Լա Պաս

ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ չի կարող գալ ՄՏՔԻ միջոցով, քանի որ այն Մտքինը չէ: ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ ՀԱՆԳԻՍՏ ՍՐՏԻ անուշահոտ բուրմունքն է:

ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ նախագծերի, միջազգային ոստիկանության, ՄԱԿ-ի, ԱՄԿ-ի, միջազգային պայմանագրերի կամ ներխուժող բանակների բան չէ, որոնք կռվում են հանուն ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ:

Եթե մենք իսկապես ուզում ենք իսկական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ, մենք պետք է սովորենք ապրել ինչպես պատերազմի ժամանակ պահակը, միշտ զգոն ու զգույշ, Պատրաստ և ճկուն Մտքով, որովհետև ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ ռոմանտիկ ԵՐԵՎԱԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ կամ գեղեցիկ երազների հարց չէ։

Եթե մենք չսովորենք ապրել պահից պահ զգոնության վիճակում, ապա ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ տանող ճանապարհը դառնում է անհնար, նեղ, իսկ հետո դառնում է չափազանց դժվար և վերջում հանգում փակուղու։

Անհրաժեշտ է հասկանալ, հրատապ է իմանալ, որ ՀԱՆԳԻՍՏ ՍՐՏԻ իսկական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ տուն չէ, ուր մենք կարող ենք հասնել և որտեղ մեզ ուրախությամբ սպասում է մի գեղեցիկ աղջիկ: ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ նպատակ չէ, վայր և այլն:

ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ հետապնդելը, այն փնտրելը, դրա վերաբերյալ նախագծեր կազմելը, դրա համար կռվելը, դրա մասին քարոզչություն անելը, դրա համար աշխատելու համար կազմակերպություններ հիմնելը և այլն, լիովին անհեթեթություն է, քանի որ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ Մտքինը չէ, ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ հանգիստ սրտի հրաշալի բուրմունքն է։

ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ չի գնվում կամ վաճառվում, կամ չի կարող ձեռք բերվել ՀԱՄԱՁԱՅՆԵՑՄԱՆ, հատուկ վերահսկողությունների, ոստիկանության և այլնի համակարգով:

Որոշ երկրներում ազգային բանակը շրջում է դաշտերով ավերելով գյուղերը, սպանելով մարդկանց և գնդակահարելով ենթադրյալ ավազակներին, այս ամենը իբր հանուն ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ: Նման գործելակերպի արդյունքը ԲԱՐԲԱՐՈՍՈՒԹՅԱՆ բազմապատկումն է։

Բռնությունը առաջացնում է ավելի մեծ բռնություն, ատելությունը առաջացնում է ավելի մեծ ատելություն։ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ չի կարող նվաճվել, ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ չի կարող լինել բռնության արդյունք։ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ գալիս է մեզ միայն այն ժամանակ, երբ մենք լուծարում ենք ԵՍ-ը, երբ մենք ոչնչացնում ենք մեր ներսում ՊԱՏԵՐԱԶՄՆԵՐ առաջացնող բոլոր ՀՈԳԵԲԱՆԱԿԱՆ գործոնները։

Եթե մենք ուզում ենք ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ, մենք պետք է մտածենք, մենք պետք է ուսումնասիրենք, մենք պետք է տեսնենք ամբողջական պատկերը, այլ ոչ միայն դրա մի անկյունը:

ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ ծնվում է մեզանում, երբ մենք արմատապես փոխվել ենք ներսից:

Վերահսկողությունների, ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ ԿՈՂՄՆԱԿԻՑ կազմակերպությունների, հանդարտեցումների և այլնի հարցը մեկուսացված մանրամասներ են, կետեր կյանքի օվկիանոսում, ԳՈՅՈՒԹՅԱՆ ամբողջական պատկերի մեկուսացված մասեր, որոնք երբեք չեն կարող լուծել ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ խնդիրը դրա արմատական, ամբողջական և վերջնական ձևով։

Մենք պետք է դիտենք պատկերը ամբողջությամբ, աշխարհի խնդիրը անհատի խնդիրն է. եթե ԱՆՀԱՏԸ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ չունի իր ներսում, հասարակությունը, աշխարհը անխուսափելիորեն կապրեն պատերազմի մեջ։

Դպրոցների, քոլեջների, համալսարանների ուսուցիչները և ուսուցչուհիները պետք է աշխատեն հանուն ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ, եթե չսիրեն ԲԱՐԲԱՐՈՍՈՒԹՅՈՒՆԸ և ԲՌՆՈՒԹՅՈՒՆԸ։

Հրատապ է, անհրաժեշտ է նշել նոր սերնդի աշակերտներին հետևելու ուղին, ներքին ճանապարհը, որը կարող է մեզ ճշգրիտորեն տանել դեպի հանգիստ սրտի իսկական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ:

Մարդիկ չգիտեն, թե ինչ է իրական ներքին ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ և միայն ուզում են, որ ոչ ոք իրենց ճանապարհին չկանգնի, որ իրենց չխանգարեն, որ իրենց չանհանգստացնեն, նույնիսկ եթե իրենք իրենց վրա վերցնեն խանգարելու, անհանգստացնելու և իրենց նմաններին կյանքը դառնացնելու իրավունքը:

Մարդիկ երբեք չեն ապրել իրական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ մեջ և միայն դրա վերաբերյալ ունեն անհեթեթ կարծիքներ, ռոմանտիկ իդեալներ, սխալ պատկերացումներ:

Գողերի համար ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ կլիներ անպատիժ գողանալու երջանկությունը, առանց որ ոստիկանությունը կանգնի իրենց ճանապարհին։ Մաքսանենգների համար ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ կլիներ ամենուր մաքսանենգ ապրանքներ տեղափոխելը, առանց որ իշխանությունները արգելեն դա անել։ Ժողովրդին սովամահ անողների համար ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ կլիներ լավ թանկ վաճառելը, շահագործելով աջ ու ձախ առանց որ կառավարության պաշտոնական տեսուչները արգելեն դա անել։ Մարմնավաճառների համար ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ կլիներ վայելել հաճույքի մահճակալներում և ազատորեն շահագործել բոլոր տղամարդկանց, առանց որ առողջապահության կամ ոստիկանության իշխանությունները որևէ կերպ միջամտեն իրենց կյանքին։

Յուրաքանչյուրը մտքում ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ մասին հիսուն հազար անհեթեթ երևակայություն է ձևավորում: Յուրաքանչյուրը ձգտում է իր շուրջը կառուցել եսասիրական պատ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ մասին կեղծ գաղափարներով, համոզմունքներով, կարծիքներով և անհեթեթ պատկերացումներով:

Յուրաքանչյուրը ուզում է ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ իր ձևով, համաձայն իր քմահաճույքների, իր ճաշակների, իր սովորությունների, սխալ սովորությունների և այլն: Յուրաքանչյուրը ուզում է ինքն իրեն փակել պաշտպանիչ, ֆանտաստիկ պատի մեջ, սխալմամբ ընկալված իր սեփական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ մեջ ապրելու նպատակով։

Մարդիկ պայքարում են ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ համար, ցանկանում են այն, սիրում են այն, բայց չգիտեն, թե ինչ է ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ։ Մարդիկ միայն ուզում են, որ իրենց չխանգարեն, որպեսզի յուրաքանչյուրը շատ հանգիստ և իր հաճույքով անի իր սատանայությունները։ Դա է այն, ինչ նրանք անվանում են ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ։

Կարևոր չէ, թե ինչ սատանայություններ են անում մարդիկ, յուրաքանչյուրը կարծում է, որ այն, ինչ անում է, լավ է: Մարդիկ արդարացում են գտնում նույնիսկ ամենավատ հանցագործությունների համար։ Եթե հարբեցողը տխուր է, խմում է, որովհետև տխուր է: Եթե հարբեցողը ուրախ է, խմում է, որովհետև ուրախ է: Հարբեցողը միշտ արդարացնում է ալկոհոլի կախվածությունը։ Այդպես են բոլոր մարդիկ, ամեն հանցագործության համար արդարացում են գտնում, ոչ ոք իրեն չի համարում այլասերված, բոլորը հավակնում են լինել արդար և ազնիվ:

Կան շատ թափառաշրջիկներ, ովքեր սխալմամբ ենթադրում են, որ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ աշխատել առանց ապրելն է, շատ հանգիստ և առանց ջանք գործադրելու հրաշալի ռոմանտիկ երևակայություններով լի աշխարհում։

ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ վերաբերյալ կան միլիոնավոր կարծիքներ և սխալ պատկերացումներ: Այս ցավալի աշխարհում, որում մենք ապրում ենք՝ յուրաքանչյուրը փնտրում է իր ֆանտաստիկ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ, իր կարծիքների ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ։ Մարդիկ ուզում են աշխարհում տեսնել իրենց երազանքների ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ, ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ իրենց հատուկ տեսակը, չնայած իրենց ներսում յուրաքանչյուրը իր ներսում ունի հոգեբանական գործոններ, որոնք առաջացնում են պատերազմներ, թշնամանքներ, ամեն տեսակի խնդիրներ:

Համաշխարհային ճգնաժամի այս ժամանակներում յուրաքանչյուր ոք, ով ուզում է հայտնի դառնալ, հիմնում է ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ ԿՈՂՄՆԱԿԻՑ կազմակերպություններ, քարոզչություն է անում և դառնում է ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ ջատագով: Մենք չպետք է մոռանանք, որ շատ խորամանկ քաղաքական գործիչներ արժանացել են ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ ՆՈԲԵԼՅԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿԻՆ, նույնիսկ եթե իրենց հաշվին ունեն մի ամբողջ գերեզմանատուն և այս կամ այն կերպ գաղտնի հրամայել են սպանել շատ մարդկանց, երբ իրենք վտանգի տակ են գտնվել, որ կկորցնեն իրենց հեղինակությունը:

Կան նաև մարդկության իսկական ուսուցիչներ, ովքեր զոհաբերում են իրենց՝ աշխարհի բոլոր վայրերում սովորեցնելով ԵՍ-ի ԼՈՒԾԱՐՄԱՆ վարդապետությունը։ Այդ ուսուցիչները սեփական փորձից գիտեն, որ միայն մեր ներսում գտնվող Մեֆիստոֆելին լուծարելով է, որ մեզ է գալիս սրտի ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ:

Քանի դեռ յուրաքանչյուր անհատի ներսում գոյություն ունեն ատելությունը, ագահությունը, նախանձը, խանդը, ձեռք բերելու ոգին, փառասիրությունը, բարկությունը, հպարտությունը և այլն, և այլն, անխուսափելիորեն պատերազմներ կլինեն:

Մենք աշխարհում գիտենք շատ մարդկանց, ովքեր հավակնում են, որ գտել են ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ։ Երբ մենք խորապես ուսումնասիրել ենք այդ մարդկանց, մենք կարողացել ենք ապացուցել, որ նրանք նույնիսկ մոտավորապես չգիտեն ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ, և որ նրանք պարզապես փակվել են ինչ-որ միայնակ և մխիթարող սովորության կամ ինչ-որ հատուկ համոզմունքի մեջ և այլն, բայց իրականում այդ մարդիկ նույնիսկ մոտավորապես չեն զգացել, թե ինչ է հանգիստ սրտի իսկական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ: Իրականում այդ խեղճ մարդիկ պարզապես պատրաստել են արհեստական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ, որը իրենց տգիտության մեջ շփոթում են ՍՐՏԻ ԻՐԱԿԱՆ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ հետ:

Անհեթեթ է ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ փնտրել մեր նախապաշարմունքների, համոզմունքների, նախապատկերացումների, ցանկությունների, սովորությունների և այլնի սխալ պատերի ներսում:

Քանի դեռ Մտքի ներսում գոյություն ունեն հոգեբանական գործոններ, որոնք առաջացնում են թշնամանք, տարաձայնություններ, խնդիրներ, պատերազմներ, իրական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ չի լինի:

Իսկական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ գալիս է իմաստությամբ հասկացված օրինական գեղեցկությունից։

Հանգիստ սրտի գեղեցկությունը արձակում է ներքին իսկական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ անուշահոտ բուրմունքը։

Հրատապ է հասկանալ բարեկամության գեղեցկությունը և քաղաքավարության բույրը:

Հրատապ է հասկանալ լեզվի գեղեցկությունը։ Անհրաժեշտ է, որ մեր խոսքերը իրենց մեջ ունենան անկեղծության էությունը։ Մենք երբեք չպետք է օգտագործենք անռիթմ, աններդաշնակ, կոպիտ, անհեթեթ բառեր:

Ամեն բառ պետք է լինի իսկական սիմֆոնիա, ամեն արտահայտություն պետք է լինի լի հոգևոր գեղեցկությամբ։ Այնքան վատ է խոսել, երբ պետք է լռել, և լռել, երբ պետք է խոսել։ Կան հանցավոր լռություններ և կան անպարկեշտ բառեր։

Երբեմն խոսելը հանցանք է, երբեմն լռելը նույնպես հանցանք է։ Պետք է խոսել, երբ պետք է խոսել և լռել, երբ պետք է լռել։

Մենք չպետք է խաղանք բառի հետ, որովհետև այն ունի լուրջ պատասխանատվություն։

Ամեն բառ պետք է կշռվի մինչև արտաբերվելը, քանի որ ամեն բառ կարող է աշխարհում շատ օգտակար և շատ անօգուտ, շատ օգուտ կամ շատ վնաս պատճառել։

Մենք պետք է հոգ տանենք մեր ժեստերի, վարվելակերպի, հագուստի և ամեն տեսակի արարքների մասին։ Թող մեր ժեստերը, մեր հագուստը, սեղանի շուրջը նստելու ձևը, ուտելիս մեզ պահելու ձևը, սրահում, գրասենյակում, փողոցում մարդկանց սպասարկելու ձևը և այլն, միշտ լինեն լի գեղեցկությամբ և ներդաշնակությամբ։

Անհրաժեշտ է հասկանալ բարության գեղեցկությունը, զգալ լավ երաժշտության գեղեցկությունը, սիրել ստեղծագործական արվեստի գեղեցկությունը, վերափոխել մեր մտածելակերպը, զգալակերպը և գործելակերպը:

Գերագույն գեղեցկությունը կարող է ծնվել մեզանում միայն այն ժամանակ, երբ ԵՍ-ը մահացել է արմատապես, ամբողջությամբ և վերջնականապես։

Մենք տգեղ ենք, սարսափելի ենք, զզվելի ենք, քանի դեռ մեր մեջ ունենք և կենդանի է ԵՍ ՀՈԳԵԲԱՆԱԿԱՆԸ։ Գեղեցկությունը ամբողջական ձևով մեզանում անհնար է, քանի դեռ գոյություն ունի ԲԱԶՄԱՊԱՏԿՎԱԾ ԵՍ-Ը։

Եթե մենք ուզում ենք իսկական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ, մենք պետք է ԵՍ-ը վերածենք տիեզերական փոշու: Միայն այդպես մեր մեջ կլինի ներքին գեղեցկություն։ Այդ գեղեցկությունից մեր մեջ կծնվի սիրո հմայքը և սրտի իսկական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ

ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ կարգ է բերում մարդու ներսում, վերացնում է շփոթությունը և լցնում է մեզ օրինական երջանկությամբ։

Անհրաժեշտ է իմանալ, որ միտքը չի կարող հասկանալ, թե ինչ է իսկական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ։ Հրատապ է հասկանալ, որ հանգիստ սրտի ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ մեզ չի հասնում ջանքերի միջոցով կամ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ քարոզչությամբ զբաղվող որևէ ընկերության կամ կազմակերպությանը պատկանելու փաստի շնորհիվ։

Իսկական ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ մեզ է գալիս լիովին բնական և պարզ ձևով, երբ մենք վերականգնում ենք անմեղությունը մտքում և սրտում, երբ մենք դառնում ենք նուրբ և գեղեցիկ երեխաների նման, զգայուն ամեն գեղեցիկի նկատմամբ ինչպես ամեն տգեղի, ամեն լավի նկատմամբ ինչպես ամեն վատի, ամեն քաղցրի նկատմամբ ինչպես ամեն դառնի։

Անհրաժեշտ է վերականգնել կորցրած մանկությունը, ինչպես մտքում, այնպես էլ սրտում:

ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ մի բան է, որը անչափելի է, լայնարձակ է, անսահման է, այն մի բան չէ, որ ձևավորվել է մտքով, չի կարող լինել քմահաճույքի արդյունք կամ գաղափարի արդյունք։ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ ատոմային նյութ է, որը լավից և վատից այն կողմ է, մի նյութ, որը ամեն բարոյականությունից այն կողմ է, մի նյութ, որը բխում է ԱԲՍՈԼՅՈՒՏԻ ընդերքից։