Abesti Psikologikoa

Iristeko unea heldu da “barne-kontsiderazioa” deritzon horretan oso serioski hausnartzeko.

Ez dago inolako zalantzarik “auto-kontsiderazio intimoaren” alderdi negargarriari buruz; honek, kontzientzia hipnotizatzeaz gain, energia asko galtzera bultzatzen gaitu.

Batek bere buruarekin hainbeste identifikatzeko akatsik ez balu egingo, barne-auto-kontsiderazioa ezinezkoa baino zerbait gehiago litzateke.

Batek bere buruarekin identifikatzen denean, gehiegi maite du bere burua, errukia sentitzen du bere buruarekin, auto-kontsideratzen da, pentsatzen du beti oso ondo portatu dela pertsona honekin, bestearekin, emaztearekin, seme-alabekin, etab., eta inork ez duela hori baloratzen jakin, etab. Guztira, santu bat da eta beste guztiak gaiztoak, zekenak.

Barne-auto-kontsiderazioaren forma ohikoenetako bat besteek norberaz pentsa dezaketenarekin kezkatzea da; agian uste dute ez garela zintzoak, zintzoak, egiazkoak, ausartak, etab.

Honetan guztian bitxiena da, zoritxarrez, kezka mota honek dakartzan energia-galera handia ez jakitea.

Inongo gaitzik egin ez diguten pertsona batzuekiko jarrera etsai asko, hain zuzen ere, barne-auto-kontsideraziotik sortutako kezka horiei zor zaizkie.

Egoera hauetan, bere burua hainbeste maitatuz, horrela auto-kontsideratuz, argi dago ni-a edo hobeto esanda ni-ak itzali beharrean izugarri indartzen direla.

Bere buruarekin identifikatuta, bere egoeraz asko errukitzen da eta kontuak egiten hastea ere gertatzen zaio.

Horrela pentsatzen du pertsona honek, besteak, adiskideak, amak, bizilagunak, nagusiak, lagunak, etab., etab., etab., ez diotela behar bezala ordaindu bere ontasun ezagunei esker, eta horretan sartuta jasanezin eta aspergarri bihurtzen da guztientzat.

Horrelako subjektu batekin, ia ezin da hitz egin, edozein elkarrizketa bere kontu-liburura eta bere sufrimendu txitxarragarrietara joango baita ziur.

Idatzita dago lan esoteriko gnostikoan, arimaren hazkundea besteekiko barkamenaren bidez bakarrik dela posible.

Norbaitek unez une, momentuz momentu bizitzen badu, zor diotenagatik sufrituz, egin diotenagatik, eragin dizkioten mingostasunengatik, beti bere abesti berdinarekin, ezin izango da ezer hazi bere baitan.

Jaunaren otoitzak esan du: “Barkatu gure zorrak, guk ere gure zordunei barkatzen diegun bezala”.

Zor zaizula sentitzeak, besteek eragin dizkizuten gaitzek eragiten duten minak, etab., arimaren barne-aurrerapen oro geldiarazten du.

Jesus KABIR Handiak esan zuen: “Jar zaitez ados zure aurkariarekin laster, berarekin bidean zauden bitartean, aurkariak epailearen esku utzi ez zaitzan, eta epaileak alguazilaren esku, eta kartzelan bota zaitzaten. Egia esaten dizut ez zarela handik aterako azken laurdena ordaindu arte”. (Mateo, V, 25, 26)

Zor badigute, zor dugu. Azken denarioa ordaintzea eskatzen badugu, lehenago ordaindu behar dugu azken laurdena arte.

Hau da “Talion Legea”, “Begi bategatik begia eta hagin bategatik hagina”. “Zirkulu biziotsua”, absurdua.

Guri eragin dizkiguten gaitzengatik besteei eskatzen dizkiegun aitzakiak, asebetetze beteak eta umiliazioak, guri ere eskatzen zaizkigu, ardi mantsotzat jotzen bagara ere.

Beharrezkoak ez diren legeen menpe jartzea absurdua da, hobe da norbera eragin berrien menpe jartzea.

Errukiaren Legea gizon bortitzaren Legea baino eragin handiagoa da: “Begi bategatik begia, hagin bategatik hagina”.

Premiazkoa, ezinbestekoa, atzeraezina da, adimenez lan esoteriko gnostikoaren eragin zoragarrien menpe jartzea, zor digutela ahaztea eta gure psikisan edozein auto-kontsiderazio mota ezabatzea.

Inoiz ez dugu onartu behar gure baitan mendekotasun-sentimendurik, erresuminik, emozio negatiborik, eragin dizkiguten gaitzengatiko antsietaterik, bortizkeriarik, bekarik, zorren etengabeko oroitzapenik, etab., etab., etab.

Gnosia benetan lan egin eta aldatu nahi duten aspirante zintzoentzat dago zuzenduta.

Jendeari begiratzen badiogu, zuzenean frogatu dezakegu pertsona bakoitzak bere abestia duela.

Bakoitzak bere abesti psikologikoa abesten du; enfasi bereziz erreferentzia egin nahi diot kontu psikologikoen gai horri; zor zaizula sentitzea, kexatzea, auto-kontsideratzea, etab.

Batzuetan jendeak “bere abestia abesten du, horrela bakarrik”, soka eman gabe, animatu gabe, eta beste batzuetan ardo kopa batzuk edan ondoren…

Guk esaten dugu gure abesti aspergarria ezabatu behar dela; honek barnean ezgaitu egiten gaitu, energia asko lapurtzen digu.

Psikologia Iraultzailearen kontuetan, norbaitek oso ondo abesten badu, —ez gara ahots ederrari edo abesti fisikoari buruz ari—, ziur aski ezin da bere buruaz harago joan; iraganean geratzen da…

Abesti tristeek galarazten dioten pertsona batek ezin du bere Izate Maila aldatu; ezin da dena denaz harago joan.

Izatearen Maila Superior batera igarotzeko, izaten dena izateari utzi behar zaio; behar dugu ez izatea garena.

Izaten garena izaten jarraitzen badugu, ezin izango gara inoiz Izatearen Maila Superior batera igaro.

Bizitza praktikoaren eremuan gauza bitxiak gertatzen dira. Oso maiz pertsona bat beste batekin adiskidetzen da, bere abestia abestea erraza delako soilik.

Zoritxarrez, horrelako harremanak amaitu egiten dira abeslariari isiltzeko, diskoa aldatzeko, beste gauza batzuez hitz egiteko, etab. eskatzen zaionean.

Orduan abeslari erresuminak lagun berri baten bila joaten da, denbora mugagabean entzuteko prest dagoen norbaiten bila.

Ulermena eskatzen du abeslariak, norbaitek uler dezala, beste pertsona bat ulertzea hain erraza balitz bezala.

Beste pertsona bat ulertzeko, norbera ulertu behar da.

Zoritxarrez, abeslari onak uste du bere burua ulertzen duela.

Asko dira ulertuak ez izatearen abestia abesten duten abeslari zapuztuak eta mundu zoragarri batekin amesten dutenak, non beraiek diren figura nagusiak.

Hala ere, abeslari guztiak ez dira publikoak, erreserbak ere badaude; ez dute beren abestia zuzenean abesten, baina ezkutuan abesten dute.

Asko lan egin duten jendea da, gehiegi sufritu dutenak, engainatuta sentitzen direnak, bizitzak inoiz lortzeko gai izan ez zena zor diela pentsatzen dutenak.

Barne-tristura bat sentitzen dute normalean, monotonia eta asperdura izugarriaren sentsazio bat, neke intimoa edo frustrazioa, zeinaren inguruan pentsamenduak pilatzen diren.

Ukaezinezko ezkutuko abestiek bidea ixten digute Izatearen barne-auto-errealizazioaren bidean.

Zoritxarrez, barneko abesti ezkutu horiek oharkabean pasatzen dira beren buruarentzat, nahita behatzen ez baditugu behintzat.

Bistan denez, norberaren behaketa orok argia sartzen uzten du norberaren baitan, bere sakontasun intimoetan.

Gure psikisan ezin liteke barne-aldaketarik gertatu norberaren behaketaren argitara eraman ezean.

Ezinbestekoa da norbera bakarrik egonda behatzea, jendearekin harremanetan egotean bezala.

Bakarrik zaudenean, “Ni” oso desberdinak, pentsamendu oso desberdinak, emozio negatiboak, etab., aurkezten dira.

Ez dago beti, lagun onez lagunduta bakartuta zaudenean. Arrunta baino ez da, oso naturala da, oso gaizki lagunduta egotea erabateko bakardadean. “Ni” negatibo eta arriskutsuenak bakarrik zaudenean agertzen dira.

Erradikalki eraldatu nahi badugu, gure sufrimenduak sakrifikatu behar ditugu.

Askotan gure sufrimenduak abesti artikulatuetan edo artikulatu gabeetan adierazten ditugu.