Indibidualitatea

“Bat” dela sinestea, zalantzarik gabe, oso gustu txarreko txantxa bat da; zoritxarrez, ilusio hutsal hori gutako bakoitzaren barruan existitzen da.

Zoritxarrez, beti pentsatzen dugu geure buruaz onena, inoiz ez zaigu bururatzen benetako banakotasunik ere ez dugula.

Okerrena da geure buruari luxu faltsua ematen diogula uste izateko gutako bakoitzak kontzientzia osoa eta borondate propioa dituela.

Gu gizajoak! Zein ergelak garen! Ez dago zalantzarik ezjakintasuna dela zorigaitz handiena.

Gutako bakoitzaren barruan milaka pertsona desberdin daude, subjektu desberdinak, niak edo jendeak elkarren artean borrokan ari direnak, nagusitasunaren alde borrokan ari direnak eta inolako ordenarik edo adostasunik ez dutenak.

Kontziente izango bagina, hainbeste ametsetatik eta fantasietatik esnatuko bagina, zein desberdina izango litzatekeen bizitza…

Gure zoritxarrerako, emozio negatiboek eta auto-kontsiderazioek eta norberaren maitasunak liluratzen gaituzte, hipnotizatzen gaituzte, inoiz ez digute geure buruaz oroitzen uzten, garen bezala ikusten…

Borondate bakarra dugula uste dugu, baina, egia esan, borondate desberdin asko ditugu. (Ni bakoitzak berea du)

Barne-aniztasun horren tragi-komedia izugarria da; barneko borondate desberdinak elkarren aurka talka egiten dute, etengabeko gatazkan bizi dira, norabide desberdinetan jarduten dute.

Benetako banakotasuna izango bagenu, aniztasunaren ordez batasuna izango bagenu, helburuen jarraipena, kontzientzia esna, borondate partikularra eta indibiduala ere izango genituzke.

Aldatzea da adierazgarriena, baina geure buruarekin zintzoak izaten hasi behar dugu.

Geure buruaren inbentario psikologiko bat egin behar dugu, zer soberan dugun eta zer falta zaigun jakiteko.

Banakotasuna lortzea posible da, baina edukitzea posible dela uste badugu, aukera hori desagertu egingo da.

Argi dago inoiz ez ginatekeela borrokatuko edukitzea uste dugun zerbait lortzeko. Fantasiak banakotasunaren jabe garela sinestarazten digu, eta munduan hori irakasten duten eskolak ere badaude.

Premiazkoa da fantasiaren aurka borrokatzea, horrek hau edo hura bagina bezala agertzen gaitu, baina, egia esan, miserableak, lotsagabeak eta perbertsoak gara.

Gizonak garela uste dugu, baina, egia esan, banakotasunik gabeko ugaztun intelektualak baino ez gara.

Mitomanoek Jainkoak, Mahatmak eta abar direla uste dute, ez dutela uste ere banakako adimenik eta Borondate Kontzienterik dutenik.

Egolatreek hainbeste adoratzen dute beren Ego maitea, non inoiz ez luketen onartuko beren barruan Egoen Aniztasuna dagoenik.

Paranoikoek, ezaugarri dituen harrotasun klasiko guztiarekin, ez dute liburu hau irakurriko ere…

Ezinbestekoa da geure buruaren inguruko fantasiaren aurka heriotzaraino borrokatzea, garapen interiorrako aukera oro geldiarazteaz gain egoera irrigarrietan jartzen gaituzten emozio artifizialen eta esperientzia faltsuen biktima izan nahi ez badugu.

Animalia intelektuala hain dago hipnotizatuta bere fantasiak, ezen lehoia edo arranoa dela amesten baitu, egia esan, lurraren lokatzaren zizare zital bat baino ez denean.

Mitomanoak ez lituzke inoiz onartuko lerro batzuk gorago egindako baieztapen horiek; jakina, bera artxihierofante sentitzen da esaten dutena esanda; fantasia hutsik ez dela susmatu gabe, “fantasia baino ez”.

Fantasia gizateria osoan unibertsalki jarduten duen indar erreala da, eta Humanoide Intelektuala amets egoeran mantentzen du, gizon bat dela, benetako Banakotasuna, borondatea, kontzientzia esna, adimen partikularra eta abar dituela sinetsaraziz.

Bat garela uste dugunean, ezin gara geure buruan gauden lekutik mugitu, geldirik geratzen gara eta, azkenik, endekatu eta inboluzionatu egiten dugu.

Gutako bakoitza etapa psikologiko jakin batean aurkitzen da, eta ezin izango gara bertatik atera, gure pertsonaren barruan bizi diren pertsona edo ni horiek guztiak zuzenean ezagutzen ez baditugu.

Argi dago, auto-behaketa intimoaren bidez, gure psikean bizi diren eta eraldaketa erradikala lortzeko ezabatu behar ditugun jendeak ikusi ahal izango ditugula.

Pertzepzio honek, auto-behaketa honek, funtsean aldatzen ditu geure buruaz genituen kontzeptu oker guztiak, eta, ondorioz, benetako banakotasunik ez dugun egitate zehatza egiaztatzen dugu.

Auto-behatzen ez garen bitartean, bat garela dioen ilusioan biziko gara, eta, ondorioz, gure bizitza okerra izango da.

Ez da posible gure antzekoekin zuzeneko harremanik izatea gure psikearen sakonean barne-aldaketa bat egiten ez den bitartean.

Edozein aldaketa intimoek barruan daramatzagun Niak aldez aurretik ezabatzea eskatzen du.

Inola ere ezingo genituzke Ni horiek ezabatu gure barruan behatzen ez baditugu.

Bat sentitzen direnek, geure buruaz onena pentsatzen dutenek, inoiz ez luketen onartuko askoren doktrina, ez dituzte Niak behatu nahi, eta, beraz, edozein aldaketa aukera ezinezkoa egiten da haietan.

Ezin da aldatu ezabatzen ez bada, baina Banakotasunaren jabe sentitzen denak ez balu onartuko ezabatu behar duela, ez luke benetan jakingo zer ezabatu behar duen.

Hala ere, ez dugu ahaztu behar bat dela uste duenak, auto-engainatuta, badakiela uste duela zer ezabatu behar duen, baina, egia esan, ez daki ere ez dakiela, ignorante ilustratu bat da.

“Desegoistu” egin behar dugu “banakotu” ahal izateko, baina Banakotasuna daukala uste duenarentzat ezinezkoa da desegoistizatzea.

Banakotasuna sakratua da ehuneko ehunean, gutxi dira dutenak, baina denek uste dute badutela.

Nola ezabatu ahal izango genituzke “Niak”, “Ni” bakar bat dugula uste badugu?

Zalantzarik gabe, Auto-Behatu ez denak bakarrik uste du Ni Bakar bat duela.

Hala ere, oso argiak izan behar dugu irakaspen honetan, Banakotasun autentikoa “Ni Goren” edo antzeko zerbaiten kontzeptuarekin nahasteko arrisku psikologikoa baitago.

Banakotasun Sakratua “Ni” mota ororen gainetik dago, dena da, beti izan dena eta beti izango dena.

Banakotasun legitimoa Izatea da eta Izatearen Izateko arrazoia, Izatea bera da.

Bereiz ezazu Izatea eta Nia. Nia Izatearekin nahasten dutenek, zalantzarik gabe, inoiz ez dira serio auto-behatu.

Funtsean, kontzientziak jarraitzen duen bitartean, barruan daramatzagun Ni multzo horren artean botilaratuta, aldaketa erradikala ezinezkoa baino zerbait gehiago izango da.