Bere Buruaren Behaketa

Norberaren auto-behaketa intimoa eraldaketa erradikala lortzeko bide praktikoa da.

Ezagutzea eta behatzea desberdinak dira. Askok nahasten dute norberaren behaketa ezagutzarekin. Badakigu aulki batean eserita gaudela gela batean, baina horrek ez du esan nahi aulkia behatzen ari garenik.

Badakigu une jakin batean egoera negatiboan gaudela, agian arazoren batekin edo gai horregatik edo besteagatik kezkatuta edo desosegu edo ziurgabetasun egoeran, etab., baina horrek ez du esan nahi behatzen ari garenik.

Bazirudizu antipatia norbaitenganako? Gaizki erortzen zaizu pertsona bat? Zergatik? Pertsona hori ezagutzen duzula esango duzu… Mesedez!, Behatu, ezagutzea ez da inoiz behatzea; ez nahastu ezagutzea behatzearekin…

Norberaren behaketa, ehuneko ehun aktiboa dena, norbera aldatzeko bidea da, ezagutzea, pasiboa denez, ez den bitartean.

Egia esan, ezagutzea ez da arretazko ekintza bat. Norberaren barnera zuzendutako arreta, gure barnean gertatzen ari denari zuzendua, positiboa da, aktiboa…

Antipatia dion pertsona baten kasuan, horrela, horregatik, gure gogoz eta askotan arrazoirik gabe, buruan pilatzen diren pentsamendu ugari antzematen dira, norberaren barnean desordenan hitz egiten eta oihukatzen duten ahots taldea, esaten ari direna, gure barnean sortzen diren emozio desatseginak, horrek guztiak gure psikian uzten duen zapore desatsegina, etab., etab., etab.

Bistan da, halako egoeran konturatzen garela ere barrualdean gaizki tratatzen ari garela antipatia diogun pertsona.

Baina hori guztia ikusteko, zalantzarik gabe, norberaren barnera zuzendutako arreta behar da; ez arreta pasiboa.

Arreta dinamikoa alde behatzailetik dator benetan, pentsamenduak eta emozioak alde behatutik datozen bitartean.

Honek guztiak ulertarazten digu ezagutzea erabat pasiboa eta mekanikoa dela, norberaren behaketarekin kontrajarrita, ekintza kontzientea baita.

Honekin ez dugu esan nahi norberaren behaketa mekanikorik ez dagoenik, baina horrelako behaketak ez du zerikusirik aipatzen ari garen auto-behaketa psikologikoarekin.

Pentsatzea eta behatzea ere oso desberdinak dira. Edozein subjektuk bere buruari buruz nahi duen guztia pentsatzeko luxua izan dezake, baina horrek ez du esan nahi benetan behatzen ari denik.

“Niak” ekintzan ikusi behar ditugu, gure psikian aurkitu, horietako bakoitzaren barruan gure kontzientziaren ehuneko bat dagoela ulertu, sortu izanaz damutu, etab.

Orduan oihukatuko dugu. “¿Baina zer egiten ari da Ni hau?” “¿Zer esaten ari da?” “¿Zer nahi du?” “¿Zergatik torturatzen nau bere lizunkeriarekin?”, “¿Bere haserrearekin?”, etab., etab., etab.

Orduan, norberaren barruan ikusiko dugu, pentsamendu, emozio, desio, pasio, komedia pribatu, drama pertsonal, gezur landu, diskurtso, aitzakia, morbositate, plazer ohe, lizunkeria koadro, etab., etab., etab. horien guztiak.

Askotan, lo hartu aurretik, zaintza eta loaren arteko trantsizio une zehatzean, gure buruan elkarren artean hitz egiten duten ahots desberdinak sentitzen ditugu, gure makina organikoaren zentro desberdinekin lotura guztiak hautsi behar dituzten Ni desberdinak dira, gero mundu molekularrean, “Bostgarren Dimentsioan” murgiltzeko.