مواد مخدر

گسستگی روانشناختی انسان به ما امکان می دهد تا واقع گرایی بی پرده سطح بالاتری را در هر یک از ما آشکار کنیم.

هنگامی که شخص به طور مستقیم این واقعیت مشخص را که دو مرد در یک فرد وجود دارد، تأیید کند، یکی سطح پایین تر در سطح عادی و معمول، و دیگری سطح بالاتر در یک اکتاو بالاتر، آنگاه همه چیز تغییر می کند و در این صورت تلاش می کنیم در زندگی بر اساس اصول اساسی که در اعماق وجود خود حمل می کنیم، عمل کنیم.

همانطور که زندگی بیرونی وجود دارد، زندگی درونی نیز وجود دارد.

انسان بیرونی همه چیز نیست، گسستگی روانشناختی واقعیت انسان درونی را به ما می آموزد.

انسان بیرونی روش خاص خود را برای بودن دارد، او چیزی با نگرش ها و واکنش های متعددی است که در زندگی معمول است، عروسکی که توسط نخ های نامرئی حرکت می کند.

انسان درونی وجود واقعی است، او در قوانین بسیار متفاوتی عمل می کند، هرگز نمی تواند به یک ربات تبدیل شود.

انسان بیرونی بدون انگشتانه بخیه نمی زند، احساس می کند که به او بد پرداخت شده است، نسبت به خودش ترحم می کند، بیش از حد به خود می بالد، اگر سرباز باشد آرزو دارد ژنرال شود، اگر کارگر کارخانه باشد وقتی ارتقا نمی یابد اعتراض می کند، می خواهد شایستگی هایش به درستی شناخته شود و غیره.

هیچ کس نمی تواند به تولد دوم برسد، همانطور که انجیل خداوند می گوید، دوباره متولد شود، در حالی که به زندگی با روانشناسی انسان پست و معمولی ادامه می دهد.

وقتی کسی نیستی و بدبختی درونی خود را می شناسد، وقتی شهامت بررسی زندگی خود را دارد، بدون شک به خود ثابت می شود که به هیچ وجه شایستگی ندارد.

“خوشا به حال فقیران در روح زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.”

فقیران در روح یا تنگدستان روح، در واقع کسانی هستند که نیستی، بی شرمی و بدبختی درونی خود را می شناسند. این نوع موجودات بدون شک روشنایی را دریافت می کنند.

“عبور شتر از سوراخ سوزن آسانتر است تا ورود ثروتمند به ملکوت آسمان.”

بدیهی است که ذهنی که با شایستگی ها، نشان ها و مدال ها، فضایل اجتماعی متمایز و نظریه های پیچیده آکادمیک غنی شده است، فقیر در روح نیست و بنابراین هرگز نمی تواند وارد ملکوت آسمان شود.

برای ورود به پادشاهی، گنج ایمان ضروری است. تا زمانی که گسستگی روانشناختی در هر یک از ما رخ نداده باشد، ایمان چیزی فراتر از غیرممکن است.

ایمان دانش ناب است، خرد تجربی مستقیم.

ایمان همیشه با باورهای باطل اشتباه گرفته می شد، ما گنوسی ها هرگز نباید در چنین اشتباه فاحشی بیفتیم.

ایمان تجربه مستقیم واقعیت است. تجربه باشکوه انسان درونی. شناخت الهی معتبر.

انسان درونی، با شناخت تجربی مستقیم و عرفانی جهان های درونی خود، آشکار است که جهان های درونی همه افرادی را که روی زمین زندگی می کنند نیز می شناسد.

هیچ کس نمی تواند جهان های درونی سیاره زمین، منظومه شمسی و کهکشانی را که در آن زندگی می کنیم بشناسد، مگر اینکه ابتدا جهان های درونی خود را بشناسد. این شبیه به خودکشی است که از طریق درب پشتی از زندگی فرار می کند.

ادراکات فراحسی فرد معتاد ریشه خاص خود را در اندام شنیع KUNDARTIGUADOR (مار وسوسه گر باغ عدن) دارد.

آگاهی محصور در میان عناصر متعددی که نفس را تشکیل می دهند، بر اساس حبس خود پردازش می شود.

آگاهی نفسانی، بنابراین، در حالت کما با توهمات هیپنوتیزمی بسیار شبیه به هر فردی که تحت تأثیر داروی خاصی باشد، در می آید.

می توان این موضوع را به این صورت مطرح کرد: توهمات آگاهی نفسانی برابر است با توهمات ناشی از مواد مخدر.

بدیهی است که این دو نوع توهم ریشه های اصلی خود را در اندام شنیع KUNDARTIGUADOR دارند.

بدون شک مواد مخدر پرتوهای آلفا را از بین می برند، بنابراین بدون شک ارتباط ذاتی بین ذهن و مغز از بین می رود. این در واقع یک شکست کامل است.

فرد معتاد اعتیاد را به یک مذهب تبدیل می کند و گمراهانه فکر می کند که واقعیت را تحت تأثیر مواد مخدر تجربه می کند، غافل از اینکه ادراکات فراحسی ناشی از ماری جوانا، ال.اس.دی.، مرفین، قارچ های توهم زا، کوکائین، هروئین، حشیش، قرص های آرام بخش بیش از حد، آمفتامین ها، باربیتورات ها و غیره، و غیره، و غیره، صرفاً توهماتی هستند که توسط اندام شنیع KUNDARTIGUADOR ایجاد می شوند.

معتادان در زمان پسرفت و انحطاط، در نهایت به طور قطعی در جهان های جهنمی غوطه ور می شوند.