Behatzailea eta Behatua

Oso argi dago eta ez da zaila ulertzen norbait bere burua serio behatzen hasten denean, ez dela bat, asko baizik, barruan daraman guztiaren gainean lanean hasten dela benetan.

Auto-behaketa intimoaren lanerako oztopo, estropezu, ondorengo akats psikologikoak dira: mitomania (handitasun-delirioa, jainko bat dela sinestea), egolatria (NI iraunkor batean sinestea; Alter-Ego mota ororen adorazioa), paranoia (jakinturia, auto-nahikotasuna, harrokeria, huts egitezin dela sinestea, harrotasun mistikoa, bestearen ikuspuntua ikusten ez dakien pertsona).

Bat dela dioen uste absurduarekin jarraitzen denean, NI iraunkor bat duela, ezinezkoa baino gehiago gertatzen da bere buruaren gaineko lan serioa. Beti bat dela uste duenak, ez da inoiz gai izango bere elementu desegokietatik banantzeko. Pentsamendu, sentimendu, desio, emozio, pasio, afektu eta abar, eta abar, eta abar, bakoitza bere izaeraren funtzionalismo desberdin, aldaezintzat hartuko ditu, eta are gehiago justifikatu egingo da beste batzuen aurrean, esanez halako edo halako akats pertsonalak oinordetzazkoak direla…

Askoen doktrina onartzen duenak, behaketaren bidez ulertzen du desio, pentsamendu, ekintza, pasio eta abar bakoitza NI desberdin bati dagokiola… Auto-behaketa intimoaren edozein atleta oso serio lan egiten du bere barnean eta ahalegintzen da bere psikiatik barruan daramatzan elementu desegokiak kentzen…

Benetan eta oso zintzoki norbera barnean behatzen hasten bada, bitan banatzen da: behatzailea eta behatua. Banaketa hori gertatuko ez balitz, agerikoa da ez genukeela inoiz aurrerapausorik emango Auto-Ezagutzaren bide zoragarrian. Nola behatu genezake geure burua behatzaile eta behatu artean banandu nahi ez izatearen akatsa egiten badugu?

Banaketa hori gertatzen ez bada, argi dago ez dugula inoiz aurrerapausorik emango Auto-Ezagutzaren bidean. Zalantzarik gabe, banaketa hori gertatzen ez denean, NI pluralizatuaren prozesu guztiekin identifikatuta jarraitzen dugu… NI pluralizatuaren prozesu ezberdinekin identifikatzen dena, zirkunstantzien biktima da beti.

Nola aldatu zitzakeen zirkunstantziak bere burua ezagutzen ez duen horrek? Nola ezagutu zitekeen bere burua inoiz barnean behatu ez denak? Nola auto-behatu zitekeen norbait behatzaile eta behatu artean banatzen ez bada aldez aurretik?

Orain, inor ezin da errotik aldatzen hasi esateko gai ez den bitartean: “Desio hau deuseztatu behar dudan NI animalia bat da”; “pentsamendu egoista hau torturatzen nauen eta desintegratu behar dudan beste NI bat da”; “nire bihotza zauritzen duen sentimendu hau errautsera murriztu behar dudan NI intruso bat da”; eta abar, eta abar, eta abar. Jakina, hau ezinezkoa da inoiz behatzaile eta behatu artean banandu ez denarentzat.

Bere prozesu psikologiko guztiak NI bakar, individual eta iraunkor baten funtzionalismotzat hartzen dituenak, bere akats guztiekin hain identifikatuta dago, hain lotuta dauzka bere buruari, non arrazoi horregatik gaitasuna galdu baitu bere psikiatik bereizteko. Jakina, horrelako pertsonak ezin dira inoiz errotik aldatu, porrotik handienera kondenatutako jendea dira.