurraren nortasun berria fabrikatzean, Yo-ak ere berriro sartzea.