Մեքենա Մարդը

ՄԵՔԵՆԱ ՄԱՐԴԸ ամենադժբախտ գազանն է, որ գոյություն ունի այս արցունքի հովտում, բայց նա ունի այնպիսի ձեւացում և նույնիսկ գոռոզություն, որ ինքն իրեն անվանում է ԲՆՈՒԹՅԱՆ ԹԱԳԱՎՈՐ:

«ԻՆՔՆԱՔԵԶ ՃԱՆԱՉԻՐ»: Սա հին ՈՍԿԵ ՄԱՔՍԻՄԱ է, որը գրված է ՀԻՆ ՀՈՒՆԱՍՏԱՆԻ Դելփի տաճարի անպարտելի պատերի վրա։

Մարդը, այդ խեղճ ԻՆՏԵԼԵԿՏՈՒԱԼ ԿԵՆԴԱՆԻՆ, որը սխալմամբ որակավորվում է որպես ՄԱՐԴ, հորինել է հազարավոր շատ բարդ և դժվարին մեքենաներ և շատ լավ գիտի, որ մեքենայից օգտվելու համար երբեմն երկար տարիներ պետք է սովորել և սովորել, բայց երբ գործը վերաբերում է ԻՐԵՆ, նա լիովին մոռանում է այս փաստը, չնայած ինքն ավելի բարդ մեքենա է, քան բոլոր իր կողմից հորինվածները։

Չկա մարդ, որ լի չլինի իր մասին լիովին սխալ պատկերացումներով, ամենալուրջն այն է, որ նա չի ցանկանում գիտակցել, որ ինքն իրականում մեքենա է։

Մարդկային մեքենան շարժման ազատություն չունի, այն աշխատում է միայն ներքին բազմաթիվ և բազմազան ազդեցությունների և արտաքին հարվածների միջոցով։

Մարդկային մեքենայի բոլոր շարժումները, արարքները, խոսքերը, գաղափարները, զգացմունքները, ցանկությունները առաջացել են արտաքին ազդեցություններից և բազմաթիվ ներքին տարօրինակ և դժվար պատճառներից։

ԻՆՏԵԼԵԿՏՈՒԱԼ ԿԵՆԴԱՆԻՆ հիշողություն և կենսունակություն ունեցող խեղճ խոսող տիկնիկ է, կենդանի տիկնիկ, որն ունի այն հիմար պատրանքը, որ ինքը կարող է ԱՆԵԼ, երբ իրականում ոչինչ չի կարող ԱՆԵԼ։

Պատկերացրեք մի պահ, սիրելի ընթերցող, մի մեխանիկական ավտոմատ տիկնիկ, որը կառավարվում է բարդ մեխանիզմով։

Պատկերացրեք, որ այդ տիկնիկը կյանք ունի, սիրահարվում է, խոսում է, քայլում է, ցանկանում է, պատերազմներ է մղում և այլն։

Պատկերացրեք, որ այդ տիկնիկը կարող է ամեն պահ փոխել տերերին։ Պետք է պատկերացնել, որ ամեն տերը տարբեր մարդ է, ունի իր սեփական չափանիշները, իր սեփական զվարճանալու, զգալու, ապրելու ձևը և այլն, և այլն, և այլն։

Ցանկացած տերը, ցանկանալով գումար ձեռք բերել, կսեղմի որոշակի կոճակներ, և այդ ժամանակ տիկնիկը կզբաղվի բիզնեսով, մեկ այլ տերը, կես ժամ անց կամ մի քանի ժամ անց, այլ միտք կունենա և կստիպի իր տիկնիկին պարել և ծիծաղել, երրորդը նրան կստիպի կռվել, չորրորդը կստիպի սիրահարվել մի կնոջ, հինգերորդը կստիպի սիրահարվել մեկ այլ կնոջ, վեցերորդը կստիպի կռվել հարևանի հետ և ստեղծել ոստիկանական խնդիր, իսկ յոթերորդը կստիպի փոխել բնակության վայրը։

Իրականում մեր օրինակի տիկնիկը ոչինչ չի արել, բայց նա կարծում է, որ արել է, նա ունի այն պատրանքը, որ ԱՆՈՒՄ Է, երբ իրականում ոչինչ չի կարող ԱՆԵԼ, քանի որ չունի ԱՆՀԱՏԱԿԱՆ ԷՈՒԹՅՈՒՆ։

Ամեն կասկածից վեր այն ամենը պատահել է այնպես, ինչպես երբ անձրև է գալիս, երբ որոտում է, երբ արևը տաքացնում է, բայց խեղճ տիկնիկը կարծում է, որ ԱՆՈՒՄ Է; նա ունի այն հիմար ՊԱՏՐԱՆՔԸ, որ ամեն ինչ ինքն է արել, երբ իրականում ոչինչ չի արել, դա իր տերերն են, որ զվարճացել են խեղճ մեխանիկական տիկնիկով։

Այսպիսին է խեղճ ինտելեկտուալ կենդանին, սիրելի ընթերցող, մեխանիկական տիկնիկ, ինչպես մեր պատկերազարդ օրինակում, նա կարծում է, որ ԱՆՈՒՄ Է, երբ իրականում ոչինչ ՉԻ ԱՆՈՒՄ, նա մարմնից և արյունից տիկնիկ է, որը կառավարվում է ԷՆԵՐԳԵՏԻԿ ՍՈՒՐԲ ԷՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԼԵԳԻՈՆԻ ԿՈՂՄԻՑ, որոնք միասին կազմում են այն, ինչը կոչվում է ԷԳՈ, ԵՍ ԲԱԶՄԱՊԱՏԻԿ։

ՔՐԻՍՏՈՆԵԱԿԱՆ ԱՎԵՏԱՐԱՆԸ այդ բոլոր էակներին որակավորում է ԴԵՄՈՆՆԵՐ, և նրանց իրական անունն է ԼԵԳԻՈՆ։

Եթե ասենք, որ ԵՍ-ը այն ԴԵՄՈՆՆԵՐԻ լեգեոնն է, որոնք վերահսկում են մարդկային մեքենան, մենք չենք չափազանցնում, այնպես է։

ՄԵՔԵՆԱ-ՄԱՐԴԸ որևէ ԱՆՀԱՏԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ չունի, նա չունի ԷՈՒԹՅՈՒՆ, միայն ԻՐԱԿԱՆ ԷՈՒԹՅՈՒՆՆ ՈՒՆԻ ԱՆԵԼՈՒ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ։

ՄԻԱՅՆ ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ կարող է մեզ տալ ԻՐԱԿԱՆ ԱՆՀԱՏԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, միայն ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ մեզ դարձնում է ԻՐԱԿԱՆ ՄԱՐԴԻԿ։

Նա, ով իսկապես ցանկանում է դադարել լինել պարզ մեխանիկական տիկնիկ, պետք է վերացնի այն էակներից յուրաքանչյուրը, որոնք միասին կազմում են ԵՍ-ը: Այդ ԷՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ յուրաքանչյուրը, որոնք խաղում են մարդկային մեքենայի հետ։ Նա, ով իսկապես ցանկանում է դադարել լինել պարզ մեխանիկական տիկնիկ, պետք է սկսի ընդունել և հասկանալ իր սեփական մեխանիզմը։

Նա, ով չի ցանկանում հասկանալ կամ ընդունել իր սեփական մեխանիզմը, նա, ով չի ցանկանում ճիշտ հասկանալ այս փաստը, այլևս չի կարող փոխվել, նա դժբախտ է, դժգույն, ավելի լավ կլիներ, որ վզին ջրաղացի քար կապեր և նետվեր ծովի հատակը։

ԻՆՏԵԼԵԿՏՈՒԱԼ ԿԵՆԴԱՆԻՆ մեքենա է, բայց շատ հատուկ մեքենա, եթե այս մեքենան հասկանա, որ ԻՆՔԸ ՄԵՔԵՆԱ Է, եթե այն լավ առաջնորդվի և եթե հանգամանքները թույլ տան, ապա կարող է դադարել մեքենա լինելուց և դառնալ ՄԱՐԴ։

Ամենից առաջ, հրատապ է սկսել լիովին հասկանալ մտքի բոլոր մակարդակներում, որ մենք չունենք իսկական անհատականություն, որ մենք չունենք ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՄՇՏԱԿԱՆ ԿԵՆՏՐՈՆ, որ որոշակի պահի մենք մեկ մարդ ենք, իսկ մեկ այլ պահի՝ մեկ այլ, ամեն ինչ կախված է այն ԷԱԿԻՑ, որը ցանկացած պահի վերահսկում է իրավիճակը։

Այն, ինչը առաջացնում է ԻՆՏԵԼԵԿՏՈՒԱԼ ԿԵՆԴԱՆՈՒ ՄԻԱՎՈՐՄԱՆ և ԱՄԲՈՂՋԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏՐԱՆՔԸ, մի կողմից նրա ՖԻԶԻԿԱԿԱՆ ՄԱՐՄՆԻ զգացողությունն է, մյուս կողմից նրա անունն ու ազգանունը և վերջապես հիշողությունը և նրա մեջ ԿՐԹՈՒԹՅԱՆ միջոցով ներդրված որոշակի թվով մեխանիկական սովորություններ, կամ ձեռք բերված պարզ և հիմար նմանակման միջոցով։

Խեղճ ԻՆՏԵԼԵԿՏՈՒԱԼ ԿԵՆԴԱՆԻՆ չի կարող դադարել ՄԵՔԵՆԱ ԼԻՆԵԼ, նա չի կարող փոխվել, նա չի կարող ձեռք բերել ԻՐԱԿԱՆ ԱՆՀԱՏԱԿԱՆ ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ և դառնալ օրինական մարդ, քանի դեռ ՉՈՒՆԻ խորը ԸՄԲՌՆՈՒՄԻ ՄԻՋՈՑՈՎ ՎԵՐԱՑՆԵԼՈՒ արժեքը և հաջորդաբար այն ՄԵՏԱՖԻԶԻԿԱԿԱՆ էակներից յուրաքանչյուրը, որոնք միասին կազմում են այն, ինչը կոչվում է ԷԳՈ, ԵՍ, ԻՆՔՍ ԻՆՁ։

Ամեն ԳԱՂԱՓԱՐ, ամեն ԿԻՐՔ, ամեն արատ, ամեն ԳՈՐԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆ, ամեն ԱՏԵԼՈՒԹՅՈՒՆ, ամեն ցանկություն և այլն, և այլն, և այլն, ունի իր համապատասխան ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ, և բոլոր այդ ԷՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ամբողջությունը ՀԵՂԱՓՈԽԱԿԱՆ ՀՈԳԵԲԱՆՈՒԹՅԱՆ ԲԱԶՄԱՊԱՏԻԿ ԵՍ-Ն Է։

Այդ բոլոր ՄԵՏԱՖԻԶԻԿԱԿԱՆ ԷՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ, այդ բոլոր ԵՍ-երը, որոնք միասին կազմում են ԷԳՈՆ, չունեն միմյանց միջև իսկական կապ, չունեն որևէ տիպի կոորդինատներ։ Այդ ԷՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ յուրաքանչյուրը լիովին կախված է հանգամանքներից, տպավորությունների փոփոխությունից, իրադարձություններից և այլն։

ՄՏՔԻ ԷԿՐԱՆԸ ամեն պահ փոխում է գույները և տեսարանները, ամեն ինչ կախված է այն ԷԱԿԻՑ, որը ցանկացած պահի վերահսկում է միտքը։

Մտքի ԷԿՐԱՆՈՎ անընդհատ երթով անցնում են տարբեր ԷՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ, որոնք միասին կազմում են ԷԳՈՆ կամ ՀՈԳԵԲԱՆԱԿԱՆ ԵՍ-Ը։

ԲԱԶՄԱՊԱՏԻԿ ԵՍ-Ը կազմող տարբեր ԷՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ միավորվում են, անջատվում են, կազմում են որոշակի հատուկ խմբեր՝ համաձայն իրենց նմանությունների, վիճում են միմյանց հետ, քննարկում են, չեն ճանաչում միմյանց և այլն, և այլն, և այլն։

ԵՍ կոչվող ԼԵԳԻՈՆԻ յուրաքանչյուր ԷՈՒԹՅՈՒՆ, յուրաքանչյուր փոքրիկ ԵՍ, կարծում է, որ ամեն ինչ է, ամբողջական ԷԳՈՆ, նույնիսկ հեռու չի կասկածում, որ նա ընդամենը մի փոքր մասն է։

Այն ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ, որն այսօր հավերժ սեր է երդվում մի կնոջ, ավելի ուշ փոխարինվում է մեկ այլ ԷՈՒԹՅԱՆ ԿՈՂՄԻՑ, որը ոչ մի կապ չունի այդ երդման հետ, և այդ ժամանակ խաղաքարտե տնակը փլվում է, և խեղճ կինը լաց է լինում հիասթափված։

Այն ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ, որն այսօր հավատարմություն է երդվում որևէ գործի, վաղը փոխարինվում է մեկ այլ ԷՈՒԹՅԱՆ ԿՈՂՄԻՑ, որը ոչ մի կապ չունի այդ գործի հետ, և այդ ժամանակ սուբյեկտը հեռանում է։

Այն ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ, որն այսօր հավատարմություն է երդվում ԳՆՈՍԻՍԻՆ, վաղը փոխարինվում է մեկ այլ ԷՈՒԹՅԱՆ ԿՈՂՄԻՑ, որը ատում է ԳՆՈՍԻՍԸ։

Դպրոցների, քոլեջների և համալսարանների ուսուցիչներն ու ուսուցչուհիները պետք է ուսումնասիրեն ՖՈՒՆԴԱՄԵՆՏԱԼ ԿՐԹՈՒԹՅԱՆ այս գիրքը և մարդասիրությունից ելնելով համարձակություն ունենան աշակերտներին և ուսանողներին առաջնորդել ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅԱՆ հրաշալի ճանապարհով։

Անհրաժեշտ է, որ աշակերտները հասկանան մտքի բոլոր ոլորտներում ինքն իրեն ճանաչելու անհրաժեշտությունը։

Ավելի արդյունավետ մտավոր կողմնորոշման կարիք կա, անհրաժեշտ է հասկանալ, թե մենք ով ենք, և դա պետք է սկսել հենց դպրոցի նստարաններից։

Մենք չենք ժխտում, որ գումար է պետք ուտելու, տան վարձը վճարելու և հագնվելու համար։

Մենք չենք ժխտում, որ գումար աշխատելու համար անհրաժեշտ է մտավոր պատրաստվածություն, մասնագիտություն, տեխնիկա, բայց դա ամենը չէ, դա երկրորդական է։

Առաջինը, հիմնականը իմանալն է, թե մենք ով ենք, ինչ ենք, որտեղից ենք գալիս, ուր ենք գնում, ինչն է մեր գոյության առարկան։

Ցավալի է շարունակել լինել ավտոմատ տիկնիկներ, խղճուկ մահկանացուներ, մեքենա-մարդիկ։

Հրատապ է դադարել լինել պարզ մեքենաներ, հրատապ է դառնալ ԻՐԱԿԱՆ ՄԱՐԴԻԿ։

Անհրաժեշտ է արմատական փոփոխություն, և դա պետք է սկսել հենց այն ԷՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ յուրաքանչյուրի ՎԵՐԱՑՈՒՄԻՑ, որոնք միասին կազմում են ԲԱԶՄԱՊԱՏԻԿ ԵՍ-Ը։

Խեղճ ԻՆՏԵԼԵԿՏՈՒԱԼ ԿԵՆԴԱՆԻՆ ՄԱՐԴ չէ, բայց իր մեջ թաքնված վիճակում ունի բոլոր հնարավորությունները՝ ՄԱՐԴ դառնալու համար։

Օրենք չէ, որ այդ հնարավորությունները զարգանան, ամենաբնականն այն է, որ կորչեն։

ՄԻԱՅՆ ահռելի ԳԵՐ-ՋԱՆՔԵՐԻ ՄԻՋՈՑՈՎ կարող են զարգանալ այդ մարդկային հնարավորությունները։

Շատ բան պետք է վերացնենք, և շատ բան պետք է ձեռք բերենք։ Անհրաժեշտ է գույքագրում անել, որպեսզի իմանանք, թե ինչն է մեզ պակասում և ինչն է մեզ ավելորդ։

Պարզ է, որ ԲԱԶՄԱՊԱՏԻԿ ԵՍ-Ը ավելորդ է, այն անօգուտ է և վնասակար։

ՏՐԱՄԱԲԱՆԱԿԱՆ Է ասել, որ մենք պետք է զարգացնենք որոշակի ուժեր, որոշակի ունակություններ, որոշակի կարողություններ, որոնք ՄԵՔԵՆԱ-ՄԱՐԴԸ վերագրում է իրեն և կարծում է, թե ունի, բայց իրականում ՉՈՒՆԻ։

ՄԵՔԵՆԱ-ՄԱՐԴԸ կարծում է, թե ունի իսկական ԱՆՀԱՏԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, ԱՐԹՆԱՑԱԾ ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ, ԳԻՏԱԿԻՑ ԿԱՄՔ, ԱՆԵԼՈՒ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆ և այլն, բայց դրանցից ոչինչ չունի։

Եթե մենք ցանկանում ենք դադարել մեքենա լինելուց, եթե մենք ցանկանում ենք արթնացնել ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆԸ, ունենալ իսկական ԳԻՏԱԿԻՑ ԿԱՄՔ, ԱՆՀԱՏԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, ԱՆԵԼՈՒ կարողություն, հրատապ է սկսել ճանաչել ինքներս մեզ և հետո լուծարել ՀՈԳԵԲԱՆԱԿԱՆ ԵՍ-Ը։

Երբ ԲԱԶՄԱՊԱՏԻԿ ԵՍ-Ը լուծարվում է, մեր ներսում միայն ԻՐԱԿԱՆ ԷՈՒԹՅՈՒՆՆ է մնում։