Itzulera eta Errepikatzea

Gizon bat bere bizitza da, gizon batek bere baitan ezer aldatzen ez badu, bere bizitza errotik eraldatzen ez badu, bere buruarekin lan egiten ez badu, alferrik galtzen ari da denbora miserableki.

Heriotza bere bizitzaren hasiera berberera itzultzea da, berriro errepikatzeko aukerarekin.

Asko esan da literatura Pseudo-Esoteriko eta Pseudo-Okultistan, ondorengo bizitzen gaiaz, hobe dugu ondorengo existentziez arduratzea.

Gutako bakoitzaren bizitza, bere denbora guztiekin, beti da berdina, existentziatik existentziara errepikatzen delarik, mende ugarietan zehar.

Ukaezina da gure ondorengoen hazian jarraitzen dugula; hori dagoeneko frogatuta dagoen zerbait da.

Gutako bakoitzaren bizitza partikularrean, betikotasunera eramaten dugun film bizidun bat da, hiltzean.

Gutako bakoitzak bere filma eramaten du eta berriro ekartzen du existentzia berri baten pantailan berriro proiektatzeko.

Dramen, komedien eta tragedien errepikapena, Errekurrentzia Legearen funtsezko axioma da.

Existentzia berri bakoitzean, beti errepikatzen dira egoera berdinak. Beti errepikatzen diren eszena horietako aktoreak, gure barnean bizi diren jende horiek dira, “Niak”.

Eszena beti errepikatzen diren horiek sortzen dituzten aktore horiek, “Niak” desintegratzen baditugu, orduan egoera horien errepikapena ezinezkoa baino zerbait gehiago bihurtuko litzateke.

Bistan da aktorerik gabe ezin dela eszenarik egon; hori ukaezina da, ezeztaezina.

Horrela askatu gaitezke Itzulera eta Errekurrentzia Legeetatik; horrela egin dezakegu benetan libre.

Bistan da gure barnean daramagun pertsonaia (Ni) bakoitzak, existentziatik existentziara bere paper bera errepikatzen duela; desintegratzen badugu, aktorea hiltzen bada, papera amaitu egiten da.

Errekurrentzia Legeari edo Itzulera bakoitzean eszenen errepikapenari buruz serio hausnartuz, auto-behaketa intimoaren bidez, gai honen sekretu-iturriak aurkitzen ditugu.

Aurreko existentzian hogeita bost (25) urterekin abentura erromantiko bat izan bagenuen, zalantzarik gabe, konpromiso horren “Niak” bere ametsetako dama bilatuko du existentzia berriaren hogeita bost (25) urteetan.

Dama horrek orduan hamabost (15) urte baino ez bazituen, abentura horren “Niak” bere maitalea bilatuko du existentzia berrian adin egokian.

Argi dago bi “Niak”, berarena zein berarena, telepatikoki bilatzen dutela eta berriro elkartzen direla aurreko existentziaren abentura erromantiko bera errepikatzeko…

Aurreko existentzian heriotzara borrokatu ziren bi etsai, berriro bilatuko dute elkar existentzia berrian, beren tragedia errepikatzeko dagokion adinean.

Bi pertsonak higiezinen inguruko auzia izan bazuten aurreko existentzian berrogei (40) urterekin, adin berean bilatuko dute telepatikoki elkar existentzia berrian gauza bera errepikatzeko.

Gutako bakoitzaren barruan konpromisoz betetako jende asko bizi da; hori ezeztaezina da.

Lapur batek lapur zulo bat darama barruan, delitu-konpromiso ugarirekin. Hiltzaileak hiltzaile “klub” bat darama bere baitan eta lizunak “Zitazio Etxe” bat darama bere psikean.

Honen larria da adimenak ez dakiela jende edo “Ni” horiek bere baitan existitzen direnik eta fatalki betetzen diren konpromiso horiek existitzen direnik.

Gure barnean bizi diren Nien konpromiso horiek guztiak, gure arrazoiaren azpitik gertatzen dira.

Ezagutzen ez ditugun gertaerak dira, gertatzen zaizkigun gauzak, subkontzientean eta inkontzientean prozesatzen diren gertaerak.

Arrazoi osoz esan digute dena gertatzen zaigula, euria egiten duenean edo trumoia egiten duenean bezala.

Benetan egitearen ilusioa dugu, baina ez dugu ezer egiten, gertatzen zaigu, hori fatala da, mekanikoa…

Gure nortasuna, besterik gabe, jende (Ni) ezberdinen tresna da, horietako jende (Ni) bakoitzak bere konpromisoak betetzen dituenaren bidez.

Gure gaitasun kognitiboaren azpitik gauza asko gertatzen dira, tamalez ez dakigu zer gertatzen den gure arrazoi pobrearen azpitik.

Jakinak garela uste dugu, egia esan ez dakigula ere ez dakigunean.

Egurre txarrak gara, existentzia itsasoko olatu haserreek eramandakoak.

Desgraziatik, inkontzientziatik, aurkitzen garen egoera negargarritik irtetea, geure buruan hiltzea baino ez da posible…

Nola esnatu ahal izango ginateke aldez aurretik hil gabe? Heriotzarekin bakarrik dator berria! Hazia hiltzen ez bada, landarea ez da jaiotzen.

Benetan esnatzen denak, arrazoi horregatik, bere kontzientziaren objektibotasun osoa, benetako argitasuna, zoriontasuna eskuratzen ditu…