Bi Munduak

Behatzea eta norbera behatzea bi gauza guztiz desberdin dira, baina biek eskatzen dute arreta.

Behaketan arreta kanpora bideratzen da, kanpoko mundura, zentzumenen leihoetatik.

Norberaren auto-behaketan, arreta barrura bideratzen da, eta horretarako kanpoko pertzepzioaren zentzumenek ez dute balio; hori arrazoi nahikoa da neofitoarentzat zaila izateko bere barneko prozesu psikologikoak behatzea.

Zientzia ofizialaren abiapuntua bere alderdi praktikoan, behatzeko dena da. Norberaren buruaren gaineko lanaren abiapuntua, auto-behaketa da, auto-behatzeko dena.

Ukaezina da goian aipatutako bi abiapuntu hauek norabide guztiz desberdinetara eramaten gaituztela.

Batzuk zahartu egin daitezke zientzia ofizialaren dogma transigenteetan sartuta, kanpoko fenomenoetan aztertzen, zelulak, atomoak, molekulak, eguzkiak, izarrak, kometak eta abar behatzen, bere baitan aldaketa erradikalik izan gabe.

Barnealdean norbait eraldatzen duen ezagutza mota ezin liteke inoiz kanpoko behaketaren bidez lortu.

Benetan gure baitan funtsezko barne aldaketa eragin dezakeen egiazko ezagutzak norberaren auto-behaketa zuzena du oinarri.

Premiazkoa da gure ikasle gnostikoei norbera behatzeko esatea eta zer zentzutan auto-behatu behar duten eta horretarako arrazoiak.

Behaketa munduaren baldintza mekanikoak aldatzeko bide bat da. Barneko auto-behaketa barnealdean aldatzeko bide bat da.

Hori guztiaren sekuentzia edo ondorio gisa, enfasi handiz baieztatu dezakegu eta egin behar dugu, bi ezagutza mota daudela, kanpokoa eta barnekoa eta gure baitan ez badugu ezagutzaren kalitateak bereizi ditzakeen erdigune magnetikoa, bi plano edo ideia ordena horien nahasketa honek nahasmenetara eraman gaitzake.

Doktrina seudo-esoteriko bikainak, funtsezko zientifikotasun nabarmenarekin, behatzeko denaren eremuan sartzen dira, hala ere, aspirante askok barneko ezagutza gisa onartzen dituzte.

Beraz, bi munduren aurrean gaude, kanpokoa eta barnekoa. Horietako lehena kanpoko pertzepzioaren zentzumenek hautematen dute; bigarrena barneko auto-behaketaren zentzumenaren bidez soilik hauteman daiteke.

Pentsamenduak, ideiak, emozioak, desioak, itxaropenak, desengainuak, etab., barnekoak dira, ikusezinak zentzum arrunteentzat, baina hala ere, guretzat jangela-mahaia edo egongelako sofatxoak baino errealagoak dira.

Ziur aski, guk gure barneko munduan bizi gara kanpokoan baino; hori ukaezina da, eztabaidaezina.

Gure Barneko Munduetan, gure mundu sekretuan, maite dugu, desiratzen dugu, susmatzen dugu, bedeinkatzen dugu, madarikatzen dugu, irrikatzen dugu, sufritzen dugu, gozatzen dugu, iruzurra egiten digute, saritzen gaituzte, etab., etab., etab.

Ukaezina da barneko eta kanpoko bi munduak esperimentalki egiaztagarriak direla. Kanpoko mundua behatzeko den dena da. Barneko mundua norberaren baitan eta norberaren barnean auto-behatzeko den dena da, hemen eta orain.

Benetan Lur planetaren edo Eguzki Sistemaren edo bizi garen Galaxiaren “Barneko Munduak” ezagutu nahi dituenak, aurrez bere mundu intimoa, bere barneko bizitza, bere “Barneko Munduak” ezagutu behar ditu.

“Gizona, ezagut ezazu zeure burua eta Unibertsoa eta Jainkoak ezagutuko dituzu”.

Zenbat eta gehiago arakatu “Norbera” deitutako “Barneko Mundu” hau, orduan eta gehiago ulertuko du bi mundutan bizi dela aldi berean, bi errealitatetan, bi eremutan, kanpokoan eta barnekoan.

Nola ezinbestekoa zaion bati “kanpoko munduan” ibiltzen ikastea, amildegi batean ez erortzeko, hiriko kaleetan ez galtzeko, bere adiskidetasunak hautatzeko, gaiztoekin ez elkartzeko, pozoirik ez jateko, etab., horrela ere norberaren gaineko lan psikologikoaren bidez, “Barneko Munduan” ibiltzen ikasten dugu, hau norberaren auto-behaketaren bidez arakagarria delarik.

Benetan norberaren auto-behaketaren zentzua atrofiatuta dago bizi garen garai ilun honetako giza arraza dekadentean.

Norberaren auto-behaketan iraunkorrak garen heinean, barneko auto-behaketaren zentzua pixkanaka garatuz joango da.