Barne Estatua

Barne-egoerak kanpoko gertaerekin modu egokian uztartzea adimenez bizitzea da… Adimenez bizitako edozein gertaerak bere barne-egoera espezifikoa eskatzen du…

Hala ere, tamalez, jendeak bere bizitza aztertzen duenean, pentsatzen du bizitza bera kanpoko gertaerek soilik osatzen dutela… Txiroak! pentsatzen dute halako edo halako gertaera gertatu ez balitzaie, beren bizitza hobea izango litzatekeela…

Uste dute zortea aurkitu zitzaiela eta zoriontsu izateko aukera galdu zutela… Galdutakoa deitoratzen dute, mespretxatu zutena negarrez, iraganeko estropezuak eta zoritxarrak gogoratuz auhen egiten dute…

Jendea ez da konturatzen begetatzea ez dela bizitzea eta kontzienteki existitzeko gaitasuna Arimaren barne-egoeren kalitatearen menpe soilik dagoela… Ez du axola, egia esan, zein ederrak diren bizitzako kanpoko gertaerak, une horietan barne-egoera egokian ez bagaude, gertaera onenak aspergarriak, nekagarriak edo, besterik gabe, gogaikarriak irudi dakizkiguke…

Baten batek ezkontza-festa irrikaz itxaroten du, gertaera bat da, baina gerta liteke une zehatzean hain kezkatuta egotea, ezen benetan ez baitu horretan inolako gozamendurik hartzen eta dena protokolo bat bezain lehor eta hotz bihurtzen dela…

Esperientziak erakutsi digu ez direla benetan gozatzen oturuntza edo dantza batera joaten diren pertsona guztiak… Inoiz ez da falta asperturik onenetariko festetan, eta piezarik goxoenak batzuk alaitzen ditu eta beste batzuk negarrez jartzen ditu…

Oso arraroak dira kanpoko gertaera barne-egoera egokiarekin konfidentzialki uztartzen dakiten pertsonak… Tamalgarria da jendeak ez jakitea kontzienteki bizitzen: negar egiten dute barre egin behar dutenean eta barre egiten dute negar egin behar dutenean…

Kontrola desberdina da: Jakintsua alai egon daiteke, baina inoiz ez ero-frenesiz beteta; triste, baina inoiz ez desesperatuta eta ahulduta… lasai indarkeriaren erdian; abstemio orgian; kastoa lizunkeriaren artean, etab.

Pertsona melankolikoek eta pesimistek bizitzaz okerrena pentsatzen dute eta, egia esan, ez dute bizi nahi… Egunero ikusten dugu zorigaiztokoak izateaz gain, are okerrago, besteen bizitza ere mingots bihurtzen duten pertsonak…

Horrelako jendeak ez luke aldatuko egunero festaz festa biziz ere; gaixotasun psikologikoa barruan daramate… pertsona horiek barne-egoera erabat gaiztoak dituzte…

Hala ere, subjektu horiek zuzentzat, santutzat, bertutetsutzat, nobletzat, laguntzailetzat, martirtzat, etab., etab., etab. jotzen dute beren burua. Gehiegi auto-kontsideratzen duten pertsonak dira; beren burua asko maite duten pertsonak…

Beren buruaz asko errukitzen diren eta beti beren erantzukizunak saihesteko ihesbideak bilatzen dituzten pertsonak… Horrelako pertsonak behe-emozioetara ohituta daude eta agerikoa da, beraz, egunero gizakiz azpiko elementu psikikoak sortzen dituztela.

Zorigaitzeko gertaerak, zorte txarrak, miseria, zorrak, problemak, etab., bizitzen ez dakiten pertsonen esklusibotasuna dira… Edonork osa dezake kultura intelektual aberats bat, baina oso pertsona gutxik ikasi dute zuzen bizitzen…

Kanpoko gertaerak kontzientziaren barne-egoeretatik bereizi nahi dituenean, duin existitzeko ezintasuna erakusten du zehazki. Kanpoko gertaerak eta barne-egoerak kontzienteki uztartzen ikasten dutenek arrakastaren bidetik doaz…