پیشگفتار

“آموزش بنیادین” علمی است که به ما امکان می دهد رابطه خود را با انسان ها، با طبیعت، با همه چیز کشف کنیم. از طریق این علم، از عملکرد ذهن آگاه می شویم، زیرا ذهن ابزار شناخت است و باید یاد بگیریم که این ابزار را مدیریت کنیم، که هسته اصلی خودِ روانی است.

در این اثر، تقریباً به طور عینی نحوه تفکر، از طریق تحقیق، تجزیه و تحلیل، درک و مراقبه به ما آموزش داده می شود.

به ما اطلاع می دهد که چگونه خاطرات حافظه را با استفاده از سه عامل بهبود بخشیم: فاعل، مفعول و مکان؛ حافظه توسط علاقه تحریک می شود، بنابراین باید به آنچه مطالعه می شود علاقه مند شد تا در حافظه ثبت شود. حافظه از طریق فرآیند تبدیل کیمیاگری بهبود می یابد که دانش آموزانی که به بهبود شخصی خود علاقه مند هستند، به تدریج با آن آشنا می شوند.

برای غربی ها، تحصیل از 6 سالگی آغاز می شود، یعنی زمانی که تخمین زده می شود که از عقل خود استفاده می کنند. برای شرقی ها، به ویژه هندی ها، آموزش از زمان بارداری شروع می شود. برای گنوسی ها از زمان عشق ورزی، یعنی قبل از لقاح.

آموزش آینده شامل دو مرحله خواهد بود: یکی بر عهده والدین و دیگری بر عهده معلمان. آموزش آینده، دانش آموزان را در شناخت الهی یادگیری پدر و مادر شدن قرار خواهد داد. زن به حمایت و حفاظت نیاز دارد، به همین دلیل دختر وقتی کودک است بیشتر به پدر وابسته می شود زیرا او را قوی تر و نیرومندتر می بیند. پسر به عشق، مراقبت و نوازش نیاز دارد، به همین دلیل پسر از روی غریزه طبیعی بیشتر به مادر وابسته می شود. بعداً، وقتی حواس هر دو منحرف می شود، زن به دنبال یک شوهر خوب یا مردی است که او را دوست داشته باشد، در حالی که او کسی است که باید عشق بدهد، و مرد به دنبال زنی است که وسایل زندگی داشته باشد یا حرفه ای داشته باشد. برای برخی دیگر، چهره و فرم های بدنی بر حواس آنها غالب است.

شگفت آور است که متون درسی را می بینیم، هر اثر با هزاران سوال، که نویسنده به صورت کتبی به آنها پاسخ می دهد تا دانش آموزان آنها را از حفظ بیاموزند. حافظه خائن امانت دار دانشی است که جوانان با پشتکار فراوان آن را مطالعه می کنند. این آموزش کاملاً مادی آنها را قادر می سازد تا پس از پایان تحصیلات خود امرار معاش کنند، اما آنها هیچ چیز از زندگی ای که قرار است در آن زندگی کنند نمی دانند، آنها کورکورانه وارد آن می شوند، حتی به آنها آموزش داده نشده است که گونه ها را به شکل والا تولید کنند، این آموزش بر عهده افراد شرور در سایه بی شرمی است.

لازم است که جوان درک کند که بذر تولید کننده ارگانیسم انسانی، مهمترین عامل برای زندگی انسان (گونه) است، مقدس است و در نتیجه سوء استفاده از آن به نسل خود آسیب می رساند. در محراب های کلیسای کاتولیک، میزبان به عنوان نماینده بدن مسیح با نهایت تکریم در محراب نگهداری می شود، این شکل مقدس از بذر گندم تشکیل شده است. در محراب زنده، یعنی بدن فیزیکی ما، بذر ما جای میزبان مقدس مسیحیت را می گیرد که از مسیح تاریخی پیروی می کند. در بذر خود، ما مسیح را در جوهر حفظ می کنیم، ما پیروان مسیح زنده ای هستیم که در اعماق بذر خود زندگی می کند و می تپد.

با علاقه فراوان می بینیم که زارعانی که مسئول شناخت گیاهانی هستند که به انسان خدمت می کنند، به دهقانان آموزش می دهند که به بذری که در مزارع می پاشند احترام بگذارند، می بینیم که کیفیت بذرها را برای تولید محصول بهتر بهبود بخشیده اند و موجودی غلات را در سیلوهای بزرگ نگهداری می کنند تا بذرهایی که با پشتکار فراوان تولید کرده اند از بین نروند. می بینیم که دامپزشکانی که مسئولیت مدیریت زندگی حیوانات را بر عهده دارند، توانسته اند تولیدکنندگانی یا نریان هایی تولید کنند که هزینه آنها صد برابر بیشتر از محصول گوشت است که نشان می دهد بذر تولید شده توسط آنها دلیل این هزینه بالا است. فقط پزشکی رسمی که مراقب گونه های انسانی است، هیچ چیز در مورد بهبود بذر به ما نمی گوید. ما صمیمانه از این تاخیر ابراز تاسف می کنیم و به خوانندگان خود اطلاع می دهیم که بهبود بذر انسان از طریق استفاده مداوم از سه ماده غذایی اساسی آسان تر است: از طریق آنچه فکر می کنیم، آنچه تنفس می کنیم و آنچه می خوریم. اگر فقط به ابهامات، به چیزهای بی مزه و بی اهمیت فکر کنیم، بذری که تولید می کنیم همینطور خواهد بود زیرا فکر برای این تولید تعیین کننده است. جوانی که درس می خواند با کسی که آموزش نمی بیند از نظر ظاهر و حضور متفاوت است، تغییری در شخصیت ایجاد می شود. نفس کشیدن از آبجوهای هضم شده در بارها و کافه ها، زندگی مشتریانی را که به این مکان ها رفت و آمد می کنند تعیین می کند: افرادی که از شیرینی، گوشت خوک، آبجو، غذاهای تند، الکل و غذاهای مقوی تغذیه می کنند، زندگی پرشوری دارند که آنها را به زنا سوق می دهد.

هر حیوانی که زنا می کند بدبو است: الاغ ها، خوک ها، بزها و حتی پرندگان اهلی با وجود اینکه پرنده هستند، مانند خروس خانگی. به راحتی می توان تفاوت بین زناکاران و کسانی را که انسان برای بهره برداری به زور عفیف می کند، مشاهده کرد. غدد جنسی اسب مسابقه را با اسب های بارکش مقایسه کنید، بین گاوهای جنگی و نریان هایی که روزانه در مطبوعات ظاهر می شوند، نر یا خوک نر، حتی در حیوانات کوچکی مانند موش که فوق العاده پرشور است و همیشه ظاهرش منزجر کننده است، همین اتفاق در مرد زناکار می افتد که بوی تعفن خود را با دئودورانت ها و عطرها می پوشاند. وقتی انسان در فکر، گفتار و عمل عفیف، پاک و مقدس می شود، کودکی از دست رفته را باز می یابد، در جسم و روح زیبا می شود و بدنش بوی تعفن نمی دهد.

آموزش پیش از تولد چگونه حاصل می شود؟ این اتفاق بین زوج هایی می افتد که از عفت پیروی می کنند، یعنی هرگز بذر خود را در بی میلی و لذت زودگذر از دست نمی دهند، بنابراین: زن و شوهر می خواهند به یک موجود جدید جسم بدهند، با هم توافق می کنند و از آسمان می خواهند که برای رویداد لقاح راهنمایی شوند، سپس در نگرش دائمی عشق با شادی و جشن زندگی می کنند، از زمانی که طبیعت سخاوتمندتر است استفاده می کنند، همانطور که دهقانان برای کاشت استفاده می کنند، از فرآیند تبدیل کیمیاگری با هم بودن به عنوان زن و شوهر استفاده می کنند، که اجازه می دهد یک اسپرم قوی و نیرومند فرار کند، که با تمرین های قبلی بهبود یافته است و از این طریق رویداد لقاح الهی حاصل می شود، هنگامی که زن متوجه شود که باردار است، از مرد جدا می شود، یعنی زندگی زناشویی پایان می یابد، مرد عفیف باید این کار را به راحتی انجام دهد زیرا پر از فیض و قدرت ماوراء الطبیعه است، به هر وسیله ای زندگی را برای همسرش لذت بخش می کند تا او به ناراحتی یا چیزهای مشابه متوسل نشود زیرا همه اینها بر جنینی که در حال شکل گیری است تأثیر می گذارد، اگر این باعث آسیب شود، جماع که به صورت شهوانی توسط افرادی که هرگز در این مورد نصیحتی دریافت نکرده اند، انجام می شود، چه خواهد شد؟ که به بسیاری از کودکان دلیلی می دهد تا از سنین پایین احساسات وحشتناکی داشته باشند و مادران خود را به طرز شرم آوری شرمسار کنند.

مادر می داند که به موجود جدیدی جان می بخشد که مانند یک جواهر گرانبها در معبد زنده خود نگهداری می کند و با دعاها و افکار خود شکل های زیبایی به آن می بخشد که موجود جدید را متعالی می کند، سپس رویداد تولد بدون درد فرا می رسد. به روشی ساده و طبیعی برای شکوه والدینش. زن و شوهر رژیمی را رعایت می کنند که معمولاً چهل روز طول می کشد تا رحم که به عنوان گهواره موجود جدید عمل می کرد به جای خود بازگردد، مرد می داند که زنی که از فرزند نگهداری می کند باید او را ناز کند و با نوازش های سالم او را مورد توجه قرار دهد، زیرا هر شکلی از خشونت پرشور بر سینه های مادر تاثیر می گذارد و باعث انسداد در کانال هایی می شود که مایع گرانبهایی که به فرزندش جان می بخشد، از آن جاری می شود، زنی که می خواهد این آموزش را عملی کند، مشاهده خواهد کرد که شرم از انجام عمل جراحی سینه به دلیل انسدادهای دائمی از بین می رود. جایی که عفت باشد عشق و اطاعت هست، فرزندان به طور طبیعی قد علم می کنند و هر بدی از بین می رود، اینگونه آموزش اساسی برای آماده سازی شخصیت موجود جدید آغاز می شود که قبلاً به مدرسه می رود و برای ادامه تحصیلاتی که به او امکان می دهد با هم زندگی کند و بعداً به تنهایی نان هر روز خود را به دست آورد، آماده شده است.

کودک در 7 سال اول شخصیت خود را شکل می دهد، بنابراین به اندازه ماه های بارداری مهم هستند و آنچه از موجودی که در چنین شرایطی به وجود آمده انتظار می رود چیزی است که انسان ها حتی به آن مشکوک نیستند. هوش صفتی از وجود است، ما باید وجود را بشناسیم.

خود نمی تواند حقیقت را بشناسد زیرا حقیقت متعلق به زمان نیست و خود متعلق به زمان است.

ترس و هراس به ابتکار عمل آزاد آسیب می زند. ابتکار عمل آفریننده است، هراس ویرانگر است.

با تجزیه و تحلیل همه چیز و مراقبه، آگاهی خفته را بیدار می کنیم.

حقیقت ناشناخته لحظه به لحظه است، هیچ ارتباطی با آنچه کسی باور دارد یا ندارد، ندارد. حقیقت مسئله تجربه، زندگی کردن و درک کردن است.

خولیو مدینا ویزکائینو س. س. س.