Grabitate-Zentro Iraunkorra

Benetako indibidualtasunik ez dagoenez, ezinezkoa da helburuetan jarraitutasuna egotea.

Indibiduo psikologikorik ez badago, gutako bakoitzean pertsona asko bizi badira, subjektu arduradunik ez badago, zentzugabea litzateke norbaiti helburuen jarraitutasuna eskatzea.

Ondo dakigu pertsona baten barruan pertsona asko bizi direla, beraz, erantzukizunaren zentzu osoa ez da benetan existitzen gugan.

Une jakin batean Ni jakin batek baieztatzen duenak ezin du seriotasunik izan, beste edozein Nik beste edozein unetan kontrakoa baieztatu dezakeelako.

Honek guztiak larria dena da jende askok erantzukizun moralaren zentzua dutela uste izatea eta beti berdinak direla esanez engainatzea.

Badira pertsonak, beren existentziako edozein unetan estudio Gnostikoetara etortzen direnak, irrikaren indarrez distiratzen direnak, lan esoterikoarekin ilusioz betetzen direnak eta, are gehiago, beren existentzia osoa gai horiei eskaintzea zin egiten dutenak.

Zalantzarik gabe, gure mugimenduko anai-arreba guztiek miresten dute horrelako gogotsu bat.

Ezin da poztu horrelako pertsonak entzutean, hain deboziozkoak eta benetan zintzoak.

Hala ere, idilioak ez du asko irauten, edozein egunetan arrazoi zuzen edo bidegabe, sinple edo konplikatu bategatik, pertsona Gnosisetik erretiratzen da, orduan lanari uzten dio eta nahastea zuzentzeko, edo bere burua justifikatzen saiatzeko, beste edozein erakunde mistikori atxikitzen zaio eta orain hobeto doala uste du.

Joan-etorri guzti hau, eskola, sekta, erlijio etengabe aldatze hau, gure barruan beren nagusitasunagatik borrokatzen diren Nien ugaritasunari zor zaio.

Ni bakoitzak bere irizpidea, bere adimena, bere ideiak dituenez, normala da iritzi-aldaketa hau, erakundetik erakundera, idealetik idealera, etab. etengabe tximeleta ibiltzea.

Subjektua bera, Ni bati ibilgailu gisa balio dion makina bat besterik ez da, beste bati bezala.

Ni mistiko batzuk autoengainatzen dira, sekta jakin bat utzi ondoren Jainkoak direla sinestea erabakitzen dute, argi itxuragarri gisa distiratzen dute eta azkenean desagertu egiten dira.

Badira pertsonak, une batez lan esoterikora hurbiltzen direnak eta gero beste Ni bat esku hartzen duen unean, azterketa hauek behin betiko uzten dituztenak eta bizitzak irensten uzten dutenak.

Bistan denez, bizitzaren aurka borrokatzen ez bada, honek irentsi egiten zaitu eta benetan bizitzak irentsten uzten ez duten aspiranteak arraroak dira.

Gure barruan Nien ugaritasun oso bat existitzen denez, grabitate-zentro iraunkorra ezin da existitu.

Normala da subjektu guztiak ez direla intimoan autoerrealizatzen. Ondo dakigu izakiaren autoerrealizazio intimoak helburuen jarraitutasuna eskatzen duela eta grabitate-zentro iraunkorra duen norbait aurkitzea oso zaila denez, orduan ez da arraroa barneko autoerrealizazio sakona lortzen duen pertsona oso arraroa izatea.

Normala da norbait lan esoterikoarekin ilusioz betetzea eta gero uztea; arraroa da norbaitek lanari ez uztea eta helburura iristea.

Egia esan, egiaren izenean, baieztatzen dugu Eguzkia laborategiko esperimentu oso konplikatu eta izugarri zaila egiten ari dela.

Oker gizaki deitutako animalia intelektualaren barruan, gizaki eguzkitsu bihurtu daitezkeen germenak daude, egoki garatuta.

Hala ere, ez dago gaizki argitzea germen horiek garatuko direnik ez dagoela ziur, normala da endekatzea eta zoritxarrez galtzea.

Edozein kasutan, gizaki eguzkitsu bihurtu behar gaituzten aipatutako germenek ingurune egokia behar dute, ondo dakigu hazia, ingurune antzuan ez dela ernetzen, galdu egiten dela.

Gure sexu-guruinetan gordetako gizakiaren benetako hazia ernetzeko, helburuen jarraitutasuna eta gorputz fisiko normala behar dira.

Zientzialariek barne-sekrezioko guruinekin entseguak egiten jarraitzen badute, aipatutako germenen garapen-aukera oro gal daiteke.

Sinestezina badirudi ere, inurriek antzeko prozesu batetik igaro ziren jada, gure Lur planetaren iragan arkaiko urrun batean.

Harrituta geratzen da inurrien jauregi baten perfekzioa ikustean. Ez dago zalantzarik edozein inurritegitan ezarritako ordena izugarria dela.

Kontzientzia esnatu duten Hastapenek esperientzia mistiko zuzenaren bidez dakite, inurriak munduko historialari handienek susmatzen ez dituzten garaietan, zibilizazio sozialista oso boteretsua sortu zuen giza arraza bat izan zirela.

Orduan, familia horretako diktadoreak, hainbat sekta erlijioso eta borondate askea ezabatu zituzten, horrek guztiak boterea kentzen zielako eta totalitarioak izan behar zutelako hitzaren zentzu osoenean.

Baldintza hauetan, banakako ekimena eta eskubide erlijiosoa ezabatuta, animalia intelektuala inboluzio eta endekapen bidetik abiatu zen.

Aurreko guztiari esperimentu zientifikoak gehitu zitzaizkion; organoen transplanteak, guruinak, hormonekin entseguak, etab., etab., etab., horren emaitza izan zen pixkanaka txikitzea eta organismo humano horien alterazio morfologikoa, azkenean ezagutzen ditugun inurri bihurtu arte.

Zibilizazio hura guztia, ezarritako ordena sozialarekin lotutako mugimendu horiek guztiak mekaniko bihurtu ziren eta gurasoetatik seme-alabetara heredatu ziren; gaur egun, harrituta geratzen da inurritegi bat ikustean, baina ezin dugu haien adimen falta deitoratu gabe utzi.

Geure buruarekin lan egiten ez badugu, izugarriki inboluzionatzen eta endekatzen gara.

Eguzkia naturaren laborategian egiten ari den esperimentuak, zalantzarik gabe, zaila izateaz gain, emaitza oso gutxi eman ditu.

Gizaki eguzkitsuak sortzea posible da gutako bakoitzean benetako lankidetza dagoenean soilik.

Ez da posible gizaki eguzkitsua sortzea gure barruan grabitate-zentro iraunkor bat ezarri gabe.

Nola izan genezake helburuen jarraitutasuna gure psikian grabitate-zentroa ezartzen ez badugu?

Eguzkiak sortutako edozein arrazak, zalantzarik gabe, ez du beste helbururik naturan, sorkuntza honen interesei eta eguzki esperimentuari zerbitzatzea baino.

Eguzkiak bere esperimentuan huts egiten badu, arraza horrekiko interes guztia galtzen du eta hau, egitatez, suntsipenera eta inboluzionera kondenatuta geratzen da.

Lurraren gainazalean existitu diren arrazetako bakoitzak eguzki esperimenturako balio izan du. Arraza bakoitzetik Eguzkiak zenbait garaipen lortu ditu, gizaki eguzkitsu talde txikiak bilduz.

Arraza batek bere fruituak eman dituenean, modu progresiboan desagertzen da edo bortizkiro hiltzen da katastrofe handien bidez.

Gizaki eguzkitsuak sortzea posible da ilargi indarretatik independentizatzen borrokatzen denean. Ez dago zalantzarik gure psikian daramagun Ni hauek guztiak, erabat ilargikoak direla.

Ezinezkoa litzateke ilargi indarretik askatzea, aurretik gure baitan grabitate-zentro iraunkor bat ezarriko ez bagenu.

Nola disolbatu genezake Ni pluralizatuaren osotasuna helburuen jarraitutasunik ez badugu? Nola izan genezake helburuen jarraitutasuna gure psikian grabitate-zentro iraunkor bat aurretik ezarri ez badugu?

Oraingo arrazak, ilargi eraginetik independentizatzearen ordez, eguzki adimenarekiko interes guztia galdu duenez, zalantzarik gabe Inboluzio eta endekapenera kondenatu du bere burua.

Ezinezkoa da benetako gizakia eboluzio mekanikoaren bidez sortzea. Ondo dakigu eboluzioa eta bere arreba bikia inboluzioa, naturaren ardatz mekanikoa osatzen duten bi lege besterik ez direla. Ezin hobeto definitutako puntu bateraino eboluzionatzen da eta gero inboluzio prozesua dator; igoera orori jaitsiera bat gertatzen zaio eta alderantziz.

Ni ezberdinek kontrolatutako makinak baino ez gara. Naturaren ekonomiari zerbitzatzen diogu, ez dugu indibidualtasun definiturik zenbait seudo-esoteristek eta seudo-okultistek oker uste duten bezala.

Premiaz aldatu behar dugu gizakiaren germenek beren fruituak eman ditzaten.

Geure buruarekin lan eginez benetako helburuen jarraitutasunez eta erantzukizun moralaren zentzu osoz soilik bihur gaitezke gizaki eguzkitsu. Honek gure existentzia osoa geure buruaren gaineko lan esoterikoari eskaintzea dakar.

Eboluzioaren mekanikaren bidez egoera eguzkitsura iristeko itxaropena dutenek, beren burua engainatzen dute eta egitatez inboluzio endekapenera kondenatzen dute.

Lan esoterikoan ezin dugu aldakortasunaren luxua eman; ideia haizeak dituzten horiek, gaur beren psikian lan egiten dutenek eta bihar bizitzak irentsten uzten dietenek, lan esoterikoa uzteko aitzakiak, justifikazioak bilatzen dituzten horiek endekatu eta inboluzionatuko dira.

Batzuek akatsa atzeratzen dute, dena biharko uzten dute beren egoera ekonomikoa hobetzen duten bitartean, kontuan izan gabe eguzki esperimentua oso bestelakoa dela beren irizpide pertsonalarekin eta beren proiektu ezagunekin alderatuta.

Ez da hain erraza gizaki eguzkitsu bihurtzea Ilargia gure barruan kargatzen dugunean, (Egoa ilargikoa da).

Lurrak bi ilargi ditu; honen bigarrena Lilith deitzen da eta ilargi zuria baino pixka bat urrunago dago.

Astronomoek Lilith lente bat bezala ikusten dute, oso tamaina txikikoa baita. Hori da Ilargi beltza.

Egoaren indar zitalenak Lilithetik Lurrera iristen dira eta emaitza psikologiko infrahumano eta abereak sortzen dituzte.

Prentsa Gorriaren krimenak, historiako erailketa munstrotsuenak, uste ezinezko delituak, etab., etab., etab., Lilith-en bibrazio-uhinei zor zaizkie.

Giza izakian irudikatutako ilargi eragin bikoitzak, bere barruan kargatzen duen Egoaren bidez, porrot hutsa bihurtzen gaitu.

Gure existentzia osoa geure buruaren gaineko lanari ematearen premia ikusten ez badugu, ilargi indar bikoitzetik askatzeko helburuarekin, Ilargiak irentsiko gaitu, inboluzionatuz, gero eta gehiago endekatuz kontziente eta inkontziente kalifikatu genezakeen zenbait egoeraren barruan.

Honek guztiak larria dena da ez dugula benetako indibidualtasunik, grabitate-zentro iraunkor bat bagenu benetan serio lan egingo genuke egoera eguzkitsua lortu arte.

Aitzaki asko daude gai hauetan, saihesbide asko daude, erakarpen liluragarri asko daude, egitatez ia ezinezkoa izaten da arrazoi horregatik lan esoterikoaren premia ulertzea.

Hala ere, dugun borondate askearen marjin txikiak eta lan praktikorantz bideratutako Irakaskuntza Gnostikoak eguzki esperimentuarekin lotutako gure helburu nobleetarako oinarri izan gintezke.

Adimen haizeak ez du hemen esaten ari garena ulertzen, kapitulu hau irakurtzen du eta ondoren ahaztu egiten du; gero beste liburu bat dator eta beste bat, eta azkenean zerura pasaportea saltzen digun edozein erakunderi atxikitzen gara, modu baikorragoan hitz egiten digunari, hemendik haratago erosotasunak bermatzen dizkigunari.

Horrelakoak dira jendeak, hari ikusezinek kontrolatutako txotxongilo hutsak, ideia haizeak dituzten eta helburuen jarraitutasunik ez duten panpina mekanikoak.