Նմանակումը

Արդեն լիովին ապացուցված է, որ ՎԱԽԸ խանգարում է ԱԶԱՏ ՆԱԽԱՁԵՌՆՈՒԹՅԱՆԸ: Միլիոնավոր մարդկանց վատ տնտեսական վիճակը, անկասկած, պայմանավորված է այն բանով, ինչը կոչվում է ՎԱԽ:

Վախեցած երեխան փնտրում է իր սիրելի մայրիկին և կառչում նրան անվտանգության որոնման մեջ: Վախեցած ամուսինը կառչում է իր կնոջը և զգում, որ շատ ավելի է սիրում նրան: Վախեցած կինը փնտրում է իր ամուսնուն և երեխաներին և զգում, որ շատ ավելի է սիրում նրանց:

Հոգեբանական տեսանկյունից շատ հետաքրքիր է իմանալ, որ վախը հաճախ քողարկվում է ՍԻՐՈ հագուստով:

Այն մարդիկ, ովքեր ներքուստ ունեն շատ քիչ ՀՈԳԵՎՈՐ ԱՐԺԵՔՆԵՐ, ներքուստ աղքատ մարդիկ, միշտ դրսում ինչ-որ բան են փնտրում՝ իրենց լրացնելու համար:

Ներքուստ աղքատ մարդիկ միշտ ապրում են ինտրիգներով, միշտ անիմաստ բաներով, բամբասանքներով, գազանային հաճույքներով և այլն:

Ներքուստ աղքատ մարդիկ ապրում են վախից վախ և, ինչպես բնական է, կառչում են ամուսնուն, կնոջը, ծնողներին, երեխաներին, հին, հնացած և այլասերված ավանդույթներին և այլն:

Ամեն մի ծեր, հիվանդ և հոգեբանորեն աղքատ մարդ սովորաբար լի է վախով և անսահման ագահությամբ սարսափում է փողից, ընտանեկան ավանդույթներից, թոռներից, իր հիշողություններից և այլն՝ անվտանգություն փնտրելով: Սա մի բան է, որը մենք բոլորս կարող ենք ակնհայտ տեսնել՝ ուշադիր դիտելով տարեցներին:

Ամեն անգամ, երբ մարդիկ վախենում են, նրանք թաքնվում են ՀԱՐԳԱՆՔԻ պաշտպանիչ վահանի հետևում՝ հետևելով ավանդույթին, լինի դա ռասայական, ընտանեկան, ազգային և այլն:

Իրականում ցանկացած ավանդույթ պարզապես անիմաստ կրկնություն է, դատարկ, առանց իրական արժեքի:

Բոլոր մարդիկ ունեն ուրիշներին ՁԵՎԱՆԵԼՈՒ հստակ միտում: Այդ ՁԵՎԱՆԵԼԸ ՎԱԽԻ արդյունք է:

Վախեցած մարդիկ ՁԵՎԱՆՈՒՄ ԵՆ բոլոր նրանց, ում կառչում են: Ձևանում են ամուսնուն, կնոջը, երեխաներին, եղբայրներին, այն ընկերներին, ովքեր պաշտպանում են նրանց և այլն:

ՁԵՎԱՆՈՒՄԸ ՎԱԽԻ արդյունքն է: ՁԵՎԱՆՈՒՄԸ ամբողջությամբ ոչնչացնում է ԱԶԱՏ ՆԱԽԱՁԵՌՆՈՒԹՅՈՒՆԸ:

Դպրոցներում, քոլեջներում, համալսարաններում ուսուցիչները սխալվում են՝ տղամարդ ուսանողներին և կանանց սովորեցնելով այն, ինչը կոչվում է ՁԵՎԱՆՈՒՄ:

Նկարչության և գծագրության դասերին ուսանողներին սովորեցնում են պատճենել, նկարել ծառերի, տների, լեռների, կենդանիների և այլնի պատկերներ: Դա ստեղծել չէ: Դա ՁԵՎԱՆՈՒՄ Է, ԼՈՒՍԱՆԿԱՐԵԼ:

Ստեղծելը ՁԵՎԱՆԵԼ ՉԷ: Ստեղծելը ԼՈՒՍԱՆԿԱՐԵԼ ՉԷ: Ստեղծել նշանակում է վրձնով կենդանի կերպով թարգմանել, փոխանցել այն ծառը, որը մեզ դուր է գալիս, արևի գեղեցիկ մայրամուտը, արևածագը իր անբացատրելի մեղեդիներով և այլն:

ԻՍԿԱԿԱՆ ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆ ԿԱ ՉԻՆԱԿԱՆ ԵՎ ՃԱՊՈՆԱԿԱՆ ՁԵՆ ԱՐՎԵՍՏՈՒՄ, վերացական և կիսավերացական արվեստում:

Ցանկացած չինացի նկարիչ ՉԱՆ-ից և ՁԵՆ-ից հետաքրքրված չէ ՁԵՎԱՆԵԼՈՎ, լուսանկարելով: Չինաստանի և Ճապոնիայի նկարիչները վայելում են ստեղծելը և նորից ստեղծելը:

ՁԵՆ-ի և ՉԱՆ-ի նկարիչները չեն ձևանում, ԱՅԼ ՍՏԵՂԾՈՒՄ ԵՆ, և դա է նրանց աշխատանքը:

ՉԻՆԱՍՏԱՆԻ ԵՎ ՃԱՊՈՆԻԱՅԻ նկարիչներին հետաքրքիր չէ գեղեցիկ կնոջը նկարել կամ լուսանկարել, նրանք վայելում են նրա վերացական գեղեցկությունը փոխանցելը:

ՉԻՆԱՍՏԱՆԻ ԵՎ ՃԱՊՈՆԻԱՅԻ նկարիչները երբեք չէին ձևանա արևի գեղեցիկ մայրամուտին, նրանք վայելում են իրենց վերացական գեղեցկության մեջ մայրամուտի ողջ հմայքը փոխանցելը:

Կարևորը ՁԵՎԱՆԵԼԸ չէ, սևով կամ սպիտակով պատճենելը. կարևորն այն է, որ զգալ գեղեցկության խորը նշանակությունը և կարողանալ այն փոխանցել, բայց դրա համար անհրաժեշտ է, որ վախ չլինի, կանոններին կառչածություն, ավանդույթներին կամ վախ այն բանից, թե ինչ կասեն կամ ուսուցչի հանդիմանությունը:

ՀՐԱՏԱՊ Է, որ ուսուցիչները հասկանան աշակերտների ստեղծագործական ուժը զարգացնելու անհրաժեշտությունը:

Ակնհայտ է, որ ուսանողներին ՁԵՎԱՆԵԼ սովորեցնելն անհեթեթ է: Ավելի լավ է նրանց սովորեցնել ստեղծել:

Ցավոք, մարդ արարածը քնած անգիտակից ավտոմատ է, որը գիտի միայն ՁԵՎԱՆԵԼ:

Մենք ձևանում ենք ուրիշների հագուստները, և այդ ձևանալուց ծնվում են նորաձևության տարբեր միտումներ:

Մենք ձևանում ենք ուրիշների սովորույթներին, նույնիսկ եթե դրանք շատ սխալ են:

Մենք ձևանում ենք արատներին, ձևանում ենք այն ամենին, ինչը անհեթեթ է, այն, ինչը միշտ ժամանակի ընթացքում կրկնվում է և այլն:

Անհրաժեշտ է, որ դպրոցի ՈՒՍՈՒՑԻՉՆԵՐԸ սովորեցնեն ուսանողներին ինքնուրույն մտածել անկախ ձևով:

Ուսուցիչները պետք է ուսանողներին առաջարկեն բոլոր հնարավորությունները, որպեսզի նրանք դադարեն լինել ՁԵՎԱՆՈՂ ԱՎՏՈՄԱՏՆԵՐ:

Ուսուցիչները պետք է ուսանողներին տրամադրեն լավագույն հնարավորությունները, որպեսզի նրանք զարգացնեն ստեղծագործական ուժը:

ՀՐԱՏԱՊ Է, որ ուսանողները իմանան իսկական ազատությունը, որպեսզի առանց որևէ վախի կարողանան սովորել ինքնուրույն մտածել, ազատորեն:

Միտքը, որն ապրում է «ԻՆՉ ԿԱՍԵՆ» ստրկության մեջ, միտքը, որը ՁԵՎԱՆՈՒՄ Է, վախենալով խախտել ավանդույթները, կանոնները, սովորույթները և այլն, ստեղծագործ միտք չէ, ազատ միտք չէ:

Մարդկանց միտքը նման է փակված և յոթ կնիքներով փակված տան, մի տան, որտեղ ոչ մի նոր բան չի կարող պատահել, մի տան, որտեղ արևը չի մտնում, մի տան, որտեղ միայն մահն ու ցավն են տիրում:

ՆՈՐԸ կարող է պատահել միայն այնտեղ, որտեղ վախ չկա, որտեղ ՁԵՎԱՆՈՒՄ չկա, որտեղ չկան կառչածություններ իրերից, փողերից, մարդկանցից, ավանդույթներից, սովորույթներից և այլն:

Մարդիկ ապրում են ինտրիգների, նախանձի, ընտանեկան սովորույթների, սովորությունների, դիրքեր ձեռք բերելու անհագ ցանկության, բարձրանալու, գագաթը մագլցելու, իրենց զգացնել տալու և այլնի ստրկության մեջ:

ՀՐԱՏԱՊ Է, որ ՈՒՍՈՒՑԻՉՆԵՐԸ սովորեցնեն իրենց տղամարդ և կին ուսանողներին չՁԵՎԱՆԵԼ այս հին իրերի այլասերված կարգը:

ՀՐԱՏԱՊ Է, որ ԱՇԱԿԵՐՏՆԵՐԸ դպրոցում սովորեն ազատ ստեղծել, ազատ մտածել, ազատ զգալ:

Աշակերտներն իրենց կյանքի լավագույն մասն անցկացնում են դպրոցում՝ ՏԵՂԵԿԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆ ձեռք բերելով, սակայն նրանց ժամանակ չի մնում մտածելու այս ամենի մասին:

Տասը կամ տասնհինգ տարի դպրոցում ապրելով անգիտակից ավտոմատների կյանքով և դպրոցից դուրս են գալիս քնած գիտակցությամբ, բայց նրանք դպրոցից դուրս են գալիս՝ կարծելով իրենց շատ արթուն:

Մարդու միտքը շշալցված է պահպանողական և հետադիմական գաղափարների միջև:

Մարդը չի կարող մտածել իսկական ազատությամբ, քանի որ լի է ՎԱԽՈՎ:

Մարդը ՎԱԽԵՆՈՒՄ է կյանքից, ՎԱԽԵՆՈՒՄ է մահից, ՎԱԽԵՆՈՒՄ է այն բանից, թե ինչ կասեն, ասում են, բամբասում են, կորցնել աշխատանքը, խախտել կանոնները, որ ինչ-որ մեկը խլի իր ամուսնուն կամ գողանա կնոջը և այլն:

Դպրոցում մեզ սովորեցնում են ՁԵՎԱՆԵԼ, և մենք դպրոցից դուրս ենք գալիս՝ վերածվելով ՁԵՎԱՆՈՂՆԵՐԻ:

Մենք ազատ ՆԱԽԱՁԵՌՆՈՒԹՅՈՒՆ չունենք, քանի որ դպրոցական նստարաններից մեզ սովորեցրել են ՁԵՎԱՆԵԼ:

Մարդիկ ՁԵՎԱՆՈՒՄ ԵՆ՝ վախենալով այն բանից, թե մյուս մարդիկ ինչ կասեն, աշակերտները ՁԵՎԱՆՈՒՄ ԵՆ, քանի որ ՈՒՍՈՒՑԻՉՆԵՐԸ իրականում սարսափեցնում են խեղճ ուսանողներին, նրանց անընդհատ սպառնում են, նրանց սպառնում են վատ գնահատականով, նրանց սպառնում են որոշակի պատիժներով, նրանց սպառնում են հեռացումով և այլն:

Եթե մենք իսկապես ցանկանում ենք դառնալ ստեղծողներ բառի ամենաամբողջական իմաստով, մենք պետք է տեղյակ լինենք ՁԵՎԱՆՈՒՄՆԵՐԻ այն շարքի մասին, որոնք, ցավոք, մեզ գերել են:

Երբ մենք արդեն ի վիճակի ենք իմանալ ՁԵՎԱՆՈՒՄՆԵՐԻ ամբողջ շարքը, երբ մենք արդեն մանրամասն վերլուծել ենք ՁԵՎԱՆՈՒՄՆԵՐԻ յուրաքանչյուրը, մենք տեղյակ ենք դրանց մասին, և որպես տրամաբանական հետևանք, այնուհետև մեզ մոտ ինքնաբերաբար ծնվում է ստեղծելու ուժը:

Անհրաժեշտ է, որ դպրոցի, քոլեջի կամ համալսարանի աշակերտներն ազատվեն ցանկացած ՁԵՎԱՆՈՒՄԻՑ, որպեսզի դառնան իսկական ստեղծողներ:

Սխալվում են այն ուսուցիչները, ովքեր սխալմամբ ենթադրում են, որ աշակերտները սովորելու համար պետք է ՁԵՎԱՆԵՆ: Նա, ով ՁԵՎԱՆՈՒՄ Է, չի սովորում, նա, ով ՁԵՎԱՆՈՒՄ Է, դառնում է ԱՎՏՈՄԱՏ, և դա է վերջ:

Չպետք է ՁԵՎԱՆԵԼ այն, ինչ ասում են աշխարհագրության, ֆիզիկայի, թվաբանության, պատմության և այլնի հեղինակները: ՁԵՎԱՆԵԼԸ, ՄԵԿԵՆԱՍԱՎՈՐԵԼԸ, կրկնել թութակների նման, հիմարություն է, ավելի լավ է ԳԻՏԱԿՑԱԲԱՐ ՀԱՍԿԱՆԱԼ այն, ինչ մենք սովորում ենք:

ՀԻՄՆԱՐԱՐ ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆԸ ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆՆ Է, գիտությունը, որը մեզ թույլ է տալիս բացահայտել մեր կապը մարդկանց, բնության և ամեն ինչի հետ:

Միտքը, որը միայն գիտի ՁԵՎԱՆԵԼ, ՄԵԽԱՆԻԿԱԿԱՆ Է, դա աշխատող մեքենա է, դա ստեղծող ՉԷ, այն ի վիճակի չէ ստեղծել, իրականում չի մտածում, այն միայն կրկնում է, և դա է վերջ:

Ուսուցիչները պետք է մտահոգվեն յուրաքանչյուր ուսանողի ՄԵՋ ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅԱՆ արթնացմամբ:

Աշակերտները մտահոգված են միայն տարին անցնելով, իսկ հետո… արդեն դպրոցից դուրս, գործնական կյանքում, նրանք դառնում են գրասենյակի աշխատողներ կամ երեխաներ արտադրող մեքենաներ:

Տասը կամ տասնհինգ տարվա ուսում՝ խոսող ավտոմատների վերածվելու համար, ուսումնասիրված առարկաները աստիճանաբար մոռացվում են, և վերջում հիշողության մեջ ոչինչ չի մնում:

Եթե ուսանողները ԳԻՏԱԿՑԵՆ ուսումնասիրված առարկաները, եթե նրանց ուսումն ապավիներ միայն ՏԵՂԵԿԱՏՎՈՒԹՅԱՆԸ, ՁԵՎԱՆԵԼՈՒՆ ԵՎ ՀԻՇՈՂՈՒԹՅԱՆԸ, նրանք այլ երգ կերգեին: Դպրոցից դուրս կգային ԳԻՏԱԿԻՑ, ԱՆՄՈՌԱՆԱԼԻ, ԱՄԲՈՂՋԱԿԱՆ գիտելիքներով, որոնք ենթակա չէին լինի ԱՆՀԱՎԱՏԱՐԻՄ ՀԻՇՈՂՈՒԹՅԱՆԸ:

ՀԻՄՆԱՐԱՐ ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆԸ կօգնի ուսանողներին՝ արթնացնելով նրանց ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆԸ և ԲԱՆԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ:

ՀԻՄՆԱՐԱՐ ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆԸ երիտասարդներին առաջնորդում է ԻՍԿԱԿԱՆ ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅԱՆ ճանապարհով:

Աշակերտները պետք է պնդեն, որ ՈՒՍՈՒՑԻՉՆԵՐԸ իրենց տան ԻՍԿԱԿԱՆ ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՀԻՄՆԱՐԱՐ ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆԸ:

Բավարար չէ, որ աշակերտները նստեն դպրոցական նստարաններին՝ որևէ թագավորի կամ պատերազմի մասին տեղեկատվություն ստանալու համար, անհրաժեշտ է ավելին, անհրաժեշտ է ՀԻՄՆԱՐԱՐ ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆ՝ ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ արթնացնելու համար:

ՀՐԱՏԱՊ Է, որ աշակերտները դպրոցից դուրս գան հասուն, իսկապես ԳԻՏԱԿԻՑ, ԲԱՆԱԿԱՆ, որպեսզի չդառնան սոցիալական մեքենայի պարզ ավտոմատ մասեր: